به گزارش سایت طلا، عباس جمشیدی‌فر معتقد است صدا و سیما با توجه به وجود تنوع سلایق مخاطبانش، نمی‌تواند رضایت کامل همه را برآورده کند اما پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی توانسته‌اند آثاری بسازند که به دل مخاطب بنشیند.
عباس جمشیدی‌فر که این روزها حضور پررنگی در شبکه نمایش خانگی دارد و پس از بازی در سریال «زخم کاری» به کارگردانی محمدحسین مهدویان، مشغول بازی در سریال «یاغی» به کارگردانی محمدکارت است.
جمشیدی‌فر که در «یاغی» نقش علی گرگی را برعهده دارد درباره بازی در این سریال گفت: «وقتی محمد کارت این نقش را به من پیشنهاد کرد، هیجان زده شدم و با اشتیاق آن را قبول کردم. نقش من در سریال کوتاه است اما آن را به شدت دوست دارم و تمام تلاشم را کردم تا خواسته‌های کارگردان را در مورد این نقش، اجرایی کنم.»
این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در مورد چگونگی رسیدن به نقش علی گرگی گفت: «نقش بسیاری سختی بود و هیچ وجه اشتراکی با شخصیت واقعی من نداشت.»
جمشیدی‌فر افزود: «برای رسیدن به شخصیت علی گرگی به چند کمپ ترک اعتیاد رفتم و آنجا را دیدم، حرف‌ها را شنیدم و با آنها گفت وگو کردم تا به نتیجه برسم. هدایت درست کارگردان هم تاثیر زیادی در بهتر شدن کار داشت. وقتی می‌گویم هدایت، منظورم تنها بازیگران اصلی سریال نیست بلکه کارت روی هنرورهایی که تنها از جلوی دوربین رد می‌شوند هم حساس است چه برسد به بازیگران اصلی.»
بازیگر سریال «یاغی» همکاری با محمد کارت را فوق‌العاده خواند و گفت: «وقتی «شنای پروانه» را دیدم، با خودم گفتم که چرا تاکنون با محمد کارت کار نکرده‌ام؟ تاسف خوردم که چرا حداقل در یکی از فیلم‌های کوتاه او حضور نداشتم. او به شدت فهیم است و خلاق و به خوبی کار را مدیریت می‌کند. او فضایی را که کار می‌کند به خوبی می‌شناسد و همیشه از صحنه‌هایی که می‌گیرد جلوتر است و به جرات می‌گویم خلاقیت او تمامی ندارد.»
او در مورد هم بازی شدن با علی شادمان در سریال «یاغی» گفت: «من به صورت کلی شادمان را دوست دارم. چه آن زمان که کودک بود و چه حالا که برای خودش مردی شده است. به عنوان یک عضو کوچک «یاغی»، دیدم که او برای این نقش چقدر زحمت کشید و تلاش کرد. شادمان برای نقشی که می‌خواهد بازی کند ایده دارد و بسیار به آن فکر می‌کند و به نظر من بازیگر بسیار درجه یکی است.»
جمشیدی‌فر در مورد واکنش مردم به این سریال گفت: «خوشبختانه مردم این سریال را دوست داشته‌اند و این نشان می‌دهد که تلاش‌های شبانه‌روزی نتیجه می‌دهد و می‌شود با کار خوب با مردم ارتباط برقرار کرد.»
این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در مورد حضور در «جوکر» نیز گفت: «حضور در این برنامه را نمی‌شود بازیگری دانست. «جوکر» یک مسابقه کمدی و بسیاری از اتفاقات آن واقعی بود و بازیگری در آن اتفاق نمی‌افتاد. تمام اتفاقاتی که در این رئالتی شو شکل می‌گرفت کمدی بود و به خاطر همین مخاطب جذب آن شد و این برنامه را پسندید.»
او در مورد واکنش مردم نسبت به جوکر گفت: «مردم از دیدن این برنامه لذت بردند و حتی شوکه شدند. من در تئاتر قهقهه زدن مردم را دیده بودم اما در قاب تصویر نه. بسیاری از مردم فیلم قهقهه زدن خود پای جوکر را برای ما ارسال می‌کردند. این اتفاق، بی‌نظیر بود و من به خود می‌بالیدم و افتخار می‌کردم و از این بابت شاکر خداوند هستم.»
جمشیدی‌فر در مورد حضورش در نقش‌های جدی و طنز در این سال‌ها بیان کرد: «هر بازیگری دوست دارد، نقش‌هایی بازی کند که او را به چالش می‌کشد. من در تئاتر تجربه کار جدی و طنز را داشته‌ام اما در قاب تصویر، مردم من را بیشتر با کارهای طنز می‌شناختند. در این میان، سریال «زخم کاری» و اعتماد محمدحسین مهدویان به من باعث شد تا در نقش‌های جدی هم دیده شوم، چون دغدغه آن را داشتم.»
بازیگر فیلم «چند میگیری گریه کنی ۲» در پاسخ به این سوال که ترجیح شما بازی در کدام ژانر است جدی یا طنز؟ گفت: «من هر دو را دوست دارم اما با توجه به سنگین بودن وزنه کارهای طنزم، بیشتر می‌خواهم کارهای جدی را تجربه کنم. این را هم بگویم که من عاشق کار کمدی هستم به ویژه اینکه در این روزها کارهای طنز تبدیل به یک نیاز جدی جامعه شده است.»
او در مورد پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی و همکاری با آنها گفت: «نگاه نمایش خانگی به سریال‌سازی کیفی است و نگاه مدیران شبکه نمایش خانگی به مخاطب بر اساس احترام است.»
جمشیدی‌فر افزود: «دوست ندارم بحث را رقابتی کنم اما صدا و سیما با توجه به وجود تنوع سلایق مخاطبانش، نمی‌تواند رضایت کامل همه را برآورده کند اما پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی توانسته‌اند آثاری بسازند که به دل مخاطب بنشیند.»