به گزارش سایت طلا، علاوه بر گفتار تأثیرگذار، باید مهارت «گوش‌دادن فعال» نیز به بیماران آموزش داده شود. گوش‌دادن فعال در مقایسه با شنیدن و گوش‌دادن معمولی، مهارت سطح بالاتری است.
در واقع، گوش‌دادن فعال یک تعامل دو طرفه است که در آن شنونده پیام را به‌درستی دریافت کرده و گوینده نیز احساس می‌کند حرف او درک شده است.
مهارت‌های گوش‌دادن فعال شامل موارد زیر است:
توجه‌کردن: به سمت گوینده نشستن، برقراری تماس چشمی و استفاده از نشانه‌های غیرکلامی: شنیدن (مانند تأییدکردن به‌وسیله‌ی تکان‌دادن سر و یا گفتن «آها»).
انعکاس گفتار: تکرار گفتار گوینده با عبارات متفاوت و حصول اطمینان از برداشت درست از سخنان او.
همدلی: انعکاس احساسات گوینده و پذیرش این احساس‌ها و هیجانات.
اعتباربخشی: بیان موافقت با بخشی از گفتار گوینده که شنونده با آن هم‌عقیده است و مسئولیت‌پذیری در قبال بخشی از مشکل گوینده.
پرسش‌گری: درخواست توضیحات بیش‌تر برای شفاف‌کردن هر بخش از گفت‌وگو که شنونده آن را به‌درستی نفهمیده است.
شنونده باید از قطع‌کردن صحبت‌های گوینده و یا قضاوت در مورد سخنان او اجتناب کند.
در درمان‌های انفرادی (نه زوج‌درمانی)، برای آموزش مهارت‌های ارتباطی، مانند هر مهارت دیگر، درمانگر باید ابتدا مهارت موردنظر را الگوسازی کند، سپس از بیمار درخواست کند مهارت الگوسازی‌شده را با ایفای نقش تمرین کند و در پایان بازخوردهای لازم در مورد اجرای آن مهارت را به بیمار ارائه دهد.
همچنین، درمانگر برای تثبیت مهارت باید تکالیفی را برای تمرین مهارت‌های ارتباطی در موقعیت‌های خاص برای بیمار در نظر بگیرد.