به گزارش سایت طلا، Y۵ در ارائه طراحی جدید و بروز کاملا ناموفق عمل می‌کند. این خودرو در بخش دماغه عملا یک یادگاری از دو دهه قبل است. چراغ‌های اصلی جلو الگوی بسیار ساده و معمولی دارند، حتی گرافیک داخلی آنها نیز چیز جدیدی برای ارائه ندارد.
سرانجام و پس از گذشت حدود دو دهه؛ نام‌هایی مانند جیلی، سایک، فاو، جک، بی وای دی، هاوال، دانگ فنگ، چانگان، ام جی، چری و گاک به نوعی تبدیل به اعتبار صنعت خودروی کشور چین شده اند و البته با سرعت بسیار زیادی مسیر پیشرفت را طی می‌کنند. جالب آنکه هر کدام از این برند‌ها صاحب چند زیر مجموعه شناخته شده، هستند که آنها هم به تدریج سهم خود را از بازار داخلی و همچنین شاخص صادرات افزایش می‌دهند.
در این میان استارت آپ‌ها نیز حضور دارند که محصولات چشمگیری را در کارنامه جوان خود قرار داده اند مانند اسکای ول که اندیشه حضور در بازار آمریکا را دارد یا ولتمایستر که در زمینه خودرو‌های الکتریکی عملکرد جالبی داشته است. لی شانگ نیز یکی از زیباترین شاسی بلند‌های چینی را معرفی کرده است.
به همین ترتیب نام‌های کوچک تر، اما در مسیر رشد دیگر نیزی حضور دارند مانند دورسن که در طراحی محصولات خود تلاش دارند به جای معرفی صرفا یک وسیله نقلیه چهارچرخ نگاهی نیز به طراحی روز و موفقیت در آینده داشته باشند.
همه این‌ها را گفتیم و نمونه‌هایی از مطالب گروه خودروی عصر ایران را نیز برایتان به صورت لینک فعال ارائه دادیم تا بگوئیم در بازار چین چه میزان از تنوع وجود دارد که می‌توان برای واردات و یا راه اندازی خطوط مونتاژ سراغ گزینه‌های برتر و قابل اعتمادتر رفت.
حال در چنین شرایطی اخباری مبتنی بر همکاری رسمی یک شرکت داخلی (صنایع خودروسازی ایلیا) با یک کمپانی چینی برای تولید و عرضه محصولات برند دایون مطرح شده است.
قطعا اولین پرسشی که در ذهن مخاطب ایجاد می‌شود، این است که: برند دایون میان این همه برند شناخته شده چینی و زیرمجموعه‌های آنها چه جایگاهی دارد؟
آیا دایون که قرار است شاسی بلند Y۵ آن به قیمت حدود ۹۰۰ میلیون تومان (البته به این عدد، هزینه‌های شماره گذاری و مالیات نیز اضافه خواهد شد که به این ترتیب، بهای این خودرو در حدود ۱ میلیارد تومان برای مشتریان می‌شود) در بازار ایران عرضه شود، می‌تواند انتخابی مناسب و شایسته مصرف کننده ایرانی باشد؟!
این پرسشی است که در ادامه به جستجوی پاسخ‌هایی برای آن خواهیم بود.
پیش از هر چیز باید نگاهی به سابقه برند دایون داشته باشیم. دایون در سال ۱۹۸۷ تاسیس شده و دفتر مرکزی آن در یانچنگ چین قرار دارد. در رابطه با حوزه فعالیت این کمپانی، ویکیپدیا آورده است: تولید کامیون، موتورسیکلت، پیشرانه و سرمایه گذاری در بخش املاک.
در وب سایت رسمی دایون نیز آنچه که بیشتر جلب نظر می‌کند، بنر‌های مربوط به خودرو‌های سنگین و نیمه سنگین این کمپانی است که در مدل‌های مختلف معرفی شده اند.
پیدا کردن اثری Y۵ در وب سایت رسمی دایون در نوع خود یک چالش بسیار بزرگ است، اما اگر از مسیر گوگل نیز نام کامل این خودرو Dayun Y۵ را به انگلیسی جستجو کنید بازهم به نتیجه خاصی دست نخواهید یافت و جالب آنکه تعداد نتایج وب سایت‌های فارسی که خبر تولید این خودرو در ایران را منعکس کرده اند بیشترین قسمت صفحه نتیجه جستجو را به خود اختصاص می‌دهد.
با توجه به ناکامی در جستجوی تصاویر Y۵ از گوگل، سراغ تصاویری می‌رویم که ظاهرا در ایران ثبت شده و توسط سایت‌های داخلی منتشر شده اند.
طراحی: یادگاری از ۲۰ سال پیش
Y۵ در ارائه طراحی جدید و بروز کاملا ناموفق عمل می‌کند. این خودرو در بخش دماغه عملا یک یادگاری از دو دهه قبل است. چراغ‌های اصلی جلو الگوی بسیار ساده و معمولی دارند، حتی گرافیک داخلی آنها نیز چیز جدیدی برای ارائه ندارد. قسمت جلوپنجره نیز کاملا به عناصر کرومی متوسل شده تا شاید جاذبه‌ای برای مخاطب ایجاد کند.
درپوش موتور نیز با توجه به ضعف شدید طراحی دماغه نمی‌تواند میزبان هودلاین‌های (خطوط روی درپوش موتور) اثر گذار باشد و در نهایت این قسمت از خودرو با یک سپر حجیم، اما بسیار ساده جمع و جور شده است.
در نمای جانبی اولین چیزی که در ذوق مخاطب می‌زند فاصله زیاد بین چرخ‌ها و خط آغاز گلگیر است که ممکن است طرفداران این خودرو چنین شرایطی را به آفرودی بودن ماجرا ربط دهند، اما به هر ترتیب این رینگ‌ها برای خودرو بسیار کوچک هستند و به هیچ عنوان برای رانندگی باثبات به ویژه در پیچ‌ها قابل اعتماد نخواهند بود.
پس به آن ۱ میلیارد تومان باید هزینه ۴ حلقه لاستیک و رینگ بزرگ‌تر را نیز اضافه کنید.
بهترین نمونه این سبک از طراحی شاسی بلند (ساده، مرتفع و آفرودی) را باید تویوتا لندکروز سری ۸۰ بدانیم که در فاصله سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۸ روی خط تولید قرار داشت و چنان اثری بر بازار جهانی خودرو گذاشت که هنوز هم هواداران سرسخت خود را دارد.
در نمای جانبی اثری از خط شانه قوی و یا تفاوت سطح ایجاد شده روی بدنه وجود ندارد تا اینجا نیز همانند دماغه یک حجم تخم مرغی را مشاهده کنیم که اثری از جذابیت محصولات روز در آن مشاهده نمی‌شود.
در اطلاعات موجود اشاره شده که خودرو برابر با ۴۷۷۱ میلیمتر در طول، ۱۸۷۰ میلیمتر در عرض و ۱۸۲۸ میلیمتر در ارتفاع توسعه یافته و فاصله بین محور‌های آن نیز برابر با ۲۷۹۰ میلیمتر است.
طراحی ستون آخر که مهمترین عنصر حاضر در آن به نوار کرومی اطراف شیشه‌ها مربوط می‌شود کاملا آمبولانسی و خارج از رده محسوب می‌شود که بازهم در نمونه‌های برتر بازار جهانی و حتی چینی‌های پرفروش دیگر وابستگی به چنین الگویی مشاهده نمی‌شود.
کابین: پلاستیک سخت برای تمامی فصول!
در فضای داخلی کابین، مستقیم سراغ مهمترین قسمت یعنی کنسول اصلی جلو می‌رویم. همانطور که در تصاویر مشاهده می‌کنید تقریبا تمامی بخش‌ها از پلاستیک سخت تولید شده که عملا هیچ حسی از کیفیت را منتقل نمی‌کند. فرمان نیز شرایط مشابهی دارد، به ویژه قسمت مرکزی که آن هم کیفیت پایین پلاستیک را کاملا نشان می‌دهد.
طراحی نشانگر‌های اطلاعات کیلومتر شباهت زیادی به جک اس ۵ دارند. کنسول میانی نیز از پلاستیک مشکی براق استفاده شده که به شدت جذاب اثر انگشت است. در مجموع می‌توان گفت این کنسول کمترین اثری از طراحی روز و کیفیت مواد اولیه را همراه خود ندارد.
قسمت تنظیمی سیستم تهویه و نمایشگر بسیار کوچک آن نیز از ضعیف‌ترین قسمت‌های کنسول اصلی است.
از امکانات کابین به مواردی مانند: نمایشگر ۸ اینچی لمسی سیستم سرگرمی (نوع نمایشگر مشخص نشده)، کروز کنترل، دوربین عقب، روکش چرمی غربیلک فرمان و صندلی ها، آینه الکتروکرومیک، سیستم ورود بدون کلید، سانروف، دکمه استارت، گرمکن آینه‌های جانبی، جی پی اس، سیستم صوتی با ۸ بلندگو و بلوتوث اشاره شده است.
در بخش ایمنی نیز مواردی مانند:ای بی اس، ایی بی دیی، پایداری الکترونیکی و کیسه هوا برای ردیف جلو اشاره شده است.
پیشرانه: ماجرای آفرودر ۲۰۰۰ کیلوگرمی!
برای پیشرانه (موتور خودرو) از نمونه ۴ سیلندر توربوشارژ ۲ لیتری استفاده شده که ۲۰۲ اسب بخار خروجی و ۲۸۰ نیوتن متر گشتاور دارد. این مجموعه با جعبه دنده اتوماتیک ۶ سرعته هماهنگ می‌شود. انتقال نیرو نیز از طریق دو دیفرانسیل انجام می‌شود.
در برخی از منابع به استفاده از شاسی یکپارچه و حضور دو دیفرانسیل اشاره و تاکید شده بود که در نهایت این خودرو را به یک انتخاب مناسب برای آفرود مبدل می‌کند!
در رابطه با ویژگی آفرود باید به وزن Y۵ اشاره کنیم که ظاهرا نزدیک ۲ تن (۱۹۹۵ کیلوگرم) است. حالا این حجم ۲ تنی با یک موتور توربو ۲۰۰ اسب بخاری که عملکرد آن در شرایط فشار منطبق بر تست‌های استاندارد بین المللی مشخص نیست، چگونه می‌تواند امتیازی برای خرید محسوب شود مشخص نیست!
جالب آنکه شاسی مونوکوک در جدیدترین و پیشرفته‌ترین محصولات خودرویی جهان با استفاده از مواد فوق سبک و بسیار مقاوم تولید می‌شود و عاملی برای مهندسی وزن و افزایش تمامی شاخص‌های بهبود دهنده بهره وری پیشرانه است حال اینجا چگونه شاسی یکپارچه وزن ۲ تنی را برای آفرودر به ارمغان آورده، پاسخی روشن و بسیار ساده دارد!
در پایان باید گفت: درست است بسیاری از خودروسازان مطرح جهانی به دلیل وجود تحریم‌های ظالمانه غرب از همکاری با شرکای ایرانی انصراف داده و تنها چین به عنوان یک شریک تجاری در این بازار مانده است، اما در همین خودروسازان چینی هم همان طور که در ابتدای مطلب اشاره شد برند‌های مطمئن و خوبی هستند که می‌توانند در ایران فعالیت کنند.
انتخاب برند‌های بی نام نشان خارجی توسط شرکت‌های داخلی برای شراکت، درکنار ارائه سرویس‌های خدمات پس از فروش که هنوز کیفیت آن معلوم نیست نه تنها در شان و شخصیت مشتریان ایرانی نیست بلکه باعث می‌شود تا در صورت خرابی خودرو و یا نیاز به تعویض یک قطعه به دلایل مختلف از جمله تصادف مشتریان در بازار سرگردان شده و علاوه بر پرداخت هزینه‌های گزاف نارضایتی خریداران را نیز در پی داشته باشد.