باب اسفنجی ، شخصیتی که به خاطر پرانرژی بودن ، بیش فعالیش و اعتماد به نفس بالای او مـوقع حرف زدن تو جهـان محبوب شد امـا روانشناسان می گویند این رفتارها به خاطر مبتلا بودن باب اسفنجی به سندروم ویلیامز است.
سندروم ویلیامز به بیماری نادر ژنتیکی است که باعث ناهنجاری های قلبی و عروقی ، تفاوت های ظاهری ، عقب موندگی ذهنی و مشکلاتی تو یادگیری می شود.
ظاهر خاص مبتلایان به این بیماری باعث شد که اون هـا نماد اجنه و پریـان تو ادبیات و هنرهای تجسمی اروپا و آمریکا بشن. حتی مردم اون ها رو شبه جن یا پری می دانستند و تصور می کردند قدرت ماورایی دارند!
شخصیت هایی با سندروم ویلیامز تو ادبیات و تصویر زیاد دیده می شوند. مثل شخصیت ( مورسو ) تو رمان بیگانه آلبر کامو که نسبت به همه فجایع سختی که براش پیش میاد از مرگ مادرش گرفته تا اعدام خودش ، واکنش خاصی نشون نمی دهد.
افراد مبتلا به این سندروم ، خوش قلب و مهربون هستن و توانایی اجتماعی بالایی دارن . با وجود این سندروم ، بهره هوشی اون ها همیشه پایین نیست و ۱۱۲ تا ٤٠ تخمین زده می شود.