به گزارش سایت طلا، پیگیرترین شهروند پایتخت که همه کوچه‌ها و خیابان‌های محل زندگی خود را می‌شناسد، روزی چند ساعت پیاده‌روی می‌کند تا سیاهه‌ای از کم و کسری‌های شهر را بردارد و از طریق ۱۳۷ به مدیران شهری گوشزد کند. او ۱۰ سال است که هر روز در چندین نوبت با این سامانه تماس می‌گیرد و تا حل شدن مشکل آن را رها نمی‌کند.
هر روز صبح زود از خواب بیدار می‌شود تا سر ساعت برنامه‌اش را به عنوان یک شهروند پیگیر شروع و پیام‌های شهری را در سامانه ۱۳۷ پلاس (۱۳۷ و ۱۸۸۸) ثبت کند. حسین شفیعی فردی است که توانسته در یک دهه گذشته رتبه پیگیرترین و فعال‌ترین شهروند تهرانی در حوزه تماس با این سامانه به نام خود سند بزند.
او برای گمنام ماندن با نام مستعار شاه محمدی با سامانه تماس می‌گیرد تا مشکلات شهر را اطلاع رسانی کند، شفیعی در یک سال گذشته بیش از هزار پیام ثبت کرده است تا همچنان رکورد بیشترین تماس با این سامانه شهرداری با نام او گره بخورد.
فعالیت او محدود به ثبت پیام در رابطه با مشکلات شهری نمی‌شود چرا که خاطره او از جا به جایی یک دکل مخابراتی در محله سکونتش، نشان دهنده روحیه او برای به سرانجام رساندن کارهاست.
شفیعی دلخوشی از تکنولوژی ندارد و به همین دلیل تمام پیام‌ها به جز پیام‌های فوری را با تلفن ثابت منزل اطلاع می‌دهد و برای اثبات این شیوه کار، گوشی نوکیای قدیمی‌اش را از جیب در می‌آورد و با تأکید خاص خود می‌گوید:« تلفن همراه من همین نوکیای قدیمیه، من کار با تکنولوژی رو بلد نیستم و فقط وقتی پیامی ضروری باشه، توی خیابون به ۱۳۷ زنگ می‌زنم و بقیه پیام‌ها هم میام خونه و با تلفن خونه ثبت می‌کنم.»
شما کجا مشغول به کار هستید؟
در مدرسه غیرانتفاعی فعالیت می‌کردم. الان نزدیک به بازنشستگی هستم. در چند سال اخیر از فضای کار خارج شدم و به صورت خویش فرما خودم را بیمه کردم.
*متولد چه سالی هستید؟
دی ماه سال ۱۳۴۷.
*با توجه به دقت نظرتان به نظر می‌رسید که معلم ریاضی باشید.معلم بودید؟
بله، معلم هم بود. درس‌هایی مانند ورزش، آیین نگارش و املاء را تدریس می کردم
* خوب پس چطور فرصت می‌کردید و این همه تماس مستمر با ۱۳۷ داشتید؟
بنده از سال ۹۰ از محل کارم بیرون آمدم و فرصت بیشتری پیدا کردم. در مسیرهای پیاده‌روی مسائل را رصد می‌کنم، اگر مشکل ضرورت داشته باشد، همان لحظه تماس می‌گیرم و اگر ضرورتی احساس نکنم، روز بعد با ۱۳۷ تماس می‌گیرم. البته فامیلی مستعار انتخاب کردم.
*یعنی اسم اصلی شما فرق دارد؟
بله! نام اصلی من حسین شفیعی است. علاقه داشتم که به صورت گمنام باشم و پیگیری کنم به همین دلیل تمام این پیام‌ها را با نام شاه محمدی ثبت کردم.
*شما ساکن چه منطقه‌ای هستید و مشکلات کدام نقطه شهر را رصد می‌کنید؟
بیشتر مشکلات ناحیه یک منطقه ۱۴ شهرداری تهران که ساکن آن هستم را رصد می‌کنم. گاهی هم گذرم به منطقه ۶ شهرداری تهران می‌افتد، مشکلات این منطقه هم منتقل می‌کنم.
*پس این پیاده‌روی باعث شد که شما به فکر پیام دادن بیفتید؟
از سال ۹۰ پیاده‌روی‌های من شروع شد و مشکلات را منتقل می‌کردم. در میان مشکلات بعضی موارد هستند که اصلا پیگیری نمی‌کنم.
*چه مواردی؟ چرا؟
مثل لکه گیری آسفالت، این مشکل یکی یا دو مورد نیست. این موارد را اگر من ثبت نکنم، افراد دیگر منتقل می‌کنند اما موارد ضروری‌تری مانند سرقت دریچه، نشست آسفالت‌ها، قطع درختان خشک و ... را من به سرعت اطلاع رسانی می‌کنم.
*بیشتر پیامک می‌زنید یا تلفن ثابت تماس می‌گیرید؟
تمام تماس‌هایم با تلفن ثابت است. اگر در مسیرهایی که در حال عبور هستم با مسائل ضروری که حادثه ساز است مانند سرقت دریچه مواجه بشوم، همانجا سریع با تلفن همراهم تماس می‌گیرم و اگر اینگونه نباشد، روز بعد با تلفن ثابت تماس می‌گیرم.
*این پیگیری جزِء ویژگی شخصیتی شما است؟
دلسوزی و وجدان کاری در کنار ویژگی‌های اخلاقی خودم دست به دست هم دادند.
*اپراتورهای ۱۳۷ با توجه به حجم تماس‌ها شما را می‌شناسند؟
بله! حتی صدای من هم می‌شناسند. شماره و اطلاعات شخصی بنده با توجه به تماس‌های متعدد در سامانه ثبت شده است.
*برنامه روزانه شما برای ثبت تماس‌های به چه نحو است؟
هر روز از ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعداز ظهر به اتاق شخصی‌ام در خانه می‌روم و این پیام‌ها را ثبت می‌کنم. در برخی از روزها که تعداد پیام‌هایم زیاد است، این پیام‌ها را دسته بندی می‌کنم و موضوعاتی که خطرساز هستند را در اولویت قرار می‌دهم. من حتی با توجه به صدای کارشناس ثبت خبر متوجه می‌شوم که کدام پیام را باید به کدام کارشناس منتقل کنم. این تجربه را پس از ثبت پیام‌های بسیار به دست آورده‌ام. از نظر من خانم‌های کارشناس با دقت بیشتری نسبت به آقایان، موضوعات را ثبت می‌کنند.
*یعنی براساس حوصله آن کارشناس پیام می‌گذارید؟
بله! برخی از موضوعات که خیلی مهم‌تر است را به کارشناسی که می‌گویم از دقت نظر و تمرکز بالایی برای ثبت خلاصه پیام برخوردار است.
*شما هر روز به ۱۳۷ زنگ می‌زنید؟
بله! ۱۰ سال است که از شنبه تا چهارشنبه هر روز تماس می‌گیرم و فقط آخر هفته‌ها تماس نمی‌گیرم تا این کارشناس‌ها از دست من یک نفس راحتی بکشند.
*اگر سفر بروید این پیام‌ها را چه می‌کنید؟
خوشبختانه یا متأسفانه من ۱۰ سال است که از تهران خارج نشده‌ام و به همین دلیل در کارم وقفه‌ای نیفتاده است.
*این برنامه روزانه شما در این ۱۰ سال ثابت بوده است؟
از سال ۹۴ به صورت یک برنامه روزانه پیگیری می‌کنم مگر زمانی که به دلیل قطع تلفن منزل نتوانم درست پیام بدهم. من بلد نیستم که از کامپیوتر استفاده کنم و به همین دلیل همه را با تلفن ثبت می‌کنم.
*زمانی که نمی‌توانید پیام بدهید چه حسی پیدا می‌کنید؟
در همان شرایط هم تلاش می‌کنم که موارد ضروری را با موبایلم اطلاع رسانی کنم.
*از این هزار و ۴۲ پیامی که در بازه زمانی یک سال اخیر ثبت کردید، بیشترین پیام‌ها مربوط به چه موضوعاتی است؟
بیشتر پیام‌ها مربوط به حوزه حمل و نقل و ترافیک است مانند جایگاه‌های ایستگاه اتوبوس و تاکسی، پله‌برقی‌ها، پل‌های عابر پیاده.
با پیگیرترین شهروند پایتخت آشنا شوید | او توانست با ۵۳ بار مراجعه دکل مخابراتی را جا به جا کند
*موضوعاتی که پیام می‌دهید، در سال‌های مختلف تغییر نکرده‌اند؟
خیلی تغییری نکرده اما در سال‌های گذشته پیام‌های مربوط به لکه گیری آسفالت معابر بیشتر شده است. نکته‌ای که من به عنوان شهروند به آن رسیده‌ام این است که ادغام سامانه‌های ۱۸۸۸ و ۱۳۷ باعث شده است تا پیام‌های ۱۸۸۸ به درستی پیگیری نشوند و حتی برخی از کارشناس‌ها پیام‌های مربوط به ۱۸۸۸ را در دسته پیام‌های ۱۳۷ ثبت می‌کنند و موجب زمانبر شدن پیگیری می‌شوند. به عنوان مثال موضوعی مانند نداشتن سقف ایستگاه اتوبوس در حاشیه کندرو اتوبان را من ۲۳ روز پیش اعلام کردم و پیگیری نشد اما اگر مانند آن زمان به صورت جداگانه در سامانه ۱۸۸۸ ثبت می‌شد، در کمتر از چند روز موضوع به نتیجه می‌رسید. من چندی پیش این موضوع را پیگیری کردم و برای من جوابیه منطقه را خواندند که به علت نداشتن پیمانکار، فعلا امکان رسیدگی وجود ندارد.
*اگر بخواهید به ترتیب به بیشترین پیام‌هایتان اشاره کنید، چه مواردی است؟
لکه‌گیری آسفالت معابر، قطع درختان خشک، جایگاه‌های ایستگاه اتوبوس، پله برقی و پل عابر پیاده.
*به طور میانگین هر روز چند پیام می‌دهید؟
۵ تا ۷ پیام.
*تا به حال شده است که پیامی را ثبت کرده باشید اما هیچ وقت به نتیجه نرسد؟
بله! در محل سکونت در رابطه با پله برقی بزرگراه امام علی تقاطع کرمان غربی و شرقی، پیام‌های زیادی دادم، این پله برقی از زمان اعتراضات مربوط به بنزین خراب شد اما هنوز بعد این همه مدت بازسازی نشده است. حتی با مسئولان عالی رتبه شهرداری در جلسه‌ای که با شهروندان داشتند صحبت کردم اما نتیجه نداشت.
*موضوعی هم بوده که بعد از پیگیری متعدد، منصرف شده باشید؟
سیستم روشنایی سرپناه ایستگاه‌های اتوبوس بخش خصوصی در حاشیه اتوبان امام علی لاین کندرو همیشه مشکل دارد و بعد از پیگیری‌ها متوجه شدم که به دلیل سرقت‌های متعدد و نبود بودجه برای جایگزینی مستمر امکان رفع مشکل نیست. به همین دلیل این موضوع را رها کردم.
*همیشه ناشناس بودید یا موردی پیش آمده است که اهالی از شما تشکر کنند؟
یکی از طولانی‌ترین و سخت‌ترین پروژه‌هایی که پیگیری کردم مربوط به دکل‌های مخابراتی یک شرکت در محله‌مان بود. این موضوع ۱۵ ماه وقت من را گرفت، چون به یکی از همسایه‌ها تعهد اخلاقی داده بودم تا آخر پیگیری کردم. سرانجام با نامه‌ای که از شورای شهر گرفتم، ۵۳ بار به مرکز شرکت ارتباط مشترک شهر مراجعه کردم تا توانستم این دکل‌ها که جابه جایی‌شان جنبه امنیتی داشت را به جای دیگری منتقل کنم. این کار تا حدی سخت بود که به همسایه گفتم دفعه بعد اگر دکل مخابراتی بر روی پشت بام خانه‌ات هم باشد،من کاری نمی‌کنم. سر این ماجرا چند نفر از اهالی محل تشکر کردند. من چون ناظر ۱۸۸۸ بودم، این موضوع را بیشتر پیگیری کردم.
*در مورد ناظر ۱۸۸۸ به ما توضیح می‌دهید؟
سامانه‌های ۱۳۷ و ۱۸۸۸ از کمک شهروندان با عنوان ناظر استفاده می‌کردند. روال کار به این شکل بود به بعضی از شهروندان براساس میزان فعالیت و ضابطه‌بندی که داشتند، کارتی تحت عنوان ۱۳۷ یار و ناظر ۱۸۸ داده بودند. متأسفانه برخی افراد از این موضوع به خصوص در حوزه شهرسازی سوء استفاده کردند، به همین دلیل کارت‌های شناسایی این ناظران جمع آوری شد و پیام‌های ناظران در اولویت بررسی قرار نمی‌گیرد. البته نداشتن کارت شناسایی برای افرادی مانند من که پیگیری موضوعات هستند ممکن است که دردسر ایجاد کند.
*چه مسائلی؟
ممکن است که من خیابانی برای پیدا کردن پلاک ثبتی خانه‌ای به منظور آدرس دادن به شهرداری بررسی کنم و این کارم موجب شک اهالی شود. مردم هم حق دارند، در وهله اول فکر می‌کنند که نکند این فرد که در حال بررسی محله است، دزد باشد. البته الان با کدهای نظارتی که دارم، مشکل تا حدودی حل شده است، چون مردم می‌توانند کدنظارتی من را به سامانه بگویند و تأیید بگیرند.
*شما با سازمان‌های دیگر هم در ارتباط هستید؟
بله! با شرکت گاز، برق، آب و فاضلاب و... ارتباط دارم و آنها هم من را می‌شناسند اما پیام‌هایم به شهرداری پررنگ‌تر است.
*در این سال‌ها چه موضوعی بود که به عنوان خاطره خنده‌دار در ذهنتان باشد؟
یک بن بست در جنوب خیابان ۱۵ خرداد شرقی بود که نام نداشت، حتی از اهالی قدیمی محل پرسیدم و سندهای ملکی را چک کردم. من برای این موضوع پیام دادم تا در شورای شهر نامگذاری انجام شود. نکته جالب این است که دو سال است تابلویی بر سر این بن بست قرار دادند و نام «کوچه بی‌نام» را بر ورودی این کوچه زده‌اند.