به گزارش سایت طلا، تیمی از باستان شناسان اردنی و فرانسوی مجموعه‌ای از سنگ‌های حکاکی‌شده ۹ هزار ساله مربوط به دوران نوسنگی در جنوب شرقی صحرای اردن را کشف کردند.
در جریان یک کشف جدید بزرگ باستان شناسی، مجموعه‌ای از سنگ‌های حکاکی‌شده ۹ هزار ساله مربوط به دوران نوسنگی در جنوب شرقی صحرای اردن کشف شد.
این یافته توسط تیمی از باستان شناسان اردنی و فرانسوی ثبت شد و هفته گذشته در یک کنفرانس مطبوعاتی توسط وزارت گردشگری و آثار باستانی اردن اعلام شد.
این‌طور تصور می‌شود که این مکان مربوط به سازه‌های آیینی منحصر به فردی است که به شکار غزال اختصاص داده می‌شد و تله‌های سنگی غول پیکر معروف به بادبادک‌های صحرا را در خود جای داده است که به گفته محققان قدیمی‌ترین مجسمه‌های ساخته‌شده توسط انسان در چنین مقیاس بزرگی است.
تله‌های شکار بادبادک صحرا از دیوار‌های سنگی بلندی ساخته شده که طعمه‌ها را به محوطه‌ای بسته می‌کشاند که می‌شد آن‌ها را در آن جمع کرد و اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط تیمی در منطقه جبل الخشابیه کشف شد. این اتفاق منجر به کشف اردوگاه‌هایی شد که توسط شکارچیانی که محل زندگی‌شان حول بادبادک‌های صحرا و کارشان صید شکار بود استفاده می‌شد. ساکنان این منطقه در کلبه‌های مدور نیمه زیرزمینی زندگی می‌کردند و پیش از آن سفال‌ها و استخوان حیوانات در آن مکان کشف شده بود.
باستان شناسان می‌گویند این کشف جدید بینشی از تجلی خلاق و معنوی افراد باستانی به دست می‌دهد و از دو سنگ حکاکی‌شده به نام‌های غسان و ابوغسان تشکیل شده است. آن که بلندتر است ۱۱۲ سانتیمتر است که یک بادبادک صحرایی به همراه پیکر انسان را نشان می‌دهد، در حالی که سنگ کوچک‌تر با ۷۰ سانتیمتر ارتفاع چهره انسان با جزئیات دقیق را در بر دارد.
سایر یافته‌ها عبارتند از یک سنگ محراب آیینی، یک آتشدان، مجموعه‌ای به دقت چیده شده از حدود ۱۵۰ فسیل دریایی و همچنین مجسمه‌هایی از حیوانات که به کمک اشیای سخت با ظرافت کامل اجرا شده‌اند.
این حکاکی‌های نادر از قدیمی‌ترین نمایش‌های هنری در خاورمیانه اند و پروژه باستان‌شناسی بادیا جنوب شرقی (SEBAP) در بیانیه‌ای گفت: «این تنها مدل معماری از نوع خود است که تا به امروز در سرتاسر جهان از دوران نوسنگی یافت شده است و نوری کاملا نو بر نمادگرایی، بیان هنری و همچنین فرهنگ این جمعیت ناشناخته نوسنگی که در شکار انبوه غزال‌ها با استفاده از بادبادک‌های صحرا تخصص داشته‌اند، می‌افکند.»