داستان حلقه نامزدی از دیروز تا امروز – قسمت دوم

اوایل سال های 1900:

در دوران شاه ادوارد حلقه ی نامزدی در بین عموم بیشتر رواج یافت. انقلاب صنعتی رفاهی نسبی را به همراه داشت و قشر متوسط جامعه در اروپا و آمریکا رشد پیدا کرد و بنابراین جواهرات نسبت به گذشته بیشتر در دسترس عموم قرار گرفت. حلقه های دوران شاه ادوارد غالباً انگشترهای پلاتینی بوده که با نگین های الماس مزین گردیده بودند.

 

سال های 1920 تا 1930:

در مقایسه با انگشترهای دوران شاه ادوارد، حلقه های نامزدی سال های 20 و 30 کمتر مشخصه های زنانه داشت و بیشتر ظاهر هندسی پیدا کردند بنابراین زیبایی و ظرافت هنر سبک دکو و عشق همان دوره را منعکس می نمودند. اغلب این حلقه ها الماس هایی داشتند که روی رکابی از پلاتین یا طلای سفید قرار گرفته و نگینی رنگین همچون  یاقوت سرخ و یاقوت کبود بروی آنها خودنمایی می کرد.

 

سال های 1940:

با وجود سختی های جنگ جهانی دوم، حلقه های نامزدی سال های 1940 غالباً بزرگ و خیره کننده بودند. این انگشترها با طراحی های کاروینگ و نقوش زنانه ای همچون روبان، تیر و کمان و تصاویر گل ها مزین می شدند. پلاتین به دلیل کاربردش در ساخت ادوات جنگی بسیار کمیاب گشته، بنابراین طلا به عنوان فلزی گرانبها جایگزین پلاتین شد. با اینکه الماس همچنان به عنوان پرطرفدارترین گوهربرای  انگشترها بود، بودجه اقتصادی باعث شد تا خریداران اغلب به یاقوت کبود و یاقوت مصنوعی روی بیاورند.

 

سال های 1950:

شاید بتوان گفت که همسر "آدری هپبورن"، "مل فرر"  استفاده از انگشترهایی با جنس فلزهای گوناگون را باب کرد و رواج داد، سبکی که این روزها همچنان با قدرت دنبال می شود، "فرر" به همسرش حلقه ای از طلای زرد و رزگلد هدیه کرد که او می توانست منطبق با نوع لباس پوشیدنش از آنها استفاده کند.

 

سال های 1960:

در این دهه شاهد سیر صعودی رقابت سفارشات حلقه های نامزدی برای چهره های سرشناس هستیم. در سال 1963 "ریچارد برتون" به "الیزابت تیلور"  حلقه ای با یک الماس 33 قیراطی با تراش آشر هدیه کرد، که در وا قع انگشتر 15 قیراطی "کیم" و "کانیه" بسیار محقر جلوه کند. در اوایل این دهه، حلقه ی نامزدی  الماس و زمرد بانوی اول آمریکا "ژاکلین کندی" با جلوه ای کاملاً متمایز، باعث شد تا زمرد به گوهری بسیار پرطرفدار برای نوعروسان تبدیل شود.