به دنبال افسانه یاقوت کبود استرالیایی

تاریخ طولانی و قدیمی معادن یاقوت کبود و تولیدات اقتصادی مربوط به این سنگ به نیم قرن گذشته بر می گردد. یاقوت کبود استرالیایی توسط اتحادیه های جهانی گوهر، صنایع جواهرسازی و یا حتی مشتریان و خریداران گوهرها، هنوز به رسمیت شناخته نشده بود. سنگ های با کیفیت بسیار بالای استرالیا، در ابتدا با نام منابع دیگر همچون پایلین در کامبوج فروخته می شد.

در نواحی سواحل شرقی استرالیا، رسوبات یاقوت کبود، در سه ناحیه به فراوانی شناسایی شده اند. این سه ناحیه عبارتند از نیو انگلند چلاتو در والس جنوبی، کویینزلند و منطقه لاوا پلینز در کویینزلیند شمالی. تمامی رسوبات یاقوت کبود استرالیایی خاصیت قلیایی دارند. رسوبات دو منطقه آخر از جریان نهرها و اولین منطقه از فعالیت های آتشفشانی و یا جریانات پایروکلاستیک شکل گرفته است.

ناحیه گلن اینورل یکی از اصلی ترین تأمین کننده های یاقوت کبود در جهان است. رسوبات یاقوت کبود در این ناحیه از هر دو طریق صخره های ایجاد شده توسط فعالیت های آتشفشانی و رسوبات آبرفتی ایجاد شده است. بر طبق شرایط آب و هوایی و پوشش گیاهی این منطقه، گدازه های بازالتی به ندرت به شکل شیار دار و یا مسطح وجود دارد. ساختار اصلی آتشفشانی در این رسوبات قابل دیدن نیست. اولین نمونه های یاقوت کبود در منطقه والس جنوبی به سال 1854 بر می گردد. اما اولین اقدام به استخراج تجاری این گوهر در سال 1919 رخ داد. در دهه های 1960 و 1970 به دلیل تقاضای بالای خریداران تایی، معادن یاقوت کبود مکانیزه و به شکل جدید و مدرن در آمد.  

در رسوبات ناحیه کینگ پلینز، معدنی تحت مدیریت شرکت Wilson Gems & Investment در 45 کیلومتری شمال شهر ایورل قرار دارد. خانواده ویلسون اولین افرادی بودن که کار معدن داری خود را در این ناحیه شروع کردند. رسوبات کینگ پلینز یکی از بهترین منابع سرشار از یاقوت کبود است. به گفته جک ویلسون، بیش از یک ناحیه میزبان یاقوت کبود در این منطقه وجود دارد که فوران آتشفشانی را در این ناحیه منعکس می کند. بیشتر یاقوت های به دست آمده از این معادن در تایلند تراش خورده و به روسیه صادر می شود.