حدود ۱۵ درصد از جمعیت جهان از وزوز گوش رنج می‌برند، وضعیتی که باعث می‌شود فرد صدایی (مانند زنگ یا وزوز) را بدون هیچ منبع خارجی بشنود. این وضعیت نه تنها می‌تواند برای مبتلایان آزاردهنده باشد، بلکه می‌تواند تأثیر جدی بر سلامت روان داشته باشد و اغلب باعث استرس یا افسردگی می‌شود. این امر به ویژه در مورد بیمارانی که در طول ماه‌ها یا سال‌ها از وزوز گوش رنج می‌برند، صادق است. در حال حاضر هیچ درمانی برای وزوز گوش وجود ندارد بنابراین یافتن راهی برای مدیریت یا درمان بهتر آن می‌تواند به میلیون‌ها نفر در سراسر جهان کمک کند.
به گزارش فرارو، دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه آکسفورد، برای درک بهتر این عارضه توجه ویژه‌ای به «خواب» کرده اند تا مگر اینکه از این طرق به درک بهتر از وزوز کردن گوش برسند. این دانشمندان می‌گویند دلایل زیادی برای مرتبط کردن وزوز کردن گوش با خواب وجود دارد؛ اول اینکه وزوز گوش یک ادراک خیالی است و این ادراکی است که اغلب ما در هنگام خواب آن را تجربه می‌کنیم. دلیل دوم این است که وزوز گوش فعالیت مغز را تغییر می‌دهد، به طوری که برخی از مناطق مغز (مانند آن‌هایی که در شنوایی نقش دارند) به طور بالقوه بیش از آنچه باید فعال هستند. این فرآیند در هنگام خواب نیز رخ می‌دهد و فعالیت مغز دقیقا در همان نواحی تغییر می‌کند.
در نتیجه بررسی‌های این دانشمندان چند مکانیسم مغزی را شناسایی کرد که هم زیربنای وزوز کردن گوش و هم خواب هستند. درک بهتر این مکانیسم‌ها - و نحوه ارتباط این دو - می‌تواند روزی به ما کمک کند تا راه‌هایی برای مدیریت و درمان وزوز گوش پیدا کنیم.
ارتباط وزوز کردن گوش با خواب
هنگامی که به خواب می‌رویم، بدن ما چندین مرحله خواب را تجربه می‌کند. یکی از مهم‌ترین مراحل خواب، خواب با موج آهسته (که به عنوان خواب عمیق نیز شناخته می‌شود) است که تصور می‌شود آرامش بخش‌ترین مرحله خواب باشد. در طول خواب موج آهسته، فعالیت مغز در امواج متمایز و در نواحی مختلف مغز صورت می‌گیرد و نواحی بزرگی مانند مواردی که با حافظه و پردازش صدا‌ها مرتبط هستند، را با هم فعال می‌کند. تصور می‌شود که خواب موج آهسته به نورون‌های مغز (سلول‌های مغزی تخصصی که اطلاعات را ارسال و دریافت می‌کنند) اجازه می‌دهد تا از فرسودگی روزانه بهبود یابند، در حالی که به ما کمک می‌کند تا احساس آرامش کنیم.
همه مناطق مغز به همان میزان فعالیت موج آهسته را تجربه نمی‌کنند. در مناطقی که بیشتر از همه در حالت بیداری از آن استفاده می‌کنیم، مانند مناطقی که برای عملکرد حرکتی و بینایی مهم هستند، این فعالیت بیشتر مشخص است. اما گاهی اوقات، مناطق خاصی از مغز ممکن است در طول خواب موج آهسته، بیش فعال شوند. این همان چیزی است که به اختلالات خواب مانند راه رفتن در خواب منجر می‌شود و دانشمندان باور دارند که همین فرآیند است که منجر به وزوز کردن گوش نیز می‌شود. این توضیح می‌دهد که چرا بسیاری از افراد مبتلا به وزوز گوش، بیشتر از افرادی که وزوز گوش ندارند، دچار اختلال خواب و وحشت شبانه می‌شوند.
بیماران مبتلا به وزوز گوش همچنین زمان بیشتری را در خواب سبک می‌گذرانند. به عبارت ساده تر، دانشمندان می‌گویند که وزوز گوش مغز را از تولید فعالیت موج آهسته مورد نیاز برای داشتن یک خواب عمیق باز می‌دارد و در نتیجه خواب سبک و قطع می‌شود. در مقابل، تحقیقات آن‌ها نشان می‌دهد که برخی از خواب‌های عمیق به سختی تحت تأثیر وزوز گوش قرار می‌گیرند. این ممکن است به این دلیل باشد که فعالیت مغزی که در طول عمیق‌ترین خواب اتفاق می‌افتد، در واقع وزوز گوش را سرکوب می‌کند.
دانشمندان دانشگاه آکسفورد می‌گویند؛ این بدان معنی است که ما ممکن است بتوانیم خواب را برای بهبود رفاه بیماران دستکاری کنیم و احتمالاً درمان‌های جدیدی برای وزوز گوش ایجاد کنیم. به عنوان مثال، اختلالات خواب را می‌توان کاهش داد و فعالیت امواج آهسته را می‌توان از طریق پارادایم‌های محدودیت خواب تقویت کرد. در واقع با فزایش عمق خواب ما احتمالاً قادر خواهیم بود که وزوز کردن گوش را درمان کنیم.