الماس امید – انگلستان

در سال 1812 یعنی درست 20 سال بعد از دزدی الماس آبی فرانسه، دزدان این سنگ قیمتی سزای عمل خود را دیدند. هنگامیکه این الماس برای 2 دهه ناپدید گشت، این سوال مطرح شد که این الماس که اکنون در بریتانیای کبیر وجود دارد، آیا همان الماسی است که به پادشاهان فرانسوی تعلق داشت. اما دانشمندان در سال 2008 تأیید کردند که بی شک این الماس امید و آن الماسی که متعلق به پادشاهان فرانسوی بود، به راستی یکی است به این معنا که الماس امید از الماس آبی فرانسوی تراش خورده است.

 

پادشاه جرج چهارم

 

گزارشات متناقضی در رابطه با سرنوشت الماس امید در طی این سال ها وجود دارد. این الماس گمنام توسط کارولین از برانسویک به دست شاه جرج چهارم پادشاه انگلستان رسید. اگرچه هیچ مدرکی دال بر صاحب اصلی این الماس در آرشیو سلطنتی در وینزور وجود ندارد. البته مدارکی ثانویه به شکل نوشته ها و آثار هنری معاصر وجود دارد که شاه جرج چهارم تمایل داشت که تاجی تلفیق شده از ارثیه خانوادگی و جواهرات شخصی برای خود بسازد.

گزارشی از بنیان سیمپسونیان با ذکر تعدادی منبع این اعتقاد را دارد که شاه جرج حقیقتا مالک اصلی الماس بوده است. پس از مرگ وی در سال 1830، این ظن وجود دارد که جواهرات ترکیبی شاه جرج توسط آخرین همسر وی لیدی کانینگهام ربوده شد. سند دیگری نیز هست که شاه جرج الماس را به دلیل بدهی مالی به صورت مخفیانه فروخته است. در هر صورت، الماس آبی هیچ زمان توسط خانواده سلطنتی بریتانیا، برگشت داده نشد.

بعدها این الماس آبی رنگ به دست بانکدار ثروتمند لندنی به نام توماس هوپ با قیمتی در حدود 65 هزار یا 90 هزار دلار رسید. در سال 1839، الماس امید در بروشورهای تبلیغاتی کلکسیون سنگ های قیمتی هنری فیلیپ هوپ در انظار عموم قرار گرفت. الماس در مدالی ساده بود که اطراف آن را الماس های سفید کوچکی احاطه کرده بودند. پس از اینکه این الماس آبی رنگ تحت اختیار خانواده هوپ قرار گرفت با نام الماس هوپ (امید) مشهور گشت.

هنری فیلیپ هوپ در سال 1939 درست زمانیکه الماس امید را در بروشور تبلیغاتی کلکسیون خود به معرض نمایش گذاشته بود، درگذشت. سه برادرزاده وی، ریاست اموال هوپ را به عهده گرفتند. در این زمان کلکسیون جواهرات هنری هوپ تقسیم گشت. برادرزاده بزرگتر هنری توماس هوپ 8 سنگ گرانبهای این کلکسیون را که شامل الماس امید نیز می شد، به تصرف خود درآورد. پس از آن این الماس در نمایشگاه بزرگ لندن در سال 1851 و نمایشگاه سالانه پاریس در سال 1855 به نمایش گذاشته شد. هنگامیکه توماس هوپ درگذشت، الماس به همسر وی آدله به ارث رسید. اما وی هیچگاه جرأت استفاده از این الماس را نداشت زیرا می ترسید که برادر شوهر عیاش وی، این الماس را به فروش برساند. پس از مرگ آدله در سال 1884، الماس به نوه کوچکتر وی به نام هنری فرانسیس رسید. پس از آن نام الماس امید بر این الماس نهاده شد. در آن زمان مجمع عمومی تصویب کرد که الماس امید را تنها با موافقت مجمع می توان فروخت. هنری فرانسیس با خواننده امریکایی ازدواج کرد و از آن پس الماس امید در اختیار همسر وی قرار گرفت. اما پس از مدتی بر اثر ولخرجی زیاد، زندگی آنها با مشکل مواجه گشت. بنابراین لرد فرانسیس تصمیم گرفت که الماس را به فروش برساند. در سال 1896 وی برشکسته شد اما طبق اصول نمی توانست الماس را بدون اجازه مجمع عمومی به فروش برساند. در سال 1901 سرانجام لرد فرانسیس توانست مجمع عمومی را قانع سازد تا الماس را بفروشد.

لرد فرانسیس الماس امید را به مبلغ 29 هزار یورو به بازرگان جواهرات لندنی به نام آدولف ویل فروخت. مدتی بعد ویل الماس را به فردی امریکایی به نام سیمون فرانکل فروخت و فرانکل الماس را به نیویورک برد.