به گزارش سایت طلا، کرم های سر چکشی را هرگز نباید قطعه قطعه کنید، زیرا این کار فقط باعث افزایش تعداد سر چکشی های جدید می شود. حتی برای نجات از گرسنگی بخشی از خود را هم می خورند!
انواعی از کرم ها وجود دارند که برای گیاهان بی ضرر هستند، اما به طور بالقوه می توانند به انسان ها و حیوانات آسیب برسانند. این گونه از کرم ها بیشتر در مناطقی دیده می شوند که آب و هوای گرم دارند.
کرم های سر چکشی بومی آسیای جنوب شرقی هستند و تمایل زیادی به نواحی جغرافیایی گرم و مرطوب دارند. بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط وب سایت موسسه گونه های مهاجم تگزاس (TISI)، در آمریکا این دسته از کرم ها را می تواند در ایالت های آلاباما، کالیفرنیا، فلوریدا، جورجیا، لوئیزیانا، کارولینای شمالی، کارولینای جنوبی و تگزاس یافت.
این موسسه اضافه می کند: کرم های سر چکشی عموما در گلخانه ها و یا مکان هایی با "محیط گرم و مرطوب" حضور دارند. از این رو در مناطق جغرافیایی با چنین آب و هوایی، افراد باید بسیار مراقب این دسته از کرم های گوشتخوار ویران کننده باشند.
آنها در ادامه به این سوال پاسخ می دهند که کرم‌های سر چکشی از کجا آمده اند و چگونه وارد آمریکا شده اند؟
دکتر Nathan P. Lord استادیار دانشگاه ایالتی لوئیزیانا توضیح می دهد که این کرم‌ها ممکن است در خاک گیاهان زینتی به آمریکا راه یافته باشند. کرم های سر چکشی اکنون در مناطقی دیده می شوند که آب و هوای بومی آنها را تقلید می کنند.
آیا کرم های چکشی خطرناک هستند؟
بله!
پاسخ "بله" است. این کرم ها سمی هستند و می توانند حتی برای انسان نیز خطرناک باشند.
طعمه اصلی کرم های سر چکشی، کرم های خاکی هستند و با نابودی آنها قدرت از میان بردن هر اکوسیستمی را در اختیار دارند. از آنجایی که این موجودات سمی هستند، جان انسان ها و حیوانات خانگی را نیز تهدید می کنند و آنها هم باید مراقب باشند.
دکتر لرد می گوید: "آنها در واقع یک نوروتوکسین بسیار مخرب برای فلج کردن طعمه خود همچون کرم خاکی تولید می کنند، بنابراین یقینا این احتمال وجود دارد که افراد و حیوانات خانگی هم در صورت خوردن یا لمس کردن آنها آسیب ببینند."
توصیه می شود که در صورت مواجهه با کرم های سر چکشی، به سرعت راه خود را کج کنید! با این حال اگر نمی توانید محل را ترک کنید، از تماس پوستی خودداری کرده و یا حتما دستکش به دست کنید. TISI تاکید می کند هر کسی که با کرم سر چکشی تماس داشته باید دست های خود را با آب گرم و صابون بشوید و از الکل یا ضد عفونی کننده های دیگر استفاده کند.
شاید متعجب شوید اما این کرم های تهاجمی و سمی نه تنها به موجودات دیگر و هم نوعانشان رحم نمی کنند، بلکه حتی برای نجات از گرسنگی بخشی از خود را هم می خورند!
اما اگر یکی از این کرم ها را دیدید و قصد کشتن آن را داشتید، لحظه ای دست نگه دارید: طبق گفته TISI، به هیچ عنوان نباید کرم های سر چکشی را قطعه قطعه کنید، زیرا این کار فقط باعث افزایش تعداد سر چکشی های جدید می شود! «به نظر می رسد تولید مثل در درجه اول از طریق تکه تکه شدن صورت می گیرد: بخش کوچکی از بدن کرم که جدا شده باقی می ماند و قطعه اصلی رو به جلو حرکت می کند»
در عرض حدودا 10 روز، سر جدید شروع به شکل گیری می کند و این اتفاق ممکن است چند بار طی یک ماه رخ دهد. دکتر لرد توضیح داده است که «سلول‌های تخصصی» به کرم ها اجازه می دهند تا بخش هایی از بدن خود را بازسازی کنند و یا «گاهی اوقات هم کل بدن جدید را با استفاده از یک قطعه بسیار کوچک به جا مانده از کرم اصلی از نو بسازند! »
دکتر لرد و دکتر بلیک لیتون از دانشگاه ایالتی می سی سی پی، ریختن نمک روی کرم های سر چکشی را توصیه می کنند. همچنین اگر کرم ها برای مدتی زیر نور آفتاب قرار بگیرند، ممکن است خشک شده و از بین بروند.
طعمه را ذوب می کند!
این کرم های مسطح می توانند طعمه خود را ردیابی کنند. پس از آن که طعمه مورد نظر به دام می افتد، به صورت غریزی شروع به واکنش به حمله انجام شده می کند. اما کرم سر چکشی مهاجم از ماهیچه های بدن خود و همچنین ترشحات چسبنده برای چسبیدن به کرم خاکی به منظور جلوگیری از فرار استفاده خواهد کرد.
این گونه برای تغذیه از طعمه ها، آنزیم هایی را از حلق ترشح می کند که هضم طعمه را آغاز می کنند. در ادامه بافت های مایع شده توسط عمل مژگانی به داخل روده کرم های سر چکشی مکیده می شوند.