باستان‌شناسان مومیایی‌هایی با زبان طلایی را در گورستان باستانی قوایسنا، نزدیک قاهره شمالی کشف شدند.
مکان مومیایی‌های زبان طلایی در قبرستان باستانی قوایسنا در مصر است. نکروپولیس در حدود 40 مایلی شمال قاهره است. قدمت این یافته ها بین300 قبل از میلاد تا 700 بعد از میلاد است. شورای عالی باستان شناسی مصر گفت که این گورستان مقبره های باستانی مختلف را در خود جای داده است و تاریخ آنها مربوط به دوره های مختلف است.
تراشه‌های طلا شکلی از گل‌های نیلوفر آبی و اسکراب داشتند. طبق بررسی ها در گذشته مراسمی وجود داشته که برخی افراد بعد از مرگ برای رسیدن به خدا این کار را انجام می دادند. این مراسم به متوفی این اجازه را می داد که در دادگاه اوزیریس که قاضی مردگان و عالم اموات در مصر باستان بود، صحبت کند.
همچنین اکتشافات مشابهی در غرب اسکندریه در Taposiris Magna رخ داد. این به عنوان "مقبره بزرگ ازیریس" شناخته می شود. باستان شناسان همچنین تابوت های چوبی، میخ های مسی و دفن را کشف کردند. همچنین، آنها بقایای مواد اضافی مومیایی ( چسب و قیر) را از زیر خاک بیرون آوردند.
آنوبیس در حال مومیایی کردن ازیریس، در کنار هوروس و توث، از طریق الیاس روویلو/فلیکر
قوایسنا در سال ۱۹۸۹ کشف شد. محققان شواهدی را کشف کردند که گورستان از آن زمان در سه دوره زمانی مشخص مورد استفاده قرار گرفته است. ایمن عشماوی، رئیس بخش باستان شناسی مصر در شورای عالی باستان شناسی، این را تأیید می کند.
باستان شناسان با بررسی چندین لایه، تغییراتی را در شیوه های تدفین کشف کردند. زیرا جهت دفن و جاگذاری اجساد با هم تفاوت داشته است.
اسطوره اوزیریس، خدای مصری زندگی پس از مرگ،
اوزیریس خدای باروری، کشاورزی، زندگی پس از مرگ، مردگان، رستاخیز، زندگی و پوشش گیاهی در دین مصر باستان است. او اولین تداعی برای پوشش مومیایی است. هنگامی که برادرش، ست، او را پس از کشتن او تکه تکه کرد، ایسیس همسر اوزیریس همه قطعات را پیدا کرد و جسد او را مومیایی کرد.
اوزیریس نیز تا زمان افول دین مصر باستان، در طول ظهور مسیحیت در امپراتوری روم، به طور گسترده پرستش می شد. اوزیریس همچنین قاضی و ارباب مردگان و جهان اموات "ارباب سکوت" بود.