به گزارش سایت طلا، نتایج تحقیق اخیر نشان می‌دهد که با ظهور سویه‌های جدید، ویروس کرونا به‌طور قابل‌توجهی شکل خود را از نمونه اصلی تغییر داده است و اکنون به‌طور متفاوتی به اندام‌های انسان حمله می‌کند.
محققان دریافتند که چندین سویه کووید می‌تواند همزمان افراد را آلوده و به اندام‌ها آسیب برساند.
آنان خاطرنشان کردند که سویه‌های مختلف ویروس می‌توانند در قسمت‌های مختلف بدن پنهان بمانند و این می‌تواند رهایی کامل از شر کووید را برای بیماران آلوده دشوار کند.
نتایج نشان می‌دهد که چگونه ویروس می‌تواند به‌طور مشخص در انواع مختلف سلول تکامل یابد و ایمنی خود را با همان میزبان آلوده تطبیق دهد.
پروفسور ایمره برگر از دانشگاه بریستول انگلستان می‌گوید: «مجموعه‌ای از سویه‌ها بی‌وقفه به‌طور کامل جایگزین ویروس اصلی شده‌اند».
برگر اظهار کرد: ما یک سویه اولیه کشف شده در بریستول، بریس‌دلتا را تجزیه و تحلیل کردیم. شکل آن از ویروس اصلی تغییر کرده بود اما بخشی از آن بدون تغییر باقی مانده بود.
این مطالعه همچنین به این نکته اشاره کرد که یک فرد می‌تواند چندین سویه مختلف در بدن خود داشته باشد.
کاپیل گوپتا، محقق اصلی مطالعه بریس‌دلتا توضیح داد که چگونه این سویه‌ها می‌توانند بر اندام‌های مختلف تاثیر بگذارند. برخی از این سویه‌ها ممکن است از سلول‌های کلیه یا طحال به‌عنوان جایگاه خود برای مخفی شدن استفاده کنند، در حالی که بدن مشغول دفاع در برابر سویه ویروس غالب است.
گوپتا گفت: این مورد می‌تواند خلاص شدن کامل از شر سارس-کوو-۲ را برای بیماران آلوده دشوار کند.
چرا تغییر شکل به یک مزیت برای ویروس تبدیل شد؟
به گفته محققان، این مکانیسم تغییر شکل به‌طور موثر ویروس را از سیستم ایمنی پنهان می‌کند.
اسکار استاوفر، محقق ارشد مطالعه دوم می‌گوید: «با کاهش دادن پروتئین اسپایک به هنگام اتصال اسیدهای چرب التهابی، ویروس برای سیستم ایمنی کمتر قابل مشاهده می‌شود.»
وی افزود: این عملکرد می‌تواند مکانیزمی برای جلوگیری از تشخیص توسط میزبان و پاسخ ایمنی قوی برای مدت زمان طولانی‌تر و افزایش کارایی کل عفونت باشد.
به نظر می‌رسد که این بخش ثابت که به‌طور خاص برای تشخیص اسیدهای چرب ساخته شده است، برای سارس-کوو-۲ مزیتی در داخل بدن افراد آلوده فراهم می‌کند و به آن اجازه می‌دهد خیلی سریع تکثیر شود. این بخش می‌تواند دلیل وجود آن در همه سویه‌ها از جمله امیکرون را توضیح دهد.
نتایج این تحقیق در نشریه Nature Communications منتشر شده است.