به گزارش موبوایران، فناوری شارژ بی‌سیم بالاخره بعد از سال‌ها انتظار تا حد زیادی همه‌گیر شده است. از کافی‌شاپ‌ها گرفته تا داشبورد ماشین و ماوس پد می‌توانید شارژرهای بی‌سیم را پیدا کنید. استفاده از این فناوری بسیار ساده است و اگر گجت شما از شارژ بی‌سیم پشتیبانی کند، کافی است آن را بر روی سطح موردنظر قرار دهید.
در این میان باید خاطرنشان کنیم که تمام شارژرهای بی‌سیم مشابه یکدیگر نیستند و از استانداردهای مختلفی بهره می‌برند. از طرف دیگر، نباید معایب این فناوری را از قلم بیندازیم. در این مقاله به ماهیت شارژ بی‌سیم، تفاوت با شارژ سیمی و مزایا و معایب آن می‌پردازیم.
شارژ بی‌سیم چگونه کار می‌کند؟
شارژ بی‌سیم مبتنی بر القای الکترومغناطیسی است. به زبان ساده، عبور جریان برق متناوب موسوم به AC از یک سیم‌پیچ مسی منجر به ایجاد میدان مغناطیسی در مجاورت آن می‌شود. اگر یک سیم‌پیچ دیگر وارد این محدوده شود، میدان مغناطیسی موردنظر می‌تواند جریان برق را ایجاد کند. برای شارژ بی‌سیم، سیم‌پیچ اولیه درون شارژر قرار دارد که انرژی موردنیاز را از طریق برق مستقیم دریافت می‌کند. سیم‌پیچ ثانویه هم در گوشی هوشمند تعبیه شده که جریان القایی به‌صورت بی‌سیم به آن منتقل می‌شود.
به دلیل همین فرایند، گوشی‌های دارای قابلیت شارژ بی‌سیم باید مجهز به پنل پشتی پلاستیکی یا شیشه‌ای باشند زیرا فلز در فرایند جریان القایی اختلال ایجاد می‌کند. البته طی سال‌های گذشته برخی شرکت‌ها تلاش کرده‌اند که این محدودیت را دور بزنند. به عنوان مثال پنل پشتی پیکسل ۵a عمدتاً از فلز ساخته شده ولی بخشی از آن مبتنی بر پلاستیک است تا استفاده از شارژ بی‌سیم امکان‌پذیر شود.
باید خاطرنشان کنیم گجت‌های جدید برای بهره‌گیری از شارژ بی‌سیم از قطعات پیشرفته‌تری بهره می‌برند و مکانیسم عملی شده به این سادگی‌ها نیست. به عنوان مثال، گوشی‌های جدید و شارژرهای بی‌سیم برای تعیین سرعت شارژ و سایر پارامترها باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
تا چند سال قبل چندین استاندارد مختلف در این حوزه با یکدیگر رقابت می‌کردند اما در حال حاضر استاندارد Qi حرف اول را می‌زند و به همین خاطر اکثر گجت‌ها از این استاندارد پشتیبانی می‌کنند. وجود یک استاندارد رایج فواید زیادی دارد زیرا بدون نگرانی بابت هماهنگی، می‌توانید دستگاه‌ها و شارژرهای مختلف را از برندهای گوناگون خریداری کنید.
استاندارد Qi دستورالعمل‌های مختلفی را برای قسمت‌های مختلف فرایند شارژ مانند ناحیه‌ی مختص این کار، محدودیت‌های دما و تشخیص اشیاء ارائه داده است. مورد آخر اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا اگر به طور تصادفی اشیاء فلزی مانند سکه را بر روی پد شارژ قرار دهید، چنین کاری ممکن است شارژر را به سرعت داغ کند. اما شارژرهای مبتنی بر استاندارد Qi فقط در زمانی که گجت مبتنی بر این استاندارد روی پد شارژ قرار می‌گیرند، فعال می‌شوند.
همچنین این استاندارد استفاده از سرعت‌های مختلفی را برای شارژ امکان‌پذیر کرده است. اگرچه در حال حاضر حداکثر سرعت آن ۱۵ وات است، اما تعداد زیادی از گجت‌ها و گوشی‌ها از سرعت شارژ بی‌سیم بین ۷.۵ تا ۱۲ وات پشتیبانی می‌کنند.
استانداردهای مختلف شارژ بی‌سیم
اگرچه بیشتر شارژرها و گجت‌ها از استاندارد Qi برای شارژ بی‌سیم بهره می‌برند، اما برخی شرکت‌ها مانند اوپو و وان‌پلاس برای این کار استاندارد اختصاصی توسعه داده‌اند تا بتوانند سرعت بالاتری را ارائه کنند. به عنوان مثال وان‌پلاس ۹ پرو از شارژ بی‌سیم ۵۰ وات پشتیبانی می‌کند و به لطف این سرعت، باتری آن طی فقط ۴۰ دقیقه به طور کامل شارژ می‌شود. اوپو یک گام فراتر رفته و سرعت شارژ بی‌سیم ۶۵ وات را ارائه داده است. از طرف دیگر می‌توانیم به سری پیکسل ۶ اشاره کنیم که برای شارژ بی‌سیم از سرعت ۲۳ وات پشتیبانی می‌کنند. با توجه به انحصاری بودن این استانداردها، باید از شارژ ارائه شده توسط شرکت موردنظر استفاده کنید.
ولی همانطور که گفتیم، بیشتر شارژرهای بی‌سیم موجود در بازار مبتنی بر استاندارد Qi هستند که سرعت پایین‌تری را نسبت به شارژرهای انحصاری ارائه می‌دهند. برخی از کاربران فکر می‌کنند مگ‌سیف اپل استاندارد انحصاری این شرکت است ولی باید بگوییم که اپل هم از استاندارد Qi استفاده می‌کند ولی گجت‌های مبتنی بر مگ‌سیف دارای آهنربا هستند که باعث می‌شود شارژر مگ‌سیف دقیقاً روی مکان موردنظر در پنل پشتی گوشی قرار بگیرد. شارژرهای رسمی مگ‌سیف سرعت شارژ ۱۵ وات را ارائه می‌دهند ولی اگر آیفون را روی شارژر معمولی Qi قرار دهید، باید به سرعت ۷.۵ وات بسنده کنید.
باید خاطرنشان کنیم گجت‌هایی مانند گلکسی واچ ۴ سامسونگ و ایرپادز پرو اپل هم برای شارژ بی‌سیم از استاندارد Qi بهره می‌برند. با این حال، این گجت‌ها سیم‌پیچ‌های بسیار کوچک‌تری دارند و باید از شارژر متناسب آن‌ها استفاده کنید. اپل واچ هم از شارژ بی‌سیم پشتیبانی می‌کند ولی فقط با شارژرهای تایید شده از طرف اپل سازگار است. البته برخی می‌گویند که این یک محدودیت نرم‌افزاری محسوب می‌شود.
آیا شارژ بی‌سیم بهتر از شارژ سیمی است؟
از نظر راحتی، استفاده از شارژرهای بی‌سیم معمولا بسیار راحت‌تر از شارژرهای سیمی است. با این حال اگر معیارهایی مانند سرعت، کارایی و گرما را لحاظ کنیم اوضاع تغییر پیدا می‌کند. در این مطلب خاطرنشان کردیم که حداکثر سرعت استاندارد Qi به ۱۵ وات می‌رسد و اگرچه در این زمینه برخی استانداردهای انحصاری سرعتی در حد ۶۵ وات را هم امکان‌پذیر کرده‌اند، ولی از طرف دیگر باید به گوشی‌هایی مانند شیائومی می ۱۰ اولترا اشاره کنیم که از سرعت ۱۲۰ وات برای شارژ سیمی پشتیبانی می‌کند. روی هم رفته تعداد گوشی‌های دارای شارژ سیمی پرسرعت، بسیار بیشتر از گوشی‌هایی است که از شارژ بی‌سیم پرسرعت بهره می‌برند.
در رابطه با کارایی هم طبق پژوهش‌های صورت گرفته، شارژرهای بی‌سیم نسبت به شارژرهای معمولی حدود ۵۰ درصد برق بیشتری را مصرف می‌کنند. اگرچه این موضوع مطمئناً منجر به افزایش قابل توجه قیمت قبض برق نمی‌شود ولی این یک چالش مهم برای پاور بانک‌ها و شارژرهای پرتابل به حساب می‌آید.
اگر برای شما این سوال ایجاد شده که باقی انرژی دریافتی کجا می‌رود، باید بگوییم که این انرژی به گرما تبدیل می‌شود و همین گرما هم یک چالش مهم دیگر برای شرکت‌ها است. همانطور که احتمالا می‌دانید، گرما منجر به کاهش عمر باتری گوشی می‌شود. به همین خاطر گوشی‌های هوشمند و شارژرهای بی‌سیم باید دارای امکاناتی برای جلوگیری از بروز گرمای بیش از حد باشند. بسیاری از شرکت‌ها مانند سامسونگ و وان‌پلاس درون شارژرهای بی‌سیم خود فن تعبیه کرده‌اند که برخی از آن‌ها سروصدای قابل توجهی هم ایجاد می‌کنند.
شارژ بی‌سیم معکوس
از دیگر ویژگی‌های جدید برخی از گوشی‌ها می‌توانیم به شارژ بی‌سیم معکوس اشاره کنیم. اساس کار مانند شارژرهای بی‌سیم معمولی است ولی در این شرایط، خود گوشی تبدیل به شارژر بی‌سیم می‌شود. برای این کار، گوشی با استفاده از انرژی باتری می‌تواند میدان مغناطیسی ایجاد کند و گجت موردنظر با قرارگیری روی پنل پشتی انرژی مورد نیاز را دریافت می‌کند.
تمام معایب ذکر شده در اینجا هم صدق می‌کند. در این فرایند انرژی زیادی هدر می‌رود و به همین خاطر بخش قابل توجهی از ظرفیت باتری گوشی برای شارژ کردن ساعت هوشمند یا هدفون بی‌سیم خالی می‌شود. به همین خاطر شرکت‌های سازنده توصیه می‌کنند که حین انجام این کار، گوشی خود را به شارژر وصل کنید.
اگرچه امکان استفاده از این روش برای شارژ کردن یک گوشی دیگر وجود دارد، اما به دلیل کارایی و سرعت پایین، بهتر است فقط در شرایط اضطراری چنین کاری را انجام دهید.