آندالوزیت

تنوع رنگی سنگ آندالوزیت از قهوه ای متمایل به زرد روشن گرفته تا سبز قهوه ای، صورتی روشن متمایل به قهوه ای، سبز مایل به توسی است. برخی از بلورها دارای ناخالصی های متراکم متحرک در مرکز خود هستند که یک شکل صلیبی را در مرکز خود به نمایش می گذارند. این گونه از سنگ آندالوزیت را کیاستولیت می نامند.

سختی آندالوزیت 7 تا 5/7 می باشد و ضریب شکست این سنگ تقریبا 632/1 است که تا 643/1 نیز متغیر می باشد. آندالوزیت دارای شکاف های منشوری مجزا از هم است. به طور کلی سنگ آندالوزیت در مناطقی تشکیل می شود که دارای ساختار دگرگونی بین گرانیت و خاک رس است.

به طور کلی آندالوزیت را به صورت فست (تراش مهندسی) تراش می دهند که این تراش فست با شکل بیضی، مربع و یا مستطیل همراه بوده و نوع تراش فست آن به شکل step cut است.

طیف رنگی عجیب و شگفت انگیز آندالوزیت و درخشندگی اندک این سنگ، سبب شده است که بتوان به راحتی این سنگ را از دیگر سنگ ها تمیز داد. برخی اعتقاد دارند که آندالوزیت نمونه بسیار ضعیف شده الکساندریت است اما ساختار بلوری اندالوزیت با دیگر سنگ ها متفاوت است.

هنگامی که رنگ الکساندریت به رنگ سبز مایل به زرد باشد و تغییر رنگی کمی از خود نشان بدهد، شباهت کمی به اندالوزیت پیدا می کند، اما هنگامی که این سنگ را مورد آزمایش قرار دهیم به سرعت به تفاوت بین این دو سنگ پی خواهیم برد.

آندالوزیت کانی کمیابی نیست. نمونه های کریستالی با کیفیت آن در اندلس اسپانیا یافت می شود. (نام این سنگ نیز از مکان یافتن آن یعنی آندلس گرفته شده است.) از دیگر منابع آندالوزیت می توان به برزیل، ایالات متحده امریکا (کالیفرنیا، ماین و ماساچوست)، استرالیا، سری لانکا، برمه، اتریش و به در برخی نقاط ایتالیا اشاره کرد.

آندالوزیت جزو سنگ های قیمتی محسوب نشده و یک سنگ نیمه قیمتی است. شاید دلیل این امر طیف رنگی محدود و کسل کننده این سنگ و شفافیت کم آن باشد. از این سنگ در جواهر بسیار کم استفاده می شود. نمونه آزمایشگاهی اندولوزیت وجود ندارد.