فوتبال از چه زمانی به ایران وارد شد؟ + تصاویر

به گزارش سایت طلا، حدود ۱۰۰ سال پیش، کسی در ایران به معنای امروزی فوتبال بازی نمی‌کرد. از زمان مظفرالدین شاه فوتبال وارد ایران شد؛ یعنی چیزی حول و حوش سال ۱۲۸۷ که ملوانان انگلیسی برای کار با کشتی به ایران آمدند.

در جنوب کشور، دورهم جمع می‌شدند و فوتبال می‌کردند و ایرانی‌های جوان‌تر هم می‌شدند یار کمکی ملوانان فوتبالیست. بذر فوتبال از همان سال‌ها در دل ایرانی‌ها کاشته شد تا اینکه بعدها ورزش اول و آخر همه خانواده‌ها شد و در جایگاه بالاتر از کشتی که روزگاری تنها ورزش مورد علاقه مردم بود، قرار گرفت.

از باغ مجدالسلطنه تا ورزشگاه امجدیه

بعد از آن تیم هم تشکیل دادند و «کلوپ ایران» شکل گرفت. این تیم بعد از سال‌ها بازی مقابل بازیکنان انگلیسی و ناکامی‌های پی در پی، بالاخره سال ۱۳۰۴ در مسابقات سالانه‌ای که انگلیسی‌های مقیم ایران برگزار می‌کردند، ۲ بر یک، تیم انگلیس را شکست داد.

این پیروزی شادمانی بی‌حد و اندازه تهرانی‌ها را برای راه‌اندازی یک ورزشگاه وا داشت. بودجه مشخص و «علی‌اصغر حکمت» مأمور پیگیری و ساخت ورزشگاه شد.

حکمت زمین‌های مجدالسلطنه را که باغ و پر دار و درخت و در محدوده خیابان مفتح امروزی بود، برای ساخت ورزشگاه مناسب دید و مجدالسطلنه به این شرط که نامش روی ورزشگاه ماندگار شود آن را زیر قیمت به دولت فروخت. کار شروع و ورزشگاه امجدیه سال ۱۳۱۷ ساخته شد.

ایران با امجدیه قهرمان آسیا شد

امجدیه که امروز ۸۱ ساله است، روزگاری برای خودش بروبیایی داشته و اتفاقات‌ریز و درشت بسیاری در آن رقم خورده که در خاطرات جمعی همه ما ایرانی‌ها نشسته است، فوتبال ایران برای نخستین بار در امجدیه به المپیک رفت. از امجدیه ایران به قهرمانی آسیا رسید.

کشتی ایران از اینجا جهانی شد، رکوردهای دوومیدانی ایران بارها و بارها در امجدیه شکست، رشته‌های دیگر مثل شنا هم همین‌طور. با امجدیه ورزش ایران قهرمانی‌های بسیار داشته، ولی هیچ رشته‌ای به اندازه فوتبال در این ورزشگاه روزهای خوش نداشته است.

یکی از این روزهای خوش پیروزی فوتبال ایران مقابل رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۴۷ در ورزشگاه امجدیه بود. شیرینی این پیروزی به دلیل همزمانی شکست اعراب در جنگ ۶روزه با رژیم صهیونیستی و احساسات ضداسراییلی به کام مردم ایران شیرین‌تر و حاشیه‌های بسیاری به همراه داشت که در مطبوعات آن زمان به خوبی به آن اشاره شده است.

حاشیه‌هایی مثل اینکه حبیب‌القانیان، سرمایه‌دار متمول یهودی ، ۱۵۰۰ بلیت استادیوم را خرید تا عده‌ای به نفع تیم رژیم صهیونیستی شعار دهند و ... با همه اینها مردم به ورزشگاه رفتند. تیم محبوب‌شان را تشویق کردند و ایران پیروز میدان شد.

پایان امجدیه

با پایان بازی که هم حکم پیروزی ایران بر رژیم صهیونیستی بود و هم قهرمانی ایران در آسیا، خیابان‌های تهران به محل جشن و پایکوبی مردم بدل شد. مردم خرهایی را با یک چشم‌بند به نشانه موشه دایان، وزیر دفاع وقت رژیم صهیونیستی در خیابان‌ها می‌گرداندند و علیه رژیم اسرائیل شعار ‌می‌دادند.

امجدیه سال‌ها بعد هم ماند و این روزها با نام مجموعه ورزشی شهید شیرودی می‌شناسیمش، فوتبالیست‌های زیادی را پرورش داد و فوتبال‌دوستان بسیاری را در هر رویداد فوتبالی به سوی خود کشاند. اما همه این خاطرات، امروز در قلب تهران، در خیابان مفتح به فراموشی سپرده شده و بعد از ساخته شدن ورزشگاه آزادی و کوچ فوتبال به قسمت دیگر شهر، امجدیه به ورزشگاهی سوت و کور تبدیل شد.