چهار نکته‌اي که بايد در واکنش به توافق هسته‌اي ايران مدنظر قرار داد
اشتراک
روزنامه استار در مقاله اي به قلم توني برمن نوشت: در بررسي توافقنامه تاريخي هسته اي ايران، از قياس‌هاي تاريخي ديوانه‌وار با نويل چمبرلين نخست وزير سابق انگليس اجتناب کنيد.
تاریخ: ۱۲/آذر/۹۲ ساعت ۱۱:۲۹ | اقتصاد ایران شناسه خبر: ۱۵۳۶۲
روزنامه استار گزارش داد: شاید شما تصور کنید ما در قرن 21 زندگی می‌کنیم اما برای عده ای مردم هنوز سال 1938 است و باراک « نویل چمبرلین» اوباما (توصیف یک مفسر تندروی آمریکا از رئیس جمهور این کشور) پا به زمین گذاشته است.
این حداقل چیزی است که ما این هفته بعد از اعلام توافق تاریخی هسته‌ای ایران در ژنو متوجه وجود آن شدیم. با این توافقنامه موقت، مذاکرات بر توافقنامه‌ای بلندمدت و جامع متمرکز می‌شود.
با این حال، این همه آن چیزی که ما آموختیم نیست. چنین واکنش جهانی خارق العاده ای برای دستیابی به یک توافقنامه موقت شش ماه در تاریخ دیپلماسی مدرن بی سابقه است اما این اتفاقی است که رخ داد. من گمان می کنم علت این واکنش این بود که تعداد افرادی که گمان می کردند دستیابی به چنین توافقنامه ای بعد از چندین دهه بی اعتمادی شدید ممکن است ، بسیار اندک بود. اما این اتفاق رخ داد. من معتقدم این هفته زمانیکه تاریخ این قرن نوشته می‌شود، هفته تعهدی بزرگ خواهد بود.
با این حال من تصور می‌کنم چهار نکته مهم وجود دارد که ما باید در هفته های پیش رو آنها را مد نظر قرار دهیم.
* از قیاس‌های تاریخی و دیوانه‌وار اجتناب کنید
بسیاری از مخالفان محافظه کار آمریکا با این توافقنامه موقت، اندیشه افراطی از سال 1938 را مطرح کردند. برت استفنز در وال استریت ژورنال این توافقنامه را با توافق نویل چمبرلین نخست وزیر انگلیس با آلمان نازی در مونیخ در سال 1938 مقایسه کرد.
چارز کرائوتامر مفسر واشنگتن پست این توافقنامه را توافقنامه ای به مراتب بدتر از توافق مونیخ توصیف کرد.
* همه دیدگاهها در اسراییل مانند دیدگاه بنیامین نتانیاهو (نخست وزیر) نیست.
تاکنون مخالفت جدی و تمام عیار نخست وزیر اسرائیل به عنوان دیدگاه کینه توزانه اسرائیل نسبت به این توافقنامه تعریف شده است. وی این توافقنامه را اشتباهی تاریخی خواند. اما هیچ اتفاق نظری در بین فرماندهان نظامی و رهبران سیاسی اسرائیل در این خصوص وجود ندارد. هیچ نشانه ای از تغییر عقیده در کسانی دیده نمی شود که در چند ماه پیش با نتانیاهو و گزینه حمله به ایران مخالفت کرده اند. همچنین به نظر می رسد انزوای نخست وزیر اسرائیل هر روز بیشتر می شود.
* ایران - بله، ایران - می تواند نیرویی برای صلح باشد
آیا این توافقنامه استاندارد بسیار بالایی از راستی آزمایی را برای ایران ارائه می کند؟ این توافقنامه باید و می تواند چنین درجه ای از راستی آزمایی را ارائه کند. میر جاویدانفر تحلیلگر ایرانی - اسرائیلی این هفته در پایگاه اینترنتی المانیتور به طور مفصل این مسئله را توضیح داد و نوشت:« نتانیاهو درباره توافقنامه ایران اشتباه می کند.»
دیوید گاردنر کارشناس خاورمیانه در فایننشال تایمز نوشت:« ایران به نیرویی برای برقراری صلح در خاورمیانه تبدیل می شود.»
*جهان در آستانه تغییر است
اگر این توافقنامه شکست بخورد و به بن بست منتهی شود، نیازی به پیش‌گویی‌های قوی برای اتفاقات آینده نیست. قطعا مناقشه‌ای نظامی درمی‌گیرد که به جنگی فاجعه‌بار منتهی می‌شود. به فجایعی که در نتیجه حمله عراق رخ داده است بنگرید، چه کسی می‌خواهد این موارد رخ دهد؟ گزینه جایگزین این جنگ خلق دوره‌ای جدید از تنش زدایی در خاورمیانه و کل جهان است. هیچ کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند این امر رخ می‌دهد اما قطعا این هدف ارزش تلاش کردن را دارد.
بدیهی است این همان آرمانی است که مردم آمریکا به دنبال آن هستند. در اولین نظرسنجی عمومی از زمان اعلام توافقنامه ژنو مشخص شد اکثریت آمریکایی ها حمایت خود را از توافقنامه هسته ای با ایران اعلام کردند. نتیجه نظرسنجی رویترز / ایپسوس نشان داد، داد تنها 20 درصد از آمریکایی ها خواهان اقدام نظامی علیه ایران هستند.
روح نویل چمبرلین را رها کنید، بعید است قیاس توافقنامه ژنو با توافق مونیخ در سال 1938 این احساسات را تغییر دهد. ما باید از این فرآیند متشکر باشیم.
