در یک روستای دور افتاده در کوهستان‌های شمالی کشور آلبانی، زنانی زندگی می‌کنند که ظاهر و کارهای آن‌ها مردانه است.
زنان این سرزمین، موهای خود را کوتاه کرده، شلوارهای گشاد مردانه می‌پوشند و نام مردانه برای خود برمیگزینند. این زنان در جوار مردان سیگار کشیده و به کارهای سخت همچون چوپانی و رانندگی کامیون مشغول هستند.
دختران قسم خورده آلبانی
این زنان، خودشان زندگی در ظاهر مردانه را انتخاب کرده‌اند تا از زیر فشار حکومت مرد سالارانه فرار کنند. به این زنان باکره‌های قسم‌خورده یا بورنِشا لقب داده‌اند.
باید بدانید که این انتخاب هزینه‌های زیادی هم به دنبال دارد. زنانی که این روش را برمیگزینند، باید تا آخر عمر خود باکره مانده و هرگز ازدواج نکنند. اما نکته جالب توجه در مورد آن‌ها این است که هیچ‌کدام تاکنون از انتخاب خود پشیمان نشده‌اند.
دختران قسم خورده آلبانی چه کسانی هستند
زنان ساکن در این روستای دورافتاده در کشور آلبانی، حقوق شهروندی بسیار محدود و اندکی دارند. آن‌ها به هیچ عنوان اجازه رای دادن ندارند، مشاغلی که حق انتخاب دارند، بسیار محدود است و نمی‌توانند خانه یا زمین خرید و فروش کنند.
همچنین ارثیه نیز به این زنان تعلق نمی‌گیرد. آن‌ها حق مالکیت خانه، زمین، کسب‌وکار یا کسب درآمد، بستن ساعت مچی به دست و حتی حق سوگند خوردن با صدای بلند را ندارند.
این محدودیت‌های محلی و رسوم اجتماعی که Kanun نام دارند، دهان به دهان چرخیده و از ۵ قرن پیش تاکنون در این روستای کوهستانی در شمال آلبانی مرسوم است و کسی اجازه تخطی از آن‌ها را ندارد. مردم محلی به شدت به این قوانین پایبند هستند و فرهنگ و فعالیت‌های این روستا بر اساس همین قوانین تعریف شده است.
بر اساس «قانون»، زنان جزو دارایی مردان به شمار می‌روند. قرار ازدواج زنان در همان زمان تولد یا سال‌های اولیه زندگی گذاشته می‌شود و زن در آینده هیچ حق انتخاب دیگری نخواهد داشت. زنی که مشمول حق ازدواج می‌شود، از خانه پدری خارج شده و به خانه همسرش برده می‌شود.
اما جالب است بدانید که گروه «باکره‌های آلبانی»، برخلاف تصور برای مبارزه در مقابل این ظلم و ستم شکل نگرفت و این فرقه هم به اجبار اجتماع پدیدار شد. به رسم مردم روستا، اگر بزرگ خاندان یک خانواده فوت کند و هیچ وارث مردی نداشته باشد، تنها دختر باکره خانواده باید نقش بزرگ و تصمیم گیرنده اصلی خانواده را ایفا کند.
زن باکره باید در مقابل ۱۲ ریش سفید روستا یا قبیله سوگند یاد کرده رسما امتناع از ازدواج خود را اعلام کند. از آن ساعت به بعد، این زن به یک مرد تبدیل می‌شود. او می‌تواند شلوار بپوشد و شغل مورد علاقه خود را انتخاب کند.
اما این رسم بعدها دستخوش تغییراتی شد و زنان برای دلایل دیگری این سوگند را یاد می‌کردند. برخی از آن‌ها بدون اجازه خانواده و همسر تعیین شده خود سوگند یاد می‌کردند که هرگز ازدواج نکنند. برخی دیگر برای حفظ استقلال خود به این گروه ملحق می‌شدند. این در حالی است که هیچ کدام از این زنان هرگز در تمام طول زندگی خود، لذت زن بودن، مادر شدن و آسایش را نخواهند چشید و مجبور هستند همیشه کارهای مردانه انجام داده و لباس‌های مردانه بپوشند.