مروارید در انگلستان

زمانیکه از تاریخچه اولین استفاده مروارید به عنوان یک جواهر مطلع گردیم، دچار شگفتی خواهیم شد. تصور ذهنی ما درباره پادشاهان و ملکه های گوناگون در طول تاریخ این بوده است که همیشه از الماس ها و یاقوت ها به عنوان سنگ های زینتی در جواهرات خود استفاده می کردند. اما موضوعی که فراموش شده این است که افراد ثروتمند و پادشاهان در سراسر جهان به مروارید بیش از دیگر سنگ های قیمتی بها می دادند. قبل از اینکه میکی موتوی ژاپنی اقدام به تولید مروارید های پرورشی با دوام بالا و قیمت مناسب در دهه 1920 نماید، مروارید، یکی از گرانترین گوهرهای موجود در جواهرفروشی ها بود.

مدت ها قبل از اقدام میکی موتو مروارید ها به قیمت بسیار بالایی مبادله می شدند. به عنوان مثال شرکت کارتیه مروارید های خود را بیش از یک میلیون دلار می فروخت. دلیل این امر شمار زیاد کارگران برای کشت مروارید و نیاز به شناسایی صدها و شاید هزاران صدف تولید کننده مروارید است تا در میان آنها بتوان مرواریدی را یافت. همچنین کمیابی مروارید های غلتان با رویه ای صاف و اندازه مناسب نیز، می توان مزید بر علت دانست. این عوامل می تواند گرانی بیش از اندازه مروارید ها را توجیح کند. باور کردنی نیست که این گوهر ناب از بدن یک موجود زنده تولید می شود. بدین صورت که یک شئ خارجی وارد صدف شده و صدف نمی تواند آن جسم را از خود خارج نماید. همین محرک و مهمان ناخوانده سبب می شود که صدف از خود ماده ای تولید کرده و جسم را در بر گیرد. سپس مروارید شکل می گیرد.

مروارید ها بسیار بی دوام تر و لطیف تر از الماس ها و یا یاقوت ها هستند. الماس می تواند تراش و پولیش مجدد خورده و بهبود سازی می شوند. همانند دیگر گوهرهای اورگانیک، مروارید نیز حساس بوده و اگر در معرض اسپری های مو و یا عطر قرار بگیرد، خراب خواهد شد و دیگر درخشش سابق خود را نخواهند داشت.

افراد قدرتمند و ثروتمند در تمام دنیا از مروارید برای موقعیت های گوناگون مالی و مقامی خود استفاده می کردند. آنها تنها این گوهر را به عنوان زیورآلات به کار نمی بردند بلکه آن را همانند یک طناب بسیار بلند بر گردن خود می آویختند و یا لباس خود را با رشته های مروارید تزئین می کردند. مشهورترین شخص قدرتمندی که از این شیوه مروارید استفاده می نمود ملکه الیزابت اول بود. علاقه وی به مروارید به گونه ای بود که برخی از لباس های وی با مرواریدهای تقلبی تزئین گشته بود. در آن زمان مهم نبود که مرواریدی اصل است یا تقلبی، مهم زیبایی بصری ای بود که مروارید به شخص می داد. مروارید برای ملکه نشان دهنده و نماد پاکی و طهارت بود به گونه ای که در مقبره وی در ابی وست مینستر کفشی به نمایش گذاشته شده که با مروارید تزئین گشته بود. کلکسیون بسیار جذاب وی در فواصل بین دو سلطنت ناپدید شد. البته باعث خوشحالی است که 4 عدد از مروارید های غلتان این مجموعه هنوز حفظ شده و در تاج سلطنتی انگلستان به کار رفته است.

گفتنی است که زمانیکه بین ملکه ویکتوریا و عموزاده وی بر سر تاج و تخت مشاجره بود، اعتبار مروارید از بین رفت. در آن زمان تصویب شد که هیچ بانویی نمی تواند تاج و تخت را به ارث ببرد. این مسئله پایدار به جواهرات خانواده سلطنتی هانور نیز سرایت کرد. طبق قانون، ملکه مجبور بود جواهرات را به دست وارث ذکور بعدی خانواده سلطنتی هانور بسپارد و تمامی کلکسیون نیز باید حتما با پول انگلیسی خریداری می شد. البته ویکتوریا دو دهه بعد این مشکل را حل کرد، وی از تصاحب بسیاری از جواهرات سلطنتی سر باز زد اما دست از مروارید ها بر نداشت. بنابراین مرواریدها تبدیل به دو رشته مرارید بلند شد که به عنوان گردنبند در روز ازدواج پرنسس الیزابت با فیلیپ مونت باتن، توسط پرنسس استفاده شد.

شیوه ای که خواهر شوهر ملکه ویکتوریا (ملکه الکساندرا) برای استفاده از مرواریدهای سلطنتی به کار برد، بسیار مناسب بود. وی گردنبند با مد روز سفارش داد تا نقص های بدن او را بپوشاند. زیرا وی یک زخم بر روی سمت چپ گردن خود به دلیل عمل جراحی که در دوران کودکی بر روی او انجام شده بود، داشت. این شیوه استفاده وی سبب گشت تا این سبک به عنوان سبک ادواردین شهرت یابد.