فلز برنج

برنج از مس محکم تر و سخت تر است، ولی به مقاومت و سختی استیل نمی رسد. شکل دادن برنج بسیار راحت بوده، در مقابل گرما و آب شور مقاوم است. به دلیل این خواص، برنج برای تولید لوله، لاستیک، ابزار آلات ساختمانی، پیچ، رادیاتورها، آلات موسیقی و خشاب اسلحه بسیار مفید است.

تاریخچه
فلزکاران باستان در منطقه ای که امروزه به نام سوریه  یا ترکیه شرقی شناخته می شود، در اوایل 3000  قبل از میلاد می دانستند که چگونه مس را همراه قلع ذوب کرده تا فلزی به نام برنز تولید نمایند. گاهی مواقع حتی بدون اینکه آگاه باشند برنج هم تولید می کردند، چراکه خاکه های سنگ معدن  قلع و روی گاهی باهم یافت می شود و هر 2 فلز رنگ و ساختار مشابهی دارند.

حدود سال های 20 قبل از میلاد تا 20 بعد از میلاد، فلزکاران کناره دریای مدیترانه  توانستند سنگ معدن روی را از سنگ هایی که شامل قلع بودند تشخیص داده و شروع به آسیاب کردن روی همراه با مس به منظور ساخت سکه های برنجی و موارد دیگر کردند.  بخش اعظم روی از گرمادهی ماده معدنی به نام کالامین بدست می آید، که شامل ترکیبات مختلف از روی می باشد. از سال 300 میلادی، صنعت فلزکاری برنج در آنچه امروزه آلمان و هلند نامدار هستند، پیشرفت کرد.

باوجودی که  فلزکاران اولیه می توانستند تفاوت بین سنگ معدن روی و سنگ معدن قلع را تشخیص دهند، ولی هنوز نمی دانستند که روی هم یک فلز است. تا اینکه در سال 1746  دانشمندی آلمانی به نام آندریاس سگیسموند مرگراف(1782-1709) هویت روی (زینک)، مشخصات و خصوصیات آن را تعیین کرد. فرآیند ترکیب فلز مس و روی به منظور ساخت برنج در سال 1781 در انگلستان به ثبت رسید.

اولین خشاب  فلزی که در سلاح های گرم استفاده می شد در سال 1852 مرسوم شد. باوجودیکه فلزات گوناگون متعددی مورد آزمایش قرار گرفتند، برنج از بقیه موفق تر بود. زیرا قابلیت انبساط  داشت بنابراین زمانیکه اولین گلوله از تفنگ شلیک می شد خشاب تولید شده از برنج توانایی تحمل فشار وارده را داشت. سپس فلز برنج به سرعت منقبض شده تا خشاب خالی امکان خروج از سلاح گرم را پیدا کند. این ویژگی به توسعه سلاح های تیربار اتوماتیک منجر گشت.