به گزارش سایت طلا ، معمولا برای تشخیص دقیق سرطان سینه و آگاهی از ویژگی‌های ژنتیکی تومور، نمونه برداری توصیه می‌شود که یک روش تهاجمی است. به همین دلیل محققان همواره به دنبال روش‌های غیرتهاجمی و کم خطر برای تشخیص دقیق هستند.
محققان موسسه تحقیقات سرطان لندن موفق به توسعه یک آزمایش خون شده‌اند که درک درستی از ویژگی‌های ژنتیکی تومور در اختیار پزشک قرار می‌دهد. با استفاده از این آزمایش ساده می‌توان ردپای DNA تومور در جریان خون را ردیابی کرد و جهش‌هایی که رشد سرطان را تحریک می‌کنند و منجر به مقاومت در برابر درمان می‌شوند را شناسایی کرد.
تجزیه و تحلیل DNA تومور از طریق آزمایش ساده خون بیوپسی مایع نام دارد. یکی از مهمترین مزایایی بیوپسی مایع این است که نسبت به بیوپسی جامد تصویر کامل‌تری از ژنتیک تومور در اختیار پزشک قرار می‌دهد. از طرفی با استفاده از آن می‌توان ارزیابی کرد که تومور تا چه اندازه به درمان پاسخ می‌دهد. محققان امیدوارند با استفاده ازاین روش بتوانند بهترین گزینه درمانی را برای سرطان سینه تجویز کنند.
سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در زنان است. سالانه حدود ۲.۱ میلیون زن به سرطان سینه مبتلا می‌شوند. به رشد کنترل نشده سلول‌های پوشش داخلی مجرای شیری یا لوبول، سرطان سینه گفته می‌شود. هر سینه از ۱۵ تا ۲۰ بخش به نام لوب تشکیل شده که به صورت خوشه‌ای در کنار هم قرار دارند. لوب‌ها مجموعه‌ای از غدد شیری هستند. هر لوب از بخش‌های کوچکتری به نام لوبول تشکیل شده است. سرطانی که از لوبول آغاز شود، سرطان لوبولار نامیده می‌شود. سرطان سینه در زنان شایع‌تر است، گرچه احتمال ابتلای مردان نیز به سرطان سینه وجود دارد.
ماموگرافی، سونوگراف و معاینه بالینی سینه مهمترین روش‌های غربالگری هستند. انجام ماموگرافی سالانه پس از چهل‌سالگی ضروری است.
آخرین آمار مربوط به سرطان سینه از سازمان جهانی بهداشت
-سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در زنان است.
- سالانه حدود ۲.۱ میلیون زن به سرطان سینه مبتلا می‌شوند.
-سرطان سینه بیشترین عامل مرگ و میر سرطان در بین زنان را به خود اختصاص داده است.
-در سال ۲۰۱۸ میلادی ۶۲۷ هزار زن بر اثر سرطان سینه جان خود را از دست دادند.
-سرطان سینه ۱۵ درصد آمار مرگ و میر زنان بر اثر سرطان را به خود اختصاص می‌دهد.
-نرخ سرطان سینه در سراسر جهان رو به افزایش است.
-غربالگری منظم و تشخیص به موقع مهمترین عوامل موفقیت در درمان است.
نتایج این مطالعه در نشریه Nature Communications منتشر شده است.