کارنلین

کارنلین سنگی نیمه شفاف از خانواده ی کلسدونی است. متخصصین گوهرشناس بر این باور هستند که این سنگ نام خود را از زغال اخته گرفته است که مانند هم در طیف رنگی گرم، از نارنجی مایل به زرد تا نارنجی مایل به قرمز و نارنجی مایل به قهوه ای دیده می شود. بعضی اوقات این سنگ به صورت مهره یا آویز طرح برجسته استفاده می شود تا رنگش را به خوبی به نمایش بگذارد.

تمدن های کهن بر این باور بودند که کارنلین افراد ناتوان و ضعیف در سخن گفتن را به سخنورانی فصیح مبدل می سازد. تاریخچه ی کارنلین به هند و اوایل قرن چهارم قبل از میلاد باز می گردد. منابع اصلی کارنلین کشورهای مانند برزیل، هند و اروگوئه است. سختی این گوهر در مقیاس موس 6 – 7 می باشد. این گوهر در مقابل گرما تغییر رنگ داده ولی نسبت به نور پایدار است. غالبا کارنلین را با روش گرما دهی به منظور تثبیت رنگ، بهبودسازی می کنند.

از گوهرهای کهربا، اپال آتشین، یشم و عقیق تیره قرمز به عنوان نمونه های جایگزین کارنلین می توان استفاده کرد. البته این گوهر را با شیشه و پلاستیک نیز اشتباه می گیرند.