به گزارش سایت طلا، در واقع تصمیم گیری مهارتی ضروری است، که بر اساس نیاز و انگیزه، زندگی انسان را شکل می دهد؛ مسیرهای زندگی را تعیین می کند؛ تلاش ها را جهت و شرایط را تغییر می دهد.
تصمیم گیری ها و گزینش های ما افزون بر اینکه نشان از توانایی های ما دارند؛ میزان دانش، سلیقه و ارزش های افزوده ما را آشکار می کنند.
مجموعه ای از شرایط بر تصمیم گیری های ما موثر هستند؛ نخست، خود ما با همه آگاهی ها و توانایی هایمان. دوم، محدودیت های ما، از محدودیت زمان و هوش و استعداد تا محدودیت های اقتصادی و اجتماعی،... سوم، ترس های ما، که آنها نیز به نوعی ما را محدود می کنند؛ به این شکل که مانع از فعالیت ما می شوند. چهارم، برخی از رسوم، الگوها و کلیشه های ذهنی نادرست، که همواره تاثیرات منفی بر زندگی ما دارند.
انواع تصمیم گیری
برای تصمیم گیری تقسیمات گوناگونی برشمرده اند؛ یکی از این تقسیمات، تقسیم تصمیم ها به دو نوع مساله مدار و هیجان مدار است.
تصمیم گیری هیجان مدار
افرادی که هوش هیجانی پایینی دارند و در اصطلاح روان شناسی به آنها عنوان «آمیگدالی» داده می شود، نمی توانند هیجانات خود را مدیریت کنند، در تصمیماتشان از بخش آمیگدال مغز، که ویژه پاسخ دهی فوری و تحت تاثیر احساسات و هیجانات است، فرمان می گیرند و عموما این تصمیمات نابالغانه، غیرمنطقی و ناماهرانه است.
تصمیم گیری مساله مدار
برای گرفتن تصمیمات ماهرانه باید دیگر مهارت های زندگی مانند مدیریت هیجانات، حل مساله، تفکر خلاق و تفکر نقاد را آموخت. تصمیمات مساله مدار را غالبا کسانی می گیرند که از قسمت پیشرفته مغز خود، که قشر مخ نام دارد، دستور می گیرند و به همین دلیل به این گروه در روان شناسی عنوان «قشرمخی» داده می شود. تصمیمات مساله مدار، تصمیماتی هستند که به حل مساله و مشکل می انجامد و در واقع بالغانه و ماهرانه و تفکرمحور هستند.