گوشنیت- قسمت اول

از دید فنی گوشنیت مدل خالص تری از بریل است، چرا که فاقد عوامل رنگ آمیزی و ناخالصی است که زمینه را برای  ایجاد رنگ در گوهرها فراهم می کنند.خانواده بریل بدلیل وجود زمرد و آکوامارین مشهور است، همچنین از دیگر گوهرهای این گروه می توان از مورگانیت، هلیودور، بریل طلایی و بیکس بایت اشاره کرد.

گوشنیت برای اولین بار در دهکده ی کوچک گوشن، واقع در بخش همپشایر در ایالت ماساچوست غربی، کشف شد. امروزه، گوشنیت و سایر مشتق های بریل در تمامی نقاط جهان یافت می گردد. قبل از معرفی الماس مصنوعی، گوشنیت معمولاً به عنوان جایگزین الماس استفاده می شد. با قرار دادن فلز ورقه ای سبز یا نقره ای زیر سنگ،  گوشنیت همچنین می تواند به عنوان جایگزین زمرد و سایر سنگ های رنگی باارزش استفاده گردد.

گوشنیت به دلیل شفافیت بالا همچنین برای ساخت شیشه ی عینک مورد استفاده قرار می گرفت. گوشنیت به عنوان منبع عالی بریلیوم شناخته می شود. این گوهر مانند تمامی بریل ها، از درجه ی سختی، دوام و مقاومت  عالی برخوردار است. در برابر مواد خورنده بسیار بادوام بوده، ولی این گوهر شکننده و به فشار حساس است.

تعدادی از سنگ های مختلف هستند که شباهت زیادی با گوشنیت دارند مثل کوارتز، توپاز سفید، زیرکن سفید و یاقوت کبود سفید. با این حال معمولاً می توان بریل را به راحتی از طریق آزمایش اساسی از دیگر سنگ های مشابه متمایز کرد. یکی از ساده ترین روش های تعیین هویت گوشنیت آزمایش وزن  مخصوص (SG)  و درجه سختی است. گوشنیت  به طور قابل توجهی سخت تر از کوارتز و فلدسپار، ولی نرم تر از توپاز ویاقوت کبود می باشد. بریل، توپاز و یاقوت کبود ساختار کریستالی بسیار متفاوت دارند. بریل به دلیل ساختار 6 ضلعی کریستالی منحصر به فرد خود کاملاً متمایز است.