مهدی طارمی در موقعیت خطرناک

«شاید این نگاه کمی بدبینانه باشد ولی طارمی قبل از حضور در اردوی تیم ملی، رفته‌رفته فرصت بازی‌کردن ۹۰ دقیقه‌ای در ترکیب پورتو را از دست داده است. اتفاق پیچیده‌تر برای مهاجم ایرانی باشگاه پورتو این که تیمش در تمام روزهایی که او غایب بوده یا کم بازی کرده، برنده شده است.»

روزنامه شرق نوشت: «مهدی طارمی ستاره این‌ روزهای فوتبال ایران است. او بعد از خط‌خوردن از تیم ملی برای دو بازی مقابل لبنان و سوریه به اختلاف‌ نظر با دراگان اسکوچیچ پایان داد و پیراهن تیم ملی را به تن کرد. بازگشت مهدی طارمی به ایران مصادف با روزی شد که اگر شاگردان دراگان اسکوچیچ دست پر از زمین مسابقه در جدال با عراق بیرون می‌آمدند، می‌توانستند مجوز حضور در جام جهانی را به دست بیاورند. طارمی‌ در روزی که زوج همیشگی‌اش در خط حمله یعنی سردار آزمون به‌ دلیل ابتلا به کرونا به تیم ملی دعوت نشده بود، جور خط حمله را به‌تنهایی کشید و موفق شد با تک‌گل ارزشمندی که در آن بازی زد، ایران را به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر بفرستد. او شبیه به همین کار را چهار سال قبل در جدال با ازبکستان کرده بود و ایران را با گلزنی در آن بازی مسافر جام جهانی روسیه کرد. به‌ این‌ ترتیب‌ رکورد تازه‌ای که او به دست آورده، پیش‌تر نصیب بازیکن دیگری نشده؛ مهدی تنها بازیکنی است که موفق شده در دو دوره مختلف، با گلزنی‌ تیم ملی را مسافر جام جهانی کند.

او بعد از انجام مأموریتش در دیدار با عراق با درخواست جالبی از سوی باشگاه پورتو مواجه شد؛ پورتو در آن روزها قرار بود به مصاف ماریتیمو برود و مسئولان این باشگاه از تیم ملی ایران درخواست کردند حالا که ایران به جام جهانی صعود کرده، مهدی طارمی قبل از بازی دوم با امارات راهی پرتغال شود تا این تیم را در جدال باشگاهی همراهی کند. دراگان اسکوچیچ که می‌دانست اهمیت بازی با امارات برای زنده‌ماندن شانس حضور در سید دو جام جهانی دست‌ کمی از بازی با عراق ندارد، با درخواست پورتو مخالفت کرد تا مهدی چند روز بعد از گشودن دروازه عراق این‌ بار دروازه امارات را هم باز کند و به رکورد شکست‌ناپذیری تیم ملی در عصر دراگان اسکوچیچ تداوم ببخشد. با پایان بازی‌های ملی، طارمی راهی پرتغال شد تا این‌ بار برای پورتو در رقابت‌های باشگاهی این کشور به میدان برود. پورتو این روزها صدرنشین لیگ پرتغال است و جدال سختی با تیم‌های اسپورتینگ و بنفیکا دارد. با این‌ حال یکه‌تازی تیم سفید و آبی‌پوش در پرتغال همچنان ادامه دارد و شاگردان کونسیسائو صدر جدول را دودستی چسبیده‌اند و بی‌خیال نمی‌شوند.

پورتو در آخرین دیدار از سری رقابت‌های لیگ، همین یکشنبه‌شب موفق شد از سد آروکا با دو گل عبور کند و به ماجراجویی‌اش در این لیگ ادامه دهد. نکته مهم این بازی برای ایرانی‌ها اما نیمکت‌نشینی مهدی طارمی بود. مهاجم ۲۹ساله ایرانی در این دیدار از دقیقه ۵۵ وارد زمین شد و مشخصا شانسی برای گشودن دروازه رقیب به دست نیاورد. شاید بشود دلیل نیمکت‌نشینی طارمی در این بازی را خستگی ناشی از سفر برای انجام بازی با تیم ملی توصیف کرد ولی با در نظر گرفتن زمان کافی برای استراحت و تمرین، مهدی می‌توانست مثل بسیاری دیگر از بازیکنانی که به اردوی ملی رفته و در بازگشت در ترکیب اصلی تیم باشگاهی قرار گرفته‌اند، از ابتدا برای پورتو بازی کند. وضعیت مهدی طارمی را نه برای این بازی‌ بلکه باید از سه هفته قبل در رقابت‌های لیگ پرتغال مورد ارزیابی قرار داد تا رفته‌رفته مشخص شود که ممکن است او در شرایط خطرناکی گیر کرده باشد. واقعیت این است که بازی با آروکا دومین دیدار متوالی در لیگ برتر پرتغال است که طارمی به‌ عنوان بازیکن جانشین وارد زمین مسابقه می‌شود. ضمن این که قبل از این دو هفته طارمی فقط ۵۱ دقیقه فرصت بازی به دست آورده بود. ابتدا در بازی با بلننزس، چهار هفته قبل، طارمی در نیمه دوم و از دقیقه ۵۱ تعویض شد تا روی نیمکت بنشیند. یک هفته بعد تعداد دقایقی که طارمی بازی کرد، کمتر هم شد. او در جدال پورتو با فامالیکائو در نیمه دوم به زمین فرستاده شد و فقط ۲۰ دقیقه بازی کرد. دیدار با ماریتیمو، همان‌طور که در بالا عنوان شد در غیبت مهدی طارمی برگزار شد و در تازه‌ترین بازی و در تقابل با آروکا هم که دوباره طارمی در نیمه دوم به زمین فرستاده شد.

شاید این نگاه کمی بدبینانه باشد ولی طارمی قبل از حضور در اردوی تیم ملی، رفته‌رفته فرصت بازی‌کردن ۹۰ دقیقه‌ای در ترکیب پورتو را از دست داده است. اتفاق پیچیده‌تر برای مهاجم ایرانی باشگاه پورتو این که تیمش در تمام روزهایی که او غایب بوده یا کم بازی کرده، برنده شده است. پورتو در حضور ۲۰‌دقیقه‌ای طارمی برابر فامالیکائو که اتفاقا با گلزنی طارمی همراه بود، سه بر یک برنده شد. بدون مهدی طارمی با نتیجه دو بر یک از سد ماریتیمو گذشت و آخرین جدال هم با برتری دو بر صفر به سود آبی و سفیدپوشان به پایان رسیده است. عادت به بردن بدون مهدی طارمی می‌تواند زنگ خطری جدی باشد؛ به‌ویژه این که پورتو در این روزها لوئیس دیاز، یکی از بهترین بازیکنان کلیدی‌اش را هم به لیورپول داده و انتظار می‌رفت که طارمی به‌عنوان بازیکن اصلی در خط حمله به میدان فرستاده شود.

دیگر تغییری که در بازی‌های اخیر پورتو، دست‌ کم در سه دیدار اخیری که طارمی ۹۰ دقیقه بازی نکرده، رخ داده، این است که او نه به‌ عنوان مهاجم هدف یا مهاجم نوک‌ بلکه به‌ عنوان مهاجم دوم در ترکیب این تیم به میدان رفته است. نگاه بدبینانه به این موضوع می‌تواند خروج احتمالی طارمی از برنامه‌های هجومی کونسیسائو به‌ عنوان مهاجم اصلی باشد. نکته درخور این که این موضوع فقط مربوط به بازی‌های اخیر پورتو و برگرفته از آمار بازی و پست طارمی در زمین مسابقه است. این که واقعا برنامه‌های سرمربی پورتو برای خط حمله تیمش تغییر کرده یا این که قرار است طارمی بهترین مهاجم تیمش را کمتر مورد استفاده قرار دهد، موضوعی است که هفته‌های آتی می‌توان با دقت و وسواس بیشتری درباره‌ آن اظهار نظر کرد.»

یک طارمی با سه قیمت!

روزنامه دنیای اقتصاد هم درباره مهدی طارمی نوشت: «او را شاید بتوان بهترین بازیکن حال حاضر فوتبال ایران به شمار آورد؛ ستاره‌ای که هفت سال پیش در دسته اول فوتبال کشور بازی می‌کرد اما حالا یکی از مهم‌ترین چهره‌های تیم ملی و نیز موفق‌ترین لژیونر فوتبال ایران به حساب می‌آید. این بازیکن سرگذشت جالبی داشته و جالب‌تر از آن شاید نوع برخورد متفاوت باشگاه‌ها با چنین ستاره مستعدی بوده باشد؛ آنجا که قشنگ تفاوت رفتار باشگاه‌های حرفه‌ای‌تر به چشم می‌آید. گفته می‌شود باشگاه پورتو برای فروش مهدی طارمی روی این بازیکن قیمت ۶۰ میلیون یورویی گذاشته است. در این مورد می‌توان رویکرد پورتو را با ریوآوه، دیگر باشگاه پرتغالی و نیز پرسپولیس مقایسه کرد؛ یک قیاس تامل‌برانگیز.

مهدی طارمی که در ابتدای لیگ چهاردهم به پرسپولیس پیوسته بود، بین دو نیم‌فصل لیگ هفدهم این تیم را ترک کرد. این تصمیم از سوی طارمی در شرایطی گرفته شد که او به خاطر غائله مشهور ریزه‌اسپور، چهار ماه از حضور در میادین محروم شده بود. خودش می‌خواست جدا شود و با توجه به شرایطی که به وجود آمده بود، پرسپولیس هم تصمیم گرفت پیش از پایان قرارداد طارمی از ناحیه فروش این بازیکن درآمد به دست بیاورد. در نتیجه رضایتنامه مهدی طارمی در ازای مبلغی حدود ۵۳۵ هزار دلار به مقصد الغرافه قطر صادر شد. طارمی با این باشگاه قرارداد یک سال‌ونیمه بست و پس از آن به عنوان بازیکن آزاد راهی ریوآوه در لیگ پرتغال شد.

مهدی در ریوآوه خیلی زود استعدادش را نشان داد و در دومین بازی‌اش موفق به ثبت هت‌تریک شد. طارمی دوران بسیار درخشانی را در این تیم پشت سر گذاشت و در پایان فصل با ۱۸ گل زده یکی از برترین گلزنان فصل فوتبال پرتغال لقب گرفت. در نتیجه عجیب نبود که پیشنهادهای بهتری برای او از راه برسد. تیم میانه‌جدولی پرتغال هم این پیشنهادها را بررسی کرد و نهایتا با پورتو برای انتقال ستاره ایرانی به توافق رسید. همان روزها مدیر باشگاه ریوآوه در واکنش به شایعاتی که در مورد هزینه انتقال طارمی وجود داشت، صراحتا اعلام کرد باشگاه متبوعش از این ناحیه پنج میلیون یورو سوده برده است. آن‌ طور که رسانه‌ها در زمان جذب طارمی از سوی ریوآوه گزارش دادند، قرارداد مهدی با این باشگاه دو ساله و مجموعا به ارزش یک میلیون و ۴۰۰ هزار یورو بوده است. این یعنی آنها سال اول ۷۰۰ هزار یورو به مهدی دادند، کلی از خدماتش استفاده کردند و پیش از شروع سال دوم، او را پنج میلیون یورو فروختند. یک معامله سراسر شیرین.

سود بزرگ‌تر را اما به‌ طور قطع پورتو برده است؛ باشگاهی که طارمی را در ازای پنج میلیون یورو جذب کرده و در دو سال گذشته نهایت استفاده را از درخشش این بازیکن برده است. مهاجم ایرانی در حالی فصل دوم حضورش در پورتو را پشت سر می‌گذارد که به‌طور روزافزون شایعاتی در مورد پیشنهاد به او از سوی باشگاه‌های مختلف منتشر می‌شود. حتی در همین پنجره زمستانی هم از آرسنال انگلستان به عنوان مشتری جدی طارمی نام برده می‌شد که البته جدایی این بازیکن اتفاق نیفتاد. شایعات غیر رسمی از تقاضای ۶۰ میلیون یورویی پورتو برای فروش طارمی حکایت دارند، اما حتی اگر نیمی از این عدد هم درست باشد، حضور مهدی در پورتو برای این باشگاه یک سود چندجانبه بوده است. همه این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که کاشف اصلی طارمی یعنی پرسپولیس، کمترین نفع را از ترقی او برده است. عقد قراردادهای کوتاه‌مدت با بازیکنان و نیز عدم دوراندیشی در زمان صدور رضایتنامه آنها باعث می‌شود از گنجی چنین ارزشمند، کمترین سهم به باشگاه ایرانی برسد و اروپایی‌ها از نظر فنی و مالی بیشترین سود را از آن ببرند.»