سایت خبری طلا

کنگره آمریکا از توضیح غیرعلنی رابرت مالی درباره مذاکرات وین اقناع نشد

منبع: فارس


یک قانونگذار آمریکایی می‌گوید توضیحات یک مقام ارشد دولت این کشور درباره مذاکرات وین باعث ایجاد سئوالات بیشتری برای نماینده‌های کنگره شده است.


به گزارش سایت طلا،اظهارات یک نماینده جمهوری‌خواه درباره توضیحات «رابرت مالی»، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران در یک جلسه استماع در کنگره درباره مذاکرات رفع تحریم‌ها در وین نشان می‌دهد این جلسه دست‌کم بخشی از قانونگذاران را اقناع نکرده است. 

«کلاودیا تنی»، عضو جمهوری‌خواه کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا در گفت‌وگو با پایگاه «واشنگتن‌فری‌بیکن» گفته که توضیحات رابرت مالی در جلسه استماع روز سه‌شنبه بیشتر از آنکه به سئوالات نمایندگان پاسخ دهد برای آنها سئوال ایجاد کرده است.

طبق نوشته پایگاه فری‌بیکن، رابرت مالی که تا قبل از جلسه غیرعلنی سه‌شنبه مقابل قانونگذاران آمریکایی قرار نگرفته بود با موجی از سوالات از سوی نمایندگان جمهوری‌خواه روبرو شد.

تنی گفت: «رابرت مالی باید چه به صورت علنی و چه غیرعلنی مقابل کل اعضای کمیته روابط خارجی حاضر شود و به سوالات ما و مردم آمریکا درباره اینکه چرا تحریم‌ها علیه ایران به طور کامل اجرا نمی‌شود پاسخ دهد. این جلسه، متأسفانه برای من بیشتر منشأ سوال شد تا پاسخ.»

حاضر شدن رابرت مالی مقابل اعضای کنگره یکی دیگر از نشانه‌های چنددستگی‌هایی در حاکمیت آمریکا در قبال ایران و برجام است که به عامل بن‌بست در مذاکرات در ماه‌های گذشته منجر شده است. دولت آمریکا علاوه بر درگیر بودن با اختلافات داخلی در خصوص برجام خودش را به گزارش‌دهی به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی نیز ملزم کرده است. 

تنی گفت: «راب مالی برای مردم آمریکا کار می‌کند و لازم است که به آنها پاسخگو باشد. برای همین است که من اصرار دارم که یک جلسه علنی با حضور همه اعضا برگزار شود. درباره موضوعی که به اندازه ایران هسته‌ای برای منفعت ملی ما مهم است، شفافیت حداکثری تنها راه است.»

یک منبع در کنگره آمریکا که از این موضوع مطلع است به فری‌بیکن گفت که دولت بایدن از پاسخ دادن به اصلی‌ترین سوالات نمایندگان کنگره درباره اینکه برجام چه مقدار پول روانه تهران خارج کرد و تهران در مقابل آن چه کاری انجام خواهد داد طفره رفته‌اند.

حاضر شدن رابرت مالی مقابل اعضای کنگره یکی دیگر از نشانه‌های چنددستگی‌هایی در حاکمیت آمریکا در قبال ایران و برجام است که به عامل بن‌بست در مذاکرات در ماه‌های گذشته منجر شده است.

روهی از قانونگذاران در «کاپیتول هیل» بعد از انتصاب رابرت مالی به این سمت، دولت «جو بایدن»، رئیس‌جمهور آمریکا را به باد انتقاد گرفتند. این گروه که عمدتاً از طرفداران سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران بودند مدعی بودند تعیین رابرت مالی به این سمت به معنای نرمش در مذاکرات با ایران است.

دولت پیشین آمریکا به ریاست «دونالد ترامپ» بعد از خروج از برجام در راستای  راستای سیاستی موسوم به «فشار حداکثری» علاوه بر بازگرداندن تحریم‌های متوقف‌شده ذیل این توافق و اعمال تحریم‌های جدید به سیاست‌هایی تحریک‌آمیز مانند ترور سردار «قاسم سلیمانی»، فرمانده سابق نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روی آورد.

تئوری ترامپ این بود که این سیاست‌ها می‌تواند جمهوری اسلامی ایران را به مذاکره بر سر توافقی جدید به جای «برجام» وادار کند. او روز ۲۰ ژانویه سال گذشته میلادی در حالی از قدرت کنار رفت که در تحقق این هدف شکست خورده بود و به دلیل نداشتن راهبرد در قبال ایران، تشدید بی‌مورد تنش‌ها با این کشور و جدا کردن مسیر آمریکا از متحدانش از سوی منتقدانش آماج انتقادات تند قرار گرفت.

مقام‌های دولت فعلی آمریکا ضمن اعتراف به اینکه سیاست فشار حداکثری شکست خورده اعلام کرده‌اند قصد دارند کشورشان را مجدداً به برجام برگردانند. دولت بایدن با وجود این از انجام اقدامات لازم برای بازگشت به این توافق خودداری کرده و تا کنون عملاً سیاست شکست‌خورده دولت پیشین آمریکا را علیه ایران ادامه داده است.

گروهی از قانونگذاران آمریکا چند روز پیش در نامه‌ای به وزارت خارجه این کشور گفته‌ بودند رابرت مالی باید با حضور در جلسه استماع با حضور اعضای کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان به این سئوالات پاسخ دهد: «چرا مقام‌های وزارت خارجه از تیم مذاکره‌کننده کنار گذاشته می‌شوند؟ موضع دولت بایدن درباره رفع تحریم‌ها علیه ایران چیست؟ چرا تحریم‌ها علیه بخش انرژی ایران به طور کامل اجرا نمی‌شوند؟ وضعیت برنامه هسته‌ای ایران و افزایش غنی‌سازی اورانیوم این کشور چیست؟»

نماینده‌های کنگره آمریکا رابرت مالی را درباره دلایل کند شدن تیغ تحریم‌ها علیه ایران مورد سوال قرار داده‌اند حال آنکه تحلیلگران، انجام پاره‌‌ای اقدامات از سوی دولت سیزدهم ایران و سیر طبیعی فروکش کردن بدترین آثار تحریم‌ها را پاسخ گره‌های ذهنی ایجادشده برای قانونگذاران آمریکایی می‌دانند.