به گزارش سایت طلا، انسان ها نیازمند ارتباط با دیگران هستند اما این ارتباط نباید به هر قیمتی صورت بگیرد و باید مراقب معیارهای خود از رابطه باشید و به هر رابطه ای که این ویژگی ها در آن وجود دارد تن ندهید.
حقیقت:
اصرار می‌کنید که حق با شماست و طرف دیگر اشتباه می‌کند.
سرزنش:
تقصیر را به گردن طرف مقابل می‌اندازید.
شهادت:
مدعی هستید که یک قربانی بی‌گناهید.
تحقیر:
طرف مقابل را به صرف این‌که مطابق میل شما کار نمی‌کند، سرزنش می‌کنید.
توقع:
بی‌آن‌که خواسته‌ی خویش را مطرح کنید، خود را شایسته‌ی برخورد بهتر می‌دانید.
درماندگی:
تسلیم می‌شوید و روزنه‌ی امیدی نمی‌بینید.
انکار:
عصبی و رنجیده‌خاطر هستید و اندوه خود را انکار می‌کنید و حال آن‌که وضع ظاهر شما درست خلاف آن‌را نشان می‌دهد.
پرخاشگری انفعالی:
یا حرفی نمی‌زنید، یا لحن طنز و تمسخر دارید. در اتاق را به هم می‌کوبید و خارج می‌شوید.
سرزنش خویشتن:
به‌جای برخورد با مسئله، طوری رفتار می‌کنید که انگار آدم بد وحشتناکی هستید.
کمک کردن:
به‌جای توجه به افسردگی، رنجش یا خشم طرف مقابل، می‌خواهید با حل مسئله به او کمک کنید.
طعنه:
کلمات یا لحن صدای شما از خصومت یا تنش حکایت دارند که نمی‌خواهید آن‌را آشکارا بازگو کنید.
قربانی کردن دیگران:
معتقدید که گرفتاری از ناحیه‌ی طرف مقابل شماست و تقصیری متوجه شما نیست.
حالت تدافعی:
هرگونه تقصیر خود را کتمان می‌کنید و مدعی می‌شوید که کار شما بی‌اشکال است.
پاتَک:
به‌جای تصدیق احساسات طرف مقابل، جواب انتقاد او را با انتقاد می‌دهید.
رد گم کردن:
به‌جای توجه به مسئله، از بی‌عدالتی‌های گذشته حرف می‌زنید.