به گزارش سایت طلا،محققان پروئتینی را کشف کرده اند که میتواند برای نشان دادن امکان تغییر یا حتی فراموش کردن احساسات و خاطرات افراد استفاده شود.
حافظه بلندمدت به دو دسته تقسیم میشود: حافظه مبتنی بر واقعیت از قبیل اسامی، مکانها و رویدادها و حافظه غریزی از قبیل احساسات و مهارتها. دانشمندان بر این باورند که خاطرات غریزی میتوانند تغییر داده شوند و چنین پژوهشی ممکن است بتواند به افرادی که به اختلال اضطراب پس از حادثه (PTSD) دچارند، کمک کند.
دانشمندان دانشگاه کمبریج دریافته اند که پروتئین شنک (shank) به عنوان پایه گیرندههایی عمل میکند که شدت ارتباط میان سلولهای عصبی گوناگون را تعیین میکند. در نتیجه، ممکن است استفاده از پروپرانولول مسدودکننده گیرنده آدرنرژیک بتا (بتا بلاکر) در اینکه خاطرات بتوانند تغییر کنند یا نه، موثر باشد.
اگر این پروتئین کاهش پیدا کند، خاطرات قابل تغییرند؛ اگرچه هنوز برای دانشمندان روشن نیست که آیا این پروتئین در از بین بردن خاطرات دخالت مستقیم دارد یا خود حاصل واکنشی پیچیدهتر است.
در سال ۲۰۰۴، دانشمندان در نیویورک توانستند حیوانات را با استفاده از پروپرانولول درمان کنند تا به آنها کمک کنند آسیب روانی آموخته شده را فراموش کنند؛ اما تکرار این آزمایش برای رد یا تایید نتیجه دشوار بود.
در این آزمایش جدید، به موشها یاد داده شد صدای کلیک را با یک شوک الکتریکی ملایم ارتباط دهند؛ بنابراین، موشها صدای کلیک را با ترس ارتباط دادند؛ همان طور که ایوان پاولف سگها را شرطی کرد. با شنیدن صدای کلیک، موشها خاطره (شوک را به یاد آوردند) سپس، فوری به آنها پروپرانولول داده شد.
بر خلاف آزمایشهای پیشین، دانشمندان در موشها فراموشی مشاهده نکردند، اما از وجود پروتئین شنک برای تعیین اینکه آیا حافظه موشها به ناگهان تغییر کرده است یا نه و اینکه حافظه آنها ناپایدار شده یا نه استفاده کردند که موشها فاقد این پروتئین بودند.
ایمی میلتون، سرپرست این پژوهش میگوید: این سازوکارها واقعا پیچیده اند و باید این را هم در نظر داشته باشیم که مربوط به جانوران است. مغز انسانها به آن شبیه، اما به مراتب پیچیدهتر است.