گروهی از دانشمندان به تازگی نوعی ضربان ساز جدید طراحی کرده اند که می‌تواند پس از چند هفته جذب بدن شود. آن‌ها pacemaker (باتری قلب) را با تعدادی حسگر بی سیم روی پوست جفت کرده اند. این کار علائم حیاتی بیمار را به طور هوشمند کنترل کرده و ضربان قلب را بطور مستقل تنظیم می‌کند.
به گزارش فرارو، این دستگاه در صورت پیشرفت در بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب قرار می‌گیرند، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در غیر این صورت توسط آن‌هایی که فقط برای مدت کوتاهی به ضربان ساز نیاز دارند، استفاده خواهد شد.
سال گذشته، محققان دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه جورج واشنگتن اولین نسخه از این ضربان ساز را معرفی کردند. اجزای تشکیل دهنده این ضربان ساز به تدریج در بدن انسان حل می‌شوند. این دستگاه نازک و انعطاف پذیر کاملا زیست سازگار است و هیچ نوع اثر سمی و آسیب زایی بر ایمنی بدن انسان نمی‌گذارد. همچنین برای کار کردن نیازی به باتری یا سیم ندارد. سیم‌هایی که به قلب متصل هستند، به ضربان ساز اجازه می‌دهند تا ضربان قلب فرد را با ارسال پالس‌های الکتریکی تنظیم کند. این ضربان ساز پس از مدتی به همراه فلزات محلول در آب و برخی اجزای دیگر در مایعات بدن انسان حل می‌شود.
تا پیش از طراحی این ضربان ساز، پزشکان برای برداشتن یا تعویض ضربان ساز مجبور به انجام عمل جراحی بودند. این ضربان ساز نیازی به عمل جراحی ندارد، اما ممکن است عوارضی همچون عفونت را در پی داشته باشد. محققین در مطالعه جدید خود ویژگی‌های بیشتری را به این ضربان ساز اضافه کرده اند. نویسنده این مطالعه " ایگور افیموف" استاد پزشکی و مهندسی پزشکی دانشگاه نورث وسترن می‌گوید: «این ضربان ساز اکنون با چهار دستگاه از دستگاه‌های پوشیدنی متصل به پوست بیمار ارائه می‌شود.»
این دستگاه‌ها نه تنها ضربان قلب و سایر علائم حیاتی مانند دمای بدن را کنترل می‌کنند، بلکه به‌صورت بی‌سیم نیز به ضربان ساز نیرو می‌دهد و ضربان‌ها را به‌طور خودکار کنترل می‌کنند. پزشکان می‌توانند داده‌های جمع آوری شده توسط دستگاه را از راه دور و از طریق یک شبکه کامپیوتری کنترل کنند. افیموف تخمین می‌زند که ده‌ها هزار بیمار می‌توانند از این فناوری بهره‌مند شوند. او می‌گوید: «این بیماران شامل نوزادان مبتلا به نقص قلبی، بزرگسالان پس از عمل جراحی برای ترمیم دریچه قلب، بای پس عروق کرونر مسدود شده و یا بیمارانی می‌باشد که قبل از نصب ضربان ساز دائمی نیاز به ضربان ساز موقت دارند.»
این یافته‌های جدید، هنوز مراحل اولیه تحقیق را به ما نشان می‌دهند. افیموف و تیمش قصد دارند پیش از ورود به آزمایش‌های انسانی مطالعات حیوانی بزرگتری را در خصوص این فناوری انجام دهند. آن‌ها معتقدند اگر همه چیز بخوبی پیش برود، این دستگاه می‌تواند ظرف دو تا سه سال آینده در کلینیک‌ها مورد استفاده قرار گیرد.