اگر با وقت گذراندن در تنهایی ، انرژی کسب می کنید یا شارژ می شـوید به احتمال زیاد در گروه درون گراها قرار می گیرید. این موضوع با خجالتی بـودن فرق دارد. وقتی درون گرایی هستید که افسردگی هـم دارد، با مشکلات خاصـی روبه رو هستید.
از آنجایی که درون گراها زیاد برای ایجاد ارتباط تلاش نمی کنند، معمولا در سکوت با مشکلات خود دست و پنجه نرم می کنند. وقتی برای مدت زیادی خبری از شما نباشد، معمولا افراد هم دیگر خبری از شـما نمی گیرند و ایـن باعـث می شـود احساس کنید برای کسی مهم نیستید.
تنهایی یک مشکل بزرگ برای بسیاری از درون گراهایی است که عادت ندارند برای تعاملات اجتماعی پیش قدم شوند. از طرفی ثابت شده است که تنهایی اثر تشدیدکننده بر روی افسردگی دارد.
از طرف دیگر ، جامعه انتظار دارد که افراد برون گرا باشـند و ایـن بـه افسردگی درون گراها می افزاید چرا که هم استرس بیشتری تجربه می کنند و هم اینکه از ماسک زدن خسته می شوند. همه این ها باعث می شود خودشان را در ذهنشـان بازیابی کنند. یعنـی بـاز به درون خود کشیده می شوند.
همچنین درون گراها معمولا به این شکل شـناخته می شـوند کـه خیلـی خـود سرزنشگر و کمـال گرا هستند و حتـی اشتباهات کوچـک هـم می توانـد ایـن احساس را به آن ها بدهد که دنیا بر سرشان خراب شده است.
بسیاری از درون گراها در " بیش از حد فکر کردن " سرآمد هستند و شکل های دیگری از اضـطراب مثـل اضـطراب اجتماعی را دارند. این یک ترکیب عالی برای شکل گیری احساس گناه، عزت نفس پایین، احساس درماندگی و البته افسردگی بیشتر است.
به طور کلی جامعه افراد درون گرا را به این سمت هل می دهد که روابط اجتماعی بیشتری داشته باشند حتی اگر خودشان چنین چیزی نخواهند . این شرایط به آن ها احساس درمانـدگی بیشتری می دهد و حتی ممکن است به آن ها یاد بدهد که از تعاملات اجتماعی دوری کنند که نتیجه آن افزایش بیشتر افسردگی است.
به یاد باشـید کـه همـه درون گراها خجالتی، افسردہ یا مضطرب نیستند. بسیاری از آن ها از اینکه اینگونه اند، کاملا راضی هستند.