به گزارش موبوایران، مدتی قبل نمایشگاه MWC 2022 به کار خود پایان داد و در جریان آن شاهد معرفی نسل جدید فناوری‌های فست شارژ یا همان شارژ سریع بودیم. این روزها در رویدادهای معرفی گوشی‌های مختلف به طور ویژه به سرعت شارژ گجت‌های موردنظر پرداخته می‌شود. اما سرعت شارژ برخی از گوشی‌ها چنان نجومی شده که این موضوع اهمیت خود را از دست داده است. البته برندها بر این باور هستند که هرچقدر سرعت شارژ بیشتر باشد، گوشی‌ها با استقبال بیشتری روبرو می‌شوند. اما حقیقت این است که بیشتر کاربران با مفاهیم مربوط به تکنولوژی باتری آشنایی چندانی ندارند و سرعت بالای شارژ هم به خودی خود عملا هیچ چیز مهمی در مورد شارژ کردن گوشی به مشتریان نمی‌گوید.
روی هم رفته سال‌هاست که شرکت‌های سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند درگیر وسواس بر سر اعداد برای ویژگی‌هایی مانند مگاپیکسل‌های دوربین‌ها هستند و حالا هم این رقابت بر سر فست شارژ شکل گرفته است. جذابیت این نبرد هم بالاخره روزی فروکش می‌کند اما در این میان می‌خواهیم ۳ دلیل برای کنار گذاشتن این وسواس بیهوده را مطرح کنیم.
شارژ با سرعت بسیار زیاد هرگز پایدار نیست
وات یک معیار مناسب برای فست شارژ محسوب نمی‌شود و به همین خاطر شرکت‌های مختلف می‌توانند به روش‌های مختلف از آن بهره ببرند. به عنوان مثال وات دریافتی از شارژر و وات ورودی به گوشی همواره متفاوت هستند که این موضوع به اتلاف انرژی به دلیل ایجاد گرما برمی‌گردد. بنابراین ممکن است ۱۰۰ وات ارائه شده از طرف شارژر به معنای دریافت ۸۰ وات یا کمتر از طرف گوشی باشد. از سوی دیگر نمی‌توانیم با خیال راحت اعداد ارائه شده از طرف شرکت‌ها را با هم مقایسه کنیم زیرا در زمینه‌ی فست شارژ هرکدام از آن‌ها معیارهای متفاوتی را مدنظر قرار می‌دهند.
اما از این مهم‌تر، مشتریان باید بدانند که سرعت بالای شارژ فقط در مراحل ابتدایی این فرایند مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان مثال اگر شارژ باتری گوشی شما بیش از ۲۵ درصد باشد، نباید انتظار بهره‌گیری از سرعت بسیار بالا برای شارژ را داشته باشید. طبق بررسی‌های صورت گرفته روی گوشی‌های ساخت شرکت‌هایی مانند اوپو، هواوی، سامسونگ و دیگران، سرعت‌های بالایی که در تبلیغات عنوان می‌شود فقط برای زمان محدودی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بعد از آن سرعت ارائه شده به طور فزاینده‌ای با کاهش قابل توجهی روبرو می‌شود.
همانطور که در نمودار بالا می‌توانید ببینید، گوشی‌هایی مانند وان‌پلاس ۹ پرو و شیائومی می ۱۱ اولترا که از سرعت شارژ بسیار بالایی پشتیبانی می‌کنند، فقط به مدت ۳ تا ۴ دقیقه می‌توانند حداکثر سرعت شارژ را حفظ کنند. طی این مدت شارژ باتری گوشی‌های موردنظر به حدود ۲۰ درصد می‌رسد و بعد از آن سرعت شارژ به طور قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. از سوی دیگر گوشی‌هایی مانند اوپو فایند X5 پرو و گلکسی S22 اولترا که به ترتیب از سرعت شارژ ۸۰ و ۴۵ واتی بهره نمی‌برند، حتی برای یک دقیقه هم نمی‌توانند نهایت سرعت شارژ را حفظ کنند. بدون شک برای گوشی‌های مبتنی بر سرعت شارژ ۲۴۰ وات این محدوده‌ی زمانی به فقط چند ثانیه می‌رسد.
بنابراین همانطور که می‌بینید، حداکثر سرعت شارژ ارائه شده در کل معیار ایدئالی محسوب نمی‌شود و بهتر است شرکت‌ها میانگین سرعت شارژ را اطلاع‌رسانی کنند؛ اما از آنجایی که میانگین سرعت شارژ رقم بسیار پایین‌تری خواهد بود، طبیعتا چنین کاری برای تبلیغات جذابیت خاصی نخواهد داشت. معیارهایی مانند زمان لازم تا رسیدن شارژ ۵۰ درصد و شارژ کامل بسیار بهتر هستند. اما حتی در مورد این معیارها هم شرکت‌ها می‌توانند به نوعی کاربران را فریب دهند. شرکت‌های سازنده معمولا در مورد سرعت شارژ هنگامی که باتری موردنظر مقداری شارژ دارد، اعداد مشخصی مطرح نمی‌کنند و این در حالی است که اکثر کاربران قبل از صفر شدن شارژ باتری، آن را به شارژر وصل می‌کنند.
ظرفیت و طول عمر باتری مهم‌تر از شارژ سریع‌تر است
هرچقدر سرعت شارژ باتری بیشتر باشد، معایب این رویکرد هم بیشتر به چشم می‌آید. به عنوان مثال حرارت بیش از حد و جریان‌های زیاد برق در طولانی‌مدت برای باتری‌ها ضرر زیادی به همراه می‌آورند و عمر آن‌ها را کاهش می‌دهند. در همین زمینه باید خاطرنشان کنیم که برخی شرکت‌ها می‌گویند که بعد از پشت سر گذاشتن حدود ۸۰۰ چرخه‌ی شارژ، ظرفیت باتری موردنظر به حدود ۸۰ درصد از ظرفیت اولیه‌ی خود می‌رسد. این یعنی بعد از حدود ۲ سال استفاده، تقریبا ۲۰ درصد از ظرفیت باتری از دست می‌رود. بنابراین کاربرانی که مثلا می‌خواهند از گوشی خود به مدت تقریبا ۵ سال استفاده کنند، در زمینه‌ی عمر باتری با مشکل جدی روبرو خواهند شد.
در این میان باید به اوپو فایند X5 پرو اشاره کنیم که طبق اعلام رسمی این شرکت، بعد از حدود ۴ سال استفاده باتری آن به ۸۰ درصد ظرفیت اولیه می‌رسد که نسبت به رقبا عملکرد بسیار بهتری دارد. با این حال بسیاری از شرکت‌ها برای تمام گوشی‌های خود تا این حد اعداد و ارقام را به صورت شفاف اعلام نمی‌کنند و به همین خاطر قبل از خرید گوشی مبتنی بر سرعت شارژ بسیار بالا، باید به این موضوع توجه کنید.
گفتنی است گوشی‌هایی که از سرعت شارژ بسیار بالا بهره می‌برند، معمولا دارای باتری‌های کوچک‌تری هستند و در ضمن قیمت بالاتری دارند. به عبارت دیگر باید بخشی از بدنه به فناوری‌ها و قطعات مربوط به فست شارژ اختصاص پیدا کند و این فضا در عوض می‌تواند برای استفاده از دوربین بزرگ‌تر، بهبود سیستم خنک‌کننده و دیگر موارد این‌چنینی مورد استفاده قرار بگیرد. بنابراین همانطور که می‌بینید، سرعت شارژ بسیار بالا منجر به فدا شدن برخی از ویژگی‌های گوشی می‌شود. با توجه به همین محدود شدن فضا، شرکت‌ها به ناچار باید از باتری کوچک‌تری بهره ببرند. در نتیجه باید این سوال را از خود بپرسید که آیا دوست دارید باتری گوشی شما ۱۰ دقیقه زودتر شارژ شود یا اینکه به عمر باتری بیشتری نیاز دارید؟
برتری استانداردهای جهانی در برابر فناوری‌های انحصاری
یکی از مهم‌ترین مشکلات مربوط به شارژ فوق سریع این است که تمام آن‌ها از تکنولوژی‌های انحصاری استفاده می‌کنند و این یعنی برای بهره‌گیری از سرعت موردنظر به تعداد محدودی شارژر دسترسی دارید. اگرچه این موضوع در خانه مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما هنگام سفر، در محل کار و حتی هنگام بهره‌گیری از پاوربانک با این معضل روبرو می‌شوید. شاید گوشی شما از فست شارژ ۱۰۰ واتی پشتیبانی کند ولی ممکن است هنگام بهره‌گیری از پاوربانک سرعت ۱۰ وات مورد استفاده قرار بگیرد که این یعنی برای رسیدن شارژ به ۵۰ درصد باید ساعت‌ها منتظر بمانید.
البته در این میان برخی از شرکت‌ها فناوری‌های شارژ انحصاری گوشی‌های خود را طوری توسعه داده‌اند که با استانداردهای جهانی مانند USB Power Delivery و Quick Charge هماهنگی بیشتری داشته باشند. به عنوان مثال شارژر ۱۵۰ واتی اوپو به غیر از شارژ گوشی شما، برای شارژ لپ‌تاپ مبتنی بر استاندارد USB-PD هم می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد. اما در این میان بسیاری از شرکت‌ها چنین کاری را انجام نمی‌دهند و از سوی دیگر این رویکرد مشکل مربوط به سرعت شارژ پایین پاوربانک‌ها و دیگر موارد مشابه را حل نمی‌کند.
در کل چند پارگی در اکوسیستم فناوری نکته‌ی مثبتی محسوب نمی‌شود. زمانی که در این حوزه چندین استاندارد بین‌المللی عالی وجود دارد، کاربران نباید برای بهره‌گیری از نهایت توان فست شارژ گوشی خود ناچار به استفاده از چند شارژر محدود شوند. طی چند سال گذشته، انواع و اقسام گجت‌ها به بهره‌گیری از پورت USB-C روی آورده‌اند تا کاربران برای بهره‌گیری از کابل‌های مختلف با چالش‌های کمتری روبرو شوند. همین رویکرد برای موضوع شارژ گوشی هم باید امتداد پیدا کند. از سوی دیگر باید به بحران فزاینده‌ی زباله‌های الکترونیکی بپردازیم که در این زمینه شارژرهای قدیمی نقش مهمی را ایفا می‌کنند. شارژرهای مبتنی بر فناوری‌های انحصاری احتمالا برای گوشی بعدی شما مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و در نتیجه این بحران را تشدید می‌کنند.
در نهایت باید بگوییم که ما به هیچ عنوان اهمیت و مزایای فست شارژ را کتمان نمی‌کنیم زیرا هیچکس نمی‌خواهد برای شارژ کردن گوشی خود ساعت‌ها منتظر بماند. اما مساله‌ی مهم این است که برای چنین کاری به سرعت ۱۰۰ وات و بالاتر نیازی ندارید. هرچقدر سرعت شارژ بیشتر می‌شود، مزایای ارائه شده هم کمتر احساس می‌شود و با توجه به نکاتی که در این مطلب مطرح کردیم، هنگام خرید گوشی باید به فکر عمر باتری بعد از چند سال استفاده هم باشید. بنابراین امیدواریم شرکت‌ها به جای افزایش روزافزون سرعت شارژ، این سرعت را حداکثر در حدود ۸۰ وات نگه دارند و در عوض تجربه کاربری گوشی‌های خود را با روش‌های دیگری بهبود ببخشند.