داستان حلقه های نامزدی از دیروز تا امروز

دوران کهن:

دور انگشت سوم دست چپ اجساد مصری یافت شده حلقه فلزی بود. زیرا عقیده داشتند که این انگشت به طور مستقیم به قلب مرتبط است. حلقه های نامزدی در رم باستان همچنین به عنوان نشانی از رتبه و درجه استفاده می شد.

 

قرون وسطی:

اکثر مورخان بر این مساله توافق دارند که اولین استفاده از حلقه ی الماس به عنوان نشان نامزدی به سال 1477 بر می گردد، یعنی زمانیکه آرشیدوک استرالیا ماکسی میلیان، حلقه ای طلایی را که حرف "م"   با الماس های ظریفی روی آن حک شده بود به مری از برگاندی تقدیم کرد.

 

سال های 1500 تا 1700:

در نمایشنامه های شکسپیر به حلقه ی نامزدی و ازدواج اشاره شده است، در سال های 1600 و 1700 عشاق اروپایی حلقه هایی از طلا یا نقره را که گاهاً شعر و غزل، یا پیامی عاشقانه روی آن حک شده بود؛ بین خودشان رد وبدل می کردند. در بعضی مواقع حلقه ی نقره ای، نشان نامزدی بود و در زمان ازدواج با انگشتری طلایی جایگزین می شد.

 

سال های 1800:

دوران ملکه ویکتوریا در انگلستان به عنوان برهه ای بسیار عاشقانه محسوب می شود؛ چراکه ملکه ویکتوریا بسیار به همسرش آلبرت عشق می ورزید (برخلاف وصلت های خاندان سلطنتی و اشراف که اغلب بر پایه ی دلایل دیپلماسی و اقتصادی انجام می شد.) حلقه های نامزدی دوران ویکتوریا اغلب به نقوش رویایی و عاشقانه ای همچون قلب، تیر و کمان، گل و یا حتی مار که سنبل جاودانگی شناخته می شد، مزین می گشتند. در پایان دوران ویکتوریا استفاده از الماس در حلقه های نامزدی خصوصاً پس از کشف ذخایر بسیاری از الماس در آفریقای جنوبی بسیار رواج یافت. کمپانی تیفانی و شرکا انگشتر 6 وجهی با تک نگینی از الماس که درخششی خیره کننده داشت را ارائه کرد؛ مدلی که تاثیر بسزایی روی حلقه های نامزدی گذاشت.