فرارو- آکنه که مردم آن را با عنوان جوش‌های ناشی از غرور جوانی می‌شناسند یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی و شایع‌ترین علت مراجعه بیماران به پزشکان پوست و مو است. متأسفانه جلوگیری از ابتلا به این عراضه و گاه درمان آن بسیار دشوار می‌نماید، اما گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که دانشمندان موفق به کشف ارتباط این عارضه با سلول‌های چربی موجود در پوست ما شده اند که می‌تواند ما را به یافتن راهی عملی برای مبارزه با این عارضه برساند.
به گزارش فرارو، سلول‌های موجود در پوست ما که اسید‌های چرب تولید می‌کنند، می‌توانند نقش ناشناخته‌ای در بروز آکنه داشته باشند. آزمایش‌های اخیر بر روی آکنه انسان و پوست موش نشان می‌دهد که جوش‌ها و ضایعات پوستی توسط فیبروبلاست‌های تولید کننده چربی تنظیم می‌شوند. فیبروبلاست‌ها رایج‌ترین نوع سلول‌های بافت همبند هستند که ما در بدن خود داریم. آن‌ها ساختار پوست ما را تولید و حفظ می‌کنند و برای بهبود زخم نیز بسیار مهم هستند. با این حال، نقش آن‌ها در بروز آکنه نسبتاً نادیده گرفته شده است.
اکنون محققان دریافته‌اند که زیرمجموعه‌ای از فیبروبلاست‌های پوست - این‌ها پیش‌ساز سلول‌های چربی هستند - می‌توانند توسط یک باکتری معروف جوش‌ساز به نام Cutibacterium acnes که مسئول ایجاد التهاب مشخص‌کننده آکنه است، تحریک شوند. هنگامی که با این عفونت مواجه می‌شوید، به نظر می‌رسد که این فیبروبلاست‌های خاص تحریک می‌شوند تا در فرآیندی به نام آدیپوژنز واکنشی به سلول‌های چربی تبدیل شوند. در عین حال، این فرآیند باعث آزاد شدن کاتلیسیدین، یک پپتید با خواص ضد میکروبی نیز می‌شود.
ریچارد گالو، متخصص پوست دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو می‌گوید: «این یافته‌ها ممکن است روش درمان آکنه را تغییر دهد. پیش از این تصور می‌شد که فولیکول‌های مو مهمترین عامل ایجاد آکنه هستند. با این حال در این مطالعه، ما سلول‌های خارج از فولیکول مو را بررسی کردیم و دریافتیم که آن‌ها تاثیر زیادی در کنترل باکتری‌ها و ایجاد آکنه دارند.» آکنه شایع‌ترین بیماری پوستی در جهان محسوب می‌شود، به همین دلیل در طول سال‌ها، تحقیقات علمی زیادی بر روی آن صورت گرفته که در نهایت مجموعه‌ای از عوامل و مکانیسم‌های اساسی این عارضه را کشف کرده است. با این همه، هنوز شکاف‌های زیادی در درک ما از این عارضه وجود دارد که دانشمندان همچنان به دنبال یافتن پاسخ‌هایی قانع کننده برای آن هستند.
بسیاری از تحقیقات پیشین بر روی فولیکول مو و غده چربی حمایت کننده آن متمرکز شده است که به روان کردن منافذ و پاکسازی سلول‌های مرده پوست یا آلودگی کمک می‌کند. در افراد مبتلا به آکنه، فولیکول مسدود می‌شود و انواع خاصی از باکتری‌ها در داخل تکثیر می‌شوند و در نتیجه به دلیل ترشح سموم و سایر اثرات موضعی، التهاب ایجاد می‌شود. رتینوئید‌های موضعی برای درمان آکنه‌های شدید مفید هستند، زیرا می‌توانند به باز کردن منافذ و کاهش التهاب کمک کنند. اما این درمان ممکن است از راه دیگری نیز به ما یاری برساند.
بیوپسی پوست در بیماران آکنه نشان داده است که رتینوئید‌ها می‌توانند کاتلیسیدین را در میان برخی از فیبروبلاست‌های پوست افزایش دهند و به دلیل وجود سلول‌های چربی تازه تولید شده، رشد بیشتر باکتری‌ها را کاهش می‌دهند. در همین حال، آزمایش‌های صورت گرفته بر روی موش‌ها نیز نتایج مشابهی پیدا کرد. محققان این دستاورد علمی می‌گویند: «به نظر می‌رسد تأثیر فیبروبلاست‌ها بر ایجاد آکنه منعکس کننده تعادل بین میزبان و میکروب است. سلول‌های تحریک شده توسط C. acnes کاتلیسیدین را آزاد می‌کنند که در واقع برضد باکتری C. acnes عمل می‌کند. این در حالی است که به نظر می‌رسد افزایش سنتز لیپید باعث رشد C. acnes می‌شود. این یک شمشیر دو لبه است، اما اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه می‌توان یک طرف حمله ایمنی را از کار بیندازیم، این امر می‌تواند به درمان مستقیم آکنه کمک کند.»
امروزه درمان‌های رتینوئید تنها در موارد شدید مورد استفاده قرار می‌گیرند، زیرا در صورت باردار شدن بیمار می‌توانند باعث ناهنجاری‌های جنینی شوند. اگر محققان بتوانند بفهمند که چه چیزی فیبروبلاست را برای تولید کاتلیسیدین تحریک می‌کند، ممکن است بتوانیم به این پپتید ضد جوش کمک کنیم و عوارض جانبی کمتری داشته باشیم. گالو می‌گوید: «آزاد سازی زیاد کاتلیسیدین در بافت بیوپسی آکنه، یافته بسیار جالبی برای ما بود و دانستن این موضوع در ایجاد یک درمان هدفمندتر برای درمان آکنه مفید خواهد بود.» نتایج این مطالعه در نشریه معتبر Science Translational Medicine منتشر شده است.