گوهرشناسی کوارتز توت فرنگی

گوهر شناسان از اصطلاح " کوارتز ساژنتیک " برای اشاره به کوارتز بی رنگ شفاف حاوی ذرات ریز بلوری روتایل، اکتینولیت، گوتیت، تورمالین و یا دیگر مواد معدنی استفاده می کنند. شناخته شده ترین مثال برای این نوع کریستال، روتایل کوارتز است که حاویی اجزائی از روتایل طلایی یا تیتانیوم می باشد.

کوارتز با ادخال های قرمز اکسید آهن به ندرت یافت می شود و اغلب تحت عنوان کوارتز توت فرنگی یا کوارتز "آتشین قرمز" به فروش می رسد. برخی از نمونه های این نوع کوارتز دارای ادخال های بسیار خوبی هستند که تنها توسط ذره بین قابل رویت بوده و شکل کوارتز را کم و بیش مانند رنگ توت فرنگی می سازند. در مابقی این نوع کوارتزها، عناصر داخل شده در این گوهر، به وضوح قابل مشاهده بوده و کوارتز شفاف همراه با ذرات ریز، تکه های کوچک یا پولک هایی مایل به قرمز را به تصویر می کشند.

کوارتز توت فرنگی رنگ خودش را از اشکال مختلف اکسید آهن می گیرد. 4 گونه متفاوت اکسید آهن اما با ترکیب شیمیایی یکسان در کوارتز توت فرنگی وجود دارد. آنها عبارتند از : لپیدوکروسیت ( FeO OH )، گوتیت (مجددا FeO OH) اما با یک ساختار بلوری متفاوت)،لیمونیت (FeO (OH) nH2O ) و هماتیت ( Fe2O3 ) .
برخی از گوهرهایی که تحت عنوان کوارتز توت فرنگی به فروش می رسند، مصنوعی و آزمایشگاهی بوده و طبیعی نمی باشند. بیشتر آنها شیشه معمولی هستند. اصطلاح کوارتز میوه ای نام تجاری برای گروه کوارتز های رنگارنگ و شفاف می باشد که اسامی آنها عبارتند از کوارتز گیلاسی، کوارتز تمشکی، کوارتز توت فرنگی، کوارتز کیوی، کوارتز آناناس و غیره. این گروه از کوارتز غالبا در جواهرسازی به عنوان مهره یا آویز، کاربرد دارند. آنها همچنین به منظور اشیاء تزئینی مورد استفاده قرار می گیرد. اما نباید این نوع آزمایشگاهی و مصنوعی کوارتز را با کوارتز اصل به همراه ذرات طبیعی اکسید آهن در آن اشتباه گرفت.

کوارتز توت فرنگی اغلب در روسیه و در مناطق مجاور مانند قزاقستان، و همچنین در برزیل یافت می شود.