به گزارش سایت طلا ، همه می‌دانیم مصرف ماهی بسیار مفید است، بیشتر انواع ماهی‌ها به دلیل داشتن مواد مغذی برای سلامت انسان مفید است و طعم لذیذی دارد، اما در این بخش از سلامت چند نوع ماهی را به شما معرفی می‌کنیم که مصرف آن به دلایل مختلفی توصیه نمی‌شود.
تیلاپیا:
آیا می‌دانستید در برخی موارد خوردن تیلاپیا بدتر از گوشت خوک است؟ در حقیقت، طبق مطالعه سال ۲۰۰۸ که در مجله انجمن رژیم آمریکا منتشر شد، مصرف زیاد ماهی تیلاپیا پرورشی منجر به التهاب زیاد در بدن می‌شود.
ماهی تیلاپیا شامل مقادیر بسیار پایین اسید‌های چرب امگا ۳ و سطح بسیار بالایی از اسید‌های چرب امگا ۶ است.
میزان پایین امگا ۳ و امگا ۶ بالا برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی، ورم مفاصل، آسم و دیگر علائم بیماری‌های خود ایمنی و آلرژی که در برابر واکنش‌های التهابی آسیب پذیر هستند، خطرناک است. این التهاب به رگ‌های خونی، قلب، ریه و بافت‌های مفاصل، پوست و دستگاه گوارش آسیب می‌زند.
روغن ماهی اطلسی:
از لحاظ تاریخی، روغن ماهی اطلسی گونه‌ای برای تغذیه تمدن جدید جهان و مهاجرت اولیه دریای کاراییب، از اهمیت بالایی برخوردار است. اما ماهیگیری‌های سنگین در طول هزاران سال گذشته خسارت زیادی برجای گذاشته است. در اواخر دهه ۱۹۹۰، فاجعه رخ داد و ماهیگیری ویران شد.
اگرچه ماهی ماده بیش از صد میلیون تخم آزاد می‌کند، اما تعداد کمی از آن‌ها می‌توانند تا بالغ شدن زنده بمانند.
اگر از طرفدار روغن ماهی هستید، مطمئن شوید که این روغن از ماهی اقیانوس اطلس تامین نمی‌شود. بهترین منبع ماهی از صید در آلاسکا گرفته می‌شود.
کفشک ماهی اطلسی (هالیبوت):
به خاطر میزان صید بی رویه و آلودگی، بهتر است ماهی‌های نام برده شده را در دریا رها کنید. در حالی که برخی از سازمان‌ها می‌گویند هالیبوت گزینه بهتری است.
ماهی خاویار و بیل سر:
ماهی خاویار از ماهی‌های باستانی است که به شدت حاوی تخم ماهی، معروف به خاویار است. در واقع، این ماهی خوب رشد کرده و می‌تواند ۱۰۰ سال عمر کند. این ماهی می‌تواند چند صد پوند خاویار حمل کند به همین دلیل ماهی خاویاربرای ماهیگیران بسیار ارزشمند است.
تخم این ماهی خاصیت بیشتری نسبت به گوشت آن دارد، اما نحوه صید در سلامت آن بسیار موثر است. اگر به روش غیر بهداشتی صید شود احتمال ابتلا به تب، تهوع، سردرد، عوارض گوارشی و کبدی را دارد.
ماهی خاردار شیلی:
در حقیقت پاتاگونیا خاردار به ماهی خاردار معروف است. صید بی رویه این ماهی، این گونه را با مشکلات جدی روبرو کرده است علاوه براین به دلیل سطح بالای جیوه باید از خوردن آن اجتناب کنید.
ایل ماهی:
مارماهی‌ها در بسیاری از نقاط جهان پراکنده و به دلیل صید بی رویه در خطر انقراض هستند علاوه براین این نوع ماهی آلودگی‌های صنعتی و کشاورزی موجود در آب را جذب می‌کند. مار ماهی سمی و حاوی مقدار زیادی جیوه است.
سالمون پرورشی:
ماهی‌های پرورشی بخصوص سالمون را در رژیم غذایی خود نگنجانید، زیرا بیشتر این ماهی‌ها با عنوان سالمون "آتلانتیک" پرورش داده می‌شود به این معنی که آن‌ها توسط آفت کش‌ها، انگل، باکتری‌ها تغذیه می‌شوند
صید ماهی‌های آزاد به دلیل خطر انقراض غیر قانونی محسوب می‌شود، اما با وجود این حمایت‌ها حدود ۷۵ در صد از سالمون‌ها تا سال ۲۱۰۰ از بین می‌روند
مطالعات نشان میدهد میزان امگا ۳ و مواد مغذی به شدت در سالمون پرورشی کم است. هم چنین سطوح دی اکسین در سالمون پرورشی ۱۱ برابر بالاتر از سالمون آزاد می‌باشد. دی اکسین به عنوان ماده کثیف طبقه بندی و در سلول‌های چربی ذخیره می‌شوند.
عمر آن‌ها حدود ۷ تا ۱۱ سال است. آلاینده‌های محیطی به سرطان، آسیب اعضای بدن و اختلال عملکرد سیستم ایمنی مرتبط هستند.
علاوه بر این‌ها سالمون پرورشی، در واقع افزایش وزن و افزایش خطر سندرم متابولیک و دیابت نوع ۲ را نشان میدهد.
صید بی رویه ماهیان ساردین، ماهی کولی، ماهی خال، شاه ماهی و دیگر ماهی‌ها باعث واژگون شدن اکوسیستم‌های طبیعی شده است.
ماهی پینه دوز، گربه ماهی، ترا:
شاید اسم این ماهی‌ها را در منوی غذایی آمریکایی‌ها ببینید که به آن‌ها ماهی پانگاسیس گفته می‌شود و جز آلوده‌ترین ماهی‌ها بشمار می‌رود، زیرا ۷۰ تا ۸۰ در صد گونه‌ها توسط میکروب‌های صدف آلوده شده اند و حتی خام و نپخته آن برای مصرف کننده خطر دارد
علاوه براین ماهی‌های آلوده با مقدار زیادی آنتی بیوتیک‌ها و آفت کش‌ها درمان می‌شوند. گربه ماهی غیر پرورشی خطر کمتری دارد و از نظر غذایی مفید است.
میگو وارداتی:
ماده‌ای برای جلوگیری از تغییر رنگ میگو به آن‌ها زده می‌شود که اثرات استروژنی دارد و باعث کاهش اسپرم در مردان و افزایش احتمال سرطان پستان در زنان می‌شود.
آب‌هایی که میگو‌ها در آن پرورش می‌یابند مواد سمی دارد که با بیماری اختلال کم توجهی، ازدست دادن حافظه، تومور مرتبط هستند.
ماهی قرمز:
ماهی قرمز با طول عمری که دارد تا حدود ۱۵۰ سال زنده می‌ماند، ولی میزان جیوه در این ماهی بالا است و مصرف آن توصیه نمی‌شود.
ماکارل:
جیوه موجود در ماکارل در بدن تجمع می‌کند و موجب بیماری‌های مختلف می‌شود، اما در این میان می‌توانید از ماهی ماکارل اقیانوس اطلس به دلیل خطر کمتر به میزان دلخواه مصرف کنید.
تونا:
نوع غیر پرورشی ماهی تن تا حدودی منقرض شده است، اما نوع پرورشی آن در فروشگاه‌ها موجود است که با هورمون و آنتی بیوتیک تغذیه می‌شود نوع باله سیاه و آبی این ماهی حاوی جیوه است.
تیله ماهی:
تیله ماهی جیوه زیادی دارد و مصرف آن برای زنان و کودکان به هیچ وجه و مردان بیشتر از ۱۰۰ گرم ماهیانه توصیه نمی‌شود و احتمال مسمومیت در مصرف این ماهی بالا است و صید آن غیر قانونی می‌باشد.
دلار فیش:
دلار فیش که به اویل فیش هم معروف است به دلیل داشتن ماده‌ای به نام جمپیلوتکسین در بدن هضم نمی‌شود و باعث مشکلات گوارشی می‌شود، اما مسمومیت آن خطری ندارد. برای کاهش ماده سمی آن بهتر است آن را کباب یا سرخ کنید
گروپر:
گروپر از ماهی‌های گرمسیری است و به دلیل داشتن جیوه فراوان مصرف آن توصیه نمی‌شود. این گونه از ماهی به دلیل صید بی رویه در خطر انقراض است.
اره ماهی:
یکی از دلایل نگرانی در رابطه با خوردن اره ماهی جیوه است به همین دلیل مصرف آن برای کودکان و زنان توصیه نمی‌شود.