گوهری که طبیعت خلق می کند

مرواریدها به عنوان هدیه طبیعت در نظر گرفته می شوند که حاضر و آماده بوده ، توسط طبیعت کامل شده و نیاز به دخالت های انسان از قبیل تراش و پولیش ندارند.

این گوهرها جلا و درخششی مانند مروارید صدفی (nacreous) دارند که گاهی اوقات از خواص اینچنینی که توسط انسان و با استفاده از مهارت های مدرن فنی و نوآوری در سنگ های قیمتی معدنی ایجاد می شوند، پیشی می گیرند؛ داشتن خواص نوری منحصر به فرد مانند درخشندگی و اثرات ثانوی (overtones) ناشی از انکسار نور – زمانی که از میان لایه های پی در پی مروارید عبور می کند- ترکیبات رنگ منحصر به فردی که با دخالت انسان نیز در هیچ سنگ جواهر معدنی از جمله الماس قابل تکرار نیست، را می افزاید.

مرواریدها شاید اولین سنگ های قیمتی بودند که توسط انسان ماقبل تاریخ کشف و ارج نهاده شدند
با توجه به این که مرواریدها گوهرهای حاضر و آماده ای هستند که تکمیل شده از دست طبیعت بیرون می آیند، شاید اولین سنگ های قیمتی باشند که در طول تلاش چند ساله انسان باستان و ماقبل تاریخ برای غذا- یکی از پیش مشاغل انسان های اولیه به عنوان یک گردآورنده غذا- کشف شدند.

انسان باستان پس از کشف اینکه ماسل های آب شیرین و صدف های آب شور ، منابع ایده آل مواد غذایی هستند، تعداد بیشماری از آنها را از رودخانه ها و دریا جمع آوری کرد. انسان باستان در این روند از پوست درآوردن این ماسل ها و صدف ها، تصادفا به اولین مروارید برخوردکرد. با جلا و درخشش زیبایشان که باعث شد انسان دوستشان داشته باشد و آنها را برای زیباییشان ستایش کند.

اگر ظاهر مروارید زبر و مات بود ، نمی توانست توجه آنها را به خود جلب کند و مرواریدها نیز مانند دیگر سنگ های قیمتی معدنی مانند الماس، زمرد، یاقوت سرخ، یاقوت کبود، و غیره باید چند هزار سال بیشتر منتظر می ماندند تا تکامل فرهنگی انسان به اندازه ای پیشرفت کند که برای آشکار کردن زیبائیشان، قادر به تراش و پولیش شوند.

علاوه بر این، انسان ماقبل تاریخ بر اثر تجربه آموخته بوده است که مرواریدها در تمام صدف ها یافت نشده و بسیار نادر هستند. آنها متوجه شده بودند که مروارید از بین هزاران صدف تنها در تعداد کمی، یافت می شود. چنین کمیابی شدیدی، بطور طبیعی در انسان باستان تحسین و حیرتی (آمیزه ای از ترس و احترام و شگفتی) بابت این خلق گریزان طبیعت، القا کرد که او (انسان ) منشأ روحانی را به این گوهرها - که تنها توسط اعضای خانواده سلطنتی و اشراف،که به عنوان عوامل خالق روی زمین در نظر گرفته می شدند، مورد استفاده قرار می گرفتند- نسبت داد.

مروارید و پوسته های مادرِ مروارید که راحت تر قابل حصول هستند، جزو اولین مواد زینتی اند که توسط انسان باستان در نمونه های جواهر گنجانیده می شدند. با این حال استفاده از مروارید در تزئینات، با توانایی انسان باستان برای سوراخ کردن مواد مختلف- از هر دو منشاء آلی و غیر آلی – و تبدیل آنها به مهره ها (اصطلاحا "بید") همزمان شد.