الماس امید در ایالات متحده – قسمت اول

گزارش های متفاوتی درباره اینکه چه اتفاقی برای الماس امید در طی سال های 1902 تا 1907 وجود دارد. اما به احتمال زیاد این الماس در این سال ها تحت تملک شرکت ویلیام و تئودور بود تا اینکه جواهرسازان این الماس را در زمان های معین در معرض دید مردم قرار می دادند. یک داستان مرموز دیگر دررابطه با این الماس وجود دارد به این ترتیب که الماس امید توسط شخص ناشناسی خریداری گشت و سپس به جواهری فرانکل مجددا فروخته شد.

یک مقاله ای در رابطه با الماس امید در مجله نیویورک تایمز منتشر شد که بیان می کرد این الماس در این سال ها مالکان مختلفی داشته و مشخص نیست که چه شخصی این الماس را از جواهری فرانکل خریده و پس از مدتی مجددا آن را به خود جواهری فرانکل فروخته است.  همانند دیگر شرکت های جواهرسازی، جواهری فرانکل نیز تحت تأثیر بحران اقتصادی سال 1907 قرار گرفت و نام این الماس را به الماس فریب تغییر داد.

در سال 1908، جواهری فرانکل الماس امید را به مبلغ 400 هزار دلار به سلیمان یا سلیم حبیب، کلکسیونر الماس ثروتمند ترک فروخت. بنابر گزارشات وی، نماینده سلطان عبدالحمید پادشاه امپراطوری عثمانی بود. در 24 ژوئن 1909 این سنگ قیمتی در حراجی مربوط به دارایی های حبیب برای حل کردن مشکلات مالی وی، به حراج گذاشته شد. در کاتالوگ مربوط به حراجی صریحا اظهار شده بود که الماس امید یکی از دو گوهر موجود در کلکسیون است که هیچ زمان به تصاحب سلطان نرسید.

البته سندی وجود دارد که این الماس تحت تصرف سلطان عبدالحمید بوده و وی پس از اینکه تاج و تخت پادشاهی خود را در معرض فروپاشی و تزلزل دید، این الماس را فروخت. بنا بر گزارشی حبیب الماس امید را در سال 1909 به مبلغ 800 هزار دلار به پاریس فروخت. تاجر جواهر پاریسی به نام سیمون روسنو، الماس امید را به مبلغ 400 هزار فرانک خریداری کرده و سپس در سال 1910 به پیر کارتیه به مبلغ 550 هزار فرانک فروخت.

پیر کارتیه تلاش کرد تا الماس امید را به اولین والش مک کلین شخص مقتدر واشنگتن دی سی در سال 1910 بفروشد. کارتیه در فروش جواهرات بسیار مرد قدرتمندی بود بنابراین با توصیف شفافیت خارق العاده این سنگ مک کلین را وادار کرد تا این الماس را بخرد. با تمام این اوصاف در ابتدا تلاش های او با شکست مواجه شد. کارتیه جواهر دیگری با این الماس برای مک کلین ساخت و در ظاهر جدید الماس امید به چشم مک کلین آمد. البته بر طبق گزارش نیویورک تایمز، زوج جوان مک کلین در ابتدا خواستار الماس امید بودند اما پس از آنکه درباره سرگذشت و تاریخ نامیمون این گوهر اطلاعات کسب کردند، دیگر تمایلی به داشتن این الماس از خود نشان ندادند.

پس از کشمکش های طولانی بین کارتیه و مک کلین ها سرانجام در سال 1911 این گوهر 300 هزار دلار به فروش رفت. بعدها مک کلین برای افزایش قیمت این گوهر و اینکه وجهه منفی آن را از بین ببرد به تبلیغات گسترده ای دست زد.