جواهرات مصر باستان – قسمت دوم

انگشترهایی که مردان در مصر باستان استفاده می نمودند، وسیله ای زینتی نبوده بلکه یکی از لوازم مورد نیاز در دولت به شمار می رفت. اسناد و مدارک رسمی امضا نگشته، بلکه توسط این انگشترها مهر و موم شده و به این ترتیب اعتبار آنها تأیید می گردید. انگشتری مخصوص مهر و موم افراد فقیر از مس و نقره ساده بود، در حالی که مهر و موم مرد ثروتمند از جواهری با ساخت استادانه درست شده بود. بر روی این حلقه ها سنگی قیمتی با نشان حکاکی شده مخصوص صاحب آن سنگ مانند عقرب ، شیر یا شاهین به چشم می خورد.

سوسک سرگین غلتان مصری به عنوان یک طلسم یا نشان خوش شانسی توسط هر دو قشر فقیر و غنی جامعه مورد استفاده قرار می گرفت. از نقوش سوسک سرگین غلتان در ساخت انواع آویز، دستبند ، حلقه، انگشتر و گردنبند به کار می بردند. جواهرات با نقش سرگین غلتان، نشان داشتن قدرت های جادویی و دینی برای مصریان و نماد تولدی دوباره برای آنها بود. نام مالک جواهر بر روی سطح صاف سرگین غلتان نوشته می شد تا این نماد از دارنده آن در برابر فرتوتی و از کار افتادگی محافظت نماید. آویز، دستبند، حلقه و گردنبند با نقش سرگین غلتان، اغلب از سنگ های قیمتی یا نیمه قیمتی مانند کارنلین ، لاجورد و فیروزه ساخته می شد.

برخی از نمونه های اولیه مناسب کشف شده از حلقه انگشتری سرگین غلتان توسط باستان شناسان متعلق به سیتاتوریونت، دختر پادشاه سلسله دوازدهم مصر باستان است. گنجینه غنی از طلا و جواهر در مکان دفن وی در شهر اللاهون یافت گردید. در هر انگشتر با نقش سوسک سرگین غلتان، بال های سوسک با نوار های باریک فیروزه، لاجورد و سنگ های قیمتی دیگر جواهرکاری شده است. در بالای سر این سوسک سنگ کارنلین و مابقی بدن و پاهای این جانور از سنگ لاجورد می باشد.

حلقه ها در مصر باستان در انواع انواع مختلف تولید می شد. برخی از حلقه ها خلخال و یا بازو بند بودند که شکل آنها مانند حلقه طلای ساده ای بود، در حالی که حلقه ای که مچ دست (دستبند) بسته می شد، شکل به نخ کشیده شده دانه های کوچک طلا، لاجورد، کارنلین و فلدسپات سبز، در سیم مفتولی از جنس طلا  بود.

با توجه به باورهای دینی مصریان باستان، جواهرات وسایل و ابزاری بودند که در زندگی پس از مرگ مورد استفاده متوفی قرار گرفته و طلا و جواهرات فراوانی با مرده به خاک سپرده می شد. در واقع مصریان باستان از اوایل زندگی تا زمان مرگ، خود را با جمع آوری جواهرات گوناگون برای محافظت، آماده می کردند که در زمان مرگ این جواهرات با فرد متوفی دفن شود. گنجینه های بسیار زیاد طلا و جواهر با مردگان برای استفاده در زندگی پس از مرگ به خاک سپرده می شد و این دلیل اصلی است که چرا مومیایی های مصری به طور گسترده ای غارت می شدند.

به غیر از طلا، مقدار زیادی از جواهرات یافت شده از مصر باستان تنها از سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی ساخته شده بودند. در سال 1901، در طول حفاری از آرامگاه Djer، دومین فرعون از سلسله اول فرمانروایی مصر، 4 دستبند پیدا شد.

آنها در جای خود بر روی بازوی یک زن، که بدنش در باند کتانی پیچیده و در دیواری پنهان گشته بود، یافت شد. این جواهرات از طلا، سنگ لاجورد، فیروزه و آماتیست ساخته شده است. بسیاری از مردم می دانند که رنگ  بنفش نماد خانواده های سلطنتی است، اما آنها با این واقعیت آشنا نیستند که پیشینه اش به آماتیست استفاده شده توسط پادشاهان مصر باستان، باز می گردد.