اگر این ویژگی های را در ارتباطات خود میبینید یک جای کار می لنگد
یک ارتباط موثر عاری از ویژگی های بد نیست و می تواند در عین خوب بودن دارای نقص نیز باشد اما وجود این ویژگی های بد به این معنی است که ارتباط شما مناسب نیست.
به گزارش سایت طلا، انسان ها نیازمند ارتباط با دیگران هستند اما این ارتباط نباید به هر قیمتی صورت بگیرد و باید مراقب معیارهای خود از رابطه باشید و به هر رابطه ای که این ویژگی ها در آن وجود دارد تن ندهید.
حقیقت:
اصرار میکنید که حق با شماست و طرف دیگر اشتباه میکند.
سرزنش:
تقصیر را به گردن طرف مقابل میاندازید.
شهادت:
مدعی هستید که یک قربانی بیگناهید.
تحقیر:
طرف مقابل را به صرف اینکه مطابق میل شما کار نمیکند، سرزنش میکنید.
توقع:
بیآنکه خواستهی خویش را مطرح کنید، خود را شایستهی برخورد بهتر میدانید.
درماندگی:
تسلیم میشوید و روزنهی امیدی نمیبینید.
انکار:
عصبی و رنجیدهخاطر هستید و اندوه خود را انکار میکنید و حال آنکه وضع ظاهر شما درست خلاف آنرا نشان میدهد.
پرخاشگری انفعالی:
یا حرفی نمیزنید، یا لحن طنز و تمسخر دارید. در اتاق را به هم میکوبید و خارج میشوید.
سرزنش خویشتن:
بهجای برخورد با مسئله، طوری رفتار میکنید که انگار آدم بد وحشتناکی هستید.
کمک کردن:
بهجای توجه به افسردگی، رنجش یا خشم طرف مقابل، میخواهید با حل مسئله به او کمک کنید.
طعنه:
کلمات یا لحن صدای شما از خصومت یا تنش حکایت دارند که نمیخواهید آنرا آشکارا بازگو کنید.
قربانی کردن دیگران:
معتقدید که گرفتاری از ناحیهی طرف مقابل شماست و تقصیری متوجه شما نیست.
حالت تدافعی:
هرگونه تقصیر خود را کتمان میکنید و مدعی میشوید که کار شما بیاشکال است.
پاتَک:
بهجای تصدیق احساسات طرف مقابل، جواب انتقاد او را با انتقاد میدهید.
رد گم کردن:
بهجای توجه به مسئله، از بیعدالتیهای گذشته حرف میزنید.