اولین و با ارزشترین قاشق ایرانی با قیمتی میلیاردی + تصاویر
در حالی که هنوز برخی از کشورهای دنیا با دست غذا می خورند کشور ما حدود ۱۵۰۰ سال پیش در دوره ساسانیان از قاشق و چنگال به عنوان ابزاری برای غذا خوردن استفاده می کرده است.
به گزارش سایت طلا، در حالی که هنوز برخی از کشورهای دنیا با دست غذا می خورند کشور ما حدود ۱۵۰۰ سال پیش در دوره ساسانیان از قاشق و چنگال به عنوان ابزاری برای غذا خوردن استفاده می کرده است.
کفچه یا قاشُق ابزار کوچک فلزی یا چوبی است که دسته دارد و برای جایه جایی غذا و خوردن آن به کار می رود. معمولا برای خوردن غذاهای مایع ، نیمه مایع ، یا دان دان (مانند برنج) که خوردن آن ها با چنگال دشوار است از قاشق استفاده می کنند. از قاشق همچنین در آشپزی و برای افزودن مواد یا پیمانه کردن آن ها استفاده می شود.
به گزارش ایرانگرد ایرانیان از نخستین مردمانی بودند که از قاشق برای غذا خوردن استفاده کرده اند. در تصویر قاشق سیمین (نقره ای) هخامنشی را میبینید که قدمت آن به 2500 سال میرسد!
ﺍﯾﻦ ﺁﻟﯿﺎﮊ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺫﻭﻕ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺨﺶ ﮐﺎﺳﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﺷﻖ ﮐﻤﯽ ﭘﻬﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺎﺷﻖ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﺳﺘﻪ ﯼ ﻗﺎﺷﻖ ﺍﺭﺩﮐﯽ ﻫﻨﺮ ﺁﻓﺮﯾﻨﯽ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﻘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺎﺷﻖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻫﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﮑﻞ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯿ ﺪﻫﺪ.
ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺩﺳﺘﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﯾﮏ ﺷﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﺍﺭﺩﮎ ﺩﺭ ﮐﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺷﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ (ﺩﺳﺘﻪ ﻗﺎﺷﻖ ) ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺩﻡ ﺷﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺮ ﻋﻘﺎﺑﯽ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺷﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﻭ ﺍﺭﺩﮎ بوده و ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﯾﺎﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻋﻘﺎﺏ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺩﯾﺪ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺤﻞ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ : ﺍﯾﻦ اثر ﻫﻨﺮی تاریخی نیز ﺗﻮﺳﻂ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﺍﺟﯽ ﮐﺮﯾﺴﺘﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ 23،115 ﺩﻻﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ ، ﺩﺭ ﺩﯾﺪ ﻧﺨﺴﺖ ، ﺳﻨﺘﯽ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻧﻪ در آن ﻫﻨﺮ ﺁﻓﺮﯾﻨﯽ شده است.
ﺍﯾﻦ ﻫﻨﺮ ﺍﺯ دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ بوده و ﺑﻪ 400 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺯﺍﯾﺶ ﻣﺴﯿﺢ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ.
استفاده از قاشق و چنگال در دوران ساسانی
در حالی که هنوز برخی از کشورهای دنیا با دست غذا می خورند کشور ما حدود 1500 سال پیش در دوره ساسانیان از قاشق و چنگال به عنوان ابزاری برای غذا خوردن استفاده می کرده است.
قاشق در ریشه واژه ای ترکی است که از فعل قاشیماق(qaşımaq) به معنی خاریدن ، خراشیدن و تراشیدن گرفته شده است. پیش از آمدن این وام واژه به فارسی ، در فارسی آن را چمچه و کمچه می نامیدند؛ که این کلمه در زبان کردی مورد استفاده قرار می گیرد.