چگونه یک الماس واقعی را از غیر واقعی آن تشخیص دهیم - قسمت دوم

2. شفافیت:

یک خط بر روی یک تکه کاغذ بکشید. سنگ را وارونه بالای خط قرار دهید. اگر سنگ هیچ علامتی از خود نشان نداد و خط را به همان ترتیب نمایش داد، الماس تقلبی است. توجه داشته باشید که تشخیص تفاوت کردن خط، توسط الماس ها و سنگ های کوچک بسیار مشکل است.

اگر الماس بر روی جواهری سوار شده بود، آن را وارونه بر روی یک تکه کاغذ قرار دهید. اگر شما می توانید آنچه که بر روی کاغذ نوشته شده است را بخوانید و یا حتی لکه ای را ببینید، احتمالا این سنگ، یک الماس نیست. شما نباید قادر به دیدن پایین آن باشید، زیرا به طور مستقیم از بالا  به الماس نگاه کردن دارای ضریب شکست بالا است.

3. بخار :

سنگ را در دهان خود قرار داده و برای ایجاد بخار بازدم کنید. اگر بخار برای بیش از 3 ثانیه روی سنگ باقی ماند به احتمال زیاد، آن سنگ یک الماس شبیه سازی شده است.

4. سختی:

اگر در تراش فست سنگ، خطوط ساییده شده باشند و این اتفاق را بتوانید در بزرگنمایی 10 مشاهده نمایید، بدین معناست که سنگی که در اختیار دارید، الماس نمی باشد. همچنین می توانید سنباده بر روی سنگ بکشید اگر سنگ خراب شدآن جعلی است. این آزمایش به آزمایش خراش دادن معروف است. الماس تمامی سنگ ها را برش داده و خراش می دهد؛ در صورتیکه نوع مصنوعی آن این توانایی را ندارد.  الماس سخت ترین ماده ای است که وجود دارد.

5. وضوح و ناخالصی ها:

ادخال ها و ناخالصی های موجود در الماس شما را در تشخیص طبیعی یا مصنوعی بودن این سنگ قیمتی کمک می کند. ناخالصی های داخلی و خارجی الماس، اثر انگشت است. هیچ دو الماسی خصوصیات دقیقا مشابه یکدیگر ندارند. شکستگی های ایجاد شده در الماس را با سیلیکون پر می کنند. یک الماس را می توان با تاباندن لیزر، نقطه های سیاه و ناخالصی ها را در الماس از بین برد و منافذ ایجاد شده را با سیلیکون پر کرد. نام حرفه ای این روش بهبود دهی، پر کردن شکستگی ها (fracture filled) می باشد. بعد از یک زمان مشخص سیلیکون از بین می رود  و سوراخ ایجاد شده توسط لیزر به مرور زمان باگرد و غبار پر می گردد. همین عامل سبب به وجود آمدن لکه ای سیاه بر روی الماس می شود.