به گزارش سایت طلا، خانه آبشار یکی از برترین آثار معماری قرن بیستم است که توسط معمار آمریکایی فرانک لوید رایت در پنسیلوانیای آمریکا ساخته شده است. این خانه به سبک معماری ارگانیک بر روی آبشاری کوچک ساخته شده است.
این خانه مدرن و مجلل که به دلیل ساخته شدن بر روی آبشاری کوچک، خانه آبشار نامیده می‌شود، به عنوان ویلایی برای گذران اوقات فراغت خانواده کافمن طراحی و اجرا شده بود.
خانه آبشار به سبب طراحی و موقعیت خاص خود، به سرعت در سطح جهان مطرح شد و توسط روزنامه مجله تایم، زیباترین اثر معماری فرانک لوید رایت نام گرفت. لکن ماجرا در همین نقطه به پایان نرسید و چندین ماه بعد، در مجله پرطرفدار اسمیتسونیان، در بین ۲۸ مکانی قرار گرفت که پیش از مرگ باید دید!
در نهایت خانه آبشار، در سال ۱۹۶۶ میلادی در فهرست میراث ملی-تاریخی ایالات متحده قرار گرفت. علاوه بر این، خانه آبشار توانست در نظرسنجی سال ۲۰۰۷ میلادی موسسه AIA، جایگاه بیست و نهم محبوب‌ترین اثر معماری ایالات متحده امریکا را کسب کند.
در سال ۱۹۶۴، ملک مذکور به عنوان موزه برای بازدید عموم بازگشایی شد. در مارس ۲۰۱۳ حدود ۵ میلیون نفر از این خانه بازدید کردند. علی‌رغم محل استقرار آن در گوشهٔ منطقهٔ دور افتاده‌ای از پنسیلوانیا، این خانه طبق اطلاعات منتشر شده در نشریات گوناگون هر ساله میزبان بیش از ۱۵۰٬۰۰۰ نفر بازدیدکننده می‌باشد.
علت ساخت بر روی یک آبشار
فرانک لوید رایت به دلیل کمبود زمین، طراحی خانه به گونه ای انجام داد تا برروی یک آبشار فعال ساخته شود. ساختار طراحی خاص به همراه دقت، از تمام جزئیات اثر منحصر به فردی را به جا گذاشته است.
اگر بخواهیم بیشتر از ویژگی های این بنا سخن بگوییم اولین چیزهایی که در نگاه اول به چشم می خورند را بیان می کنیم. یعنی کف ها و بام‌های خانه آبشار به طور چشمگیری جلو آمده است. سطح شناور خانه آبشار طنین انداز جریان مسیل آبشار خواهد بود.
طراحی داخلی خانه آبشار کافمن
خانه آبشار از دو بخش تشکیل می شود: خانه اصلی خانواده کافمن که بین سال های 1936 تا 1938 ساخته شده بود، و خانه مهمان که در 1939 تکمیل شد. خانه اصلی از فضاهای ساده تشکیل شده بود که توسط خود رایت مبلمان شده بودند، با یک فضای نشیمن گسترده و باز و یک آشپزخانه کوچک در طبقه اول و سه اتاق خواب کوچک که در طبقه دوم قرار گرفته بودند.
طبقه سوم اتاق مطالعه و اتاق خواب ادگار جونیور، فرزند خانواده کافمن بود. کلیه فضاها با طبیعت پیرامون خود ارتباط داشته و فضای نشیمن حتی پله هایی داشت که مستقیما به زیر آبشار می رفت.
شومینه اصلی که در اتاق نشیمن قرار گرفته، از سنگ های زمین آن منطقه هم جنس و با سقف خانه ساخته شده است. این انتخاب باعث شده تا فضای داخلی خانه و محیط اطراف هماهنگی زیبایی داشته باشد و قسمتی از طبیعت بیرون را به داخل خانه آورده اند.
ویژگی فضای نشیمن خانه آبشار
رایت طرح خانه را حول شومینه، قلب خانه که برای جمع شدن اعضای خانواده در کنار هم به کار می رود، طرح ریزی کرده بود،. در این طرح یک صخره، شکافی در شومینه به وجود آورده و به صورت فیزیکی آبشار را به درون خانه می کشاند. بعلاوه رایت با بلند کردن غیر معمول دودکش خانه به عنوان بلندترین نقطه آن که از بیرون خودنمایی می کند، نگاه ها را به این کانسپت جلب کرد.
ویژگی فضای نشمین اصلی این خانه پنجره‌های سرتاسری و کف سنگی آن است. تراس بر روی آبشار قرار دارد و از چپ و راست فضای نشیمن می‌توان به آن دسترسی داشت. اگرچه این خانه بسیار بزرگ است اما خیلی راحت و دنج است. این ویژگی کار رایت است که آن‌قدر مقیاس‌ها را دست‌کاری میکند تا به تاثیر دل‌خواه برسد.
چندین ویژگی بارز و قابل اهمیت خانه ابشار که ان را خاص میکند:
حداقل دخالت در محیط طبیعی
تلفیق حجم ساختمان با محیط طبیعی به گونه ای که هر یک مکمل دیگری باشد
ایجاد فضاهای خارجی بین ساختمان و محیط طبیعی
تلفیق فضای داخل با خارج
نصب پنجره های سرتاسری و از بین بردن گوشه های اتاق
استفاده از مصالح محیط طبیعی مانند صخره ها و گیاهان چه در داخل و چه در خارج بنا
نمایش مصالح به همان گونه که هست، چه سنگ باشد چه چوب و یا آجر
استمرار نمایش مصالح از داخل به خارج نما
هزینه ساخت خانه آبشار
در سال ۲۰۰۹ تنها هزینهٔ ترمیم خانه آبشار برابر با ۴٫۱۱ میلیون دلار برآورد شد
هزینهٔ خانهٔ اصلی و نیز خانهٔ مهمانان هزینه‌ای برابر با ۱۵۵٬۰۰۰ دلار آمریکا را دربرداشت. بدین ترتیب که: خود خانه ۷۵٬۰۰۰ دلار، پایان کار و مبلمان خانه ۲۲٬۰۰۰ دلار، خانهٔ مهمان، گاراژ و محل سکونت خدمتکاران ۵۰۰۰۰ دلار و دستمزد معمار ۸٬۰۰۰ دلار هزینه را شامل شدند. از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۱ بیش از ۲۲٬۰۰۰ دلار صرف دیگر جزئیات این پروژه و نیز صرف تغییرات در سبک آهن آلات و نورپردازی شد. هزینهٔ کلی این پروژه با در نظر گرفتن نرخ تورمات ۱۵۵٬۰۰۰ دلار محاسبه شد که این مقدار در سال ۲۰۱۳ برابر با ارزش تقریبی ۶٫۲ میلیون دلار بود. یکی از بازتاب‌های مرتبط با هزینه این پروژه در آن زمان این بود که، در سال ۲۰۰۹ تنها هزینهٔ ترمیم آن براب با ۴٫۱۱ میلیون دلار برآورد شد.