عقیق در گذر تاریخ

 در تمدن های کهن عقیق به عنوان طلسم و جادو استفاده می شد و مردم آن دوران بر این باور بودند که همراه داشتن این سنگ برای شخص، قلبی شجاع، نترس و رویاهایی دلچسب و خوشایند به ارمغان می آورد. هنرمندان رومی از عقیق برای ساخت مهرهای حکاکی شده استفاده می کردند. در قرن نوزدهم، دوران ملکه ی ویکتوریا از این سنگ گردنبندهای زیبایی با نقوش برجسته ساخته می شد.

مشخصه ای که عقیق را از سایر کلسدونی ها جدا می سازد؛ ظاهر لایه لایه همراه با طیف رنگی متنوع آن است. این وجه تمایز در رنگ و درجه ی شفافیت به وضوح دیده می شود. طرح و نقش برخی از انواع عقیق به شکل سرخس، خزه، درختان گوناگون و به طور کلی مناظر طبیعی است، درحالیکه سایر انواع آن طرح های ساده ی راه راه متشکل از دو یا چند رنگ دارند.

علاوه بر گردنبندهای نقش برجسته با بهره گیری از مدل های تراش مدرن و امروزی همچون تراش کابوشن، دامله و کاروینگ می توان به عقیق، ظاهری منحصر به فرد و خاص داد. عقیق آتشین جدیدترین عضو خانواده ی عقیق ها است که در سال1940 کشف شد. لایه های معدنی این عقیق باعث ایجاد تداخل نوری و ظاهری درخشان و رنگین کمانی به روی بدنه ی قهوه ای رنگ سنگ می شود.

اگر عقیق را در معرض حرارت و مواد شیمیایی قرار دهیم امکان تغییر رنگ در آن به وجود می آید. 2 روش بهبود دهی عقیق برای ساختن رنگی مناسب و استحکام بیشتر برای آن، روش رنگرزی و گرمادهی است. عقیق را می توان با آب و صابون پاکسازی کرد.