به گزارش سایت طلاف مقوله ازدواج در هر جامعه‌ای آثار و حقوق منحصر به خودش را دارد و حق حبس، یکی از حقوقی است که قانون مدنی کشور ما برای زنان به رسمیت شناخته است.
تمکین نکردن زن یکی از مواردی است که در قانون برای آن ضمانت اجرا آورده شده است مگر در شرایط خاص. بر اساس ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی: ” زن می‌تواند تا مهر به او تسلیم نشده از ایفای وظایفی که در مقابل شوهر دارد امتناع کند مشروط بر اینکه مهر او حال باشد و این امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود . ”
تمکین نکردن زن
حق حبس به این معناست که زن می‌تواند بعد از جاری‌شدن صیغه عقد نکاح درصورتی‌که مهریه او عندالمطالبه (حال) باشد، مهریه خود را مطالبه کرده و انجام وظایف زناشویی و تمکین خاص و عام را موکول به بعد از پرداخت کامل مهریه توسط شوهر نماید. در واقع یکی از موارد تمکین نکردن زن داشتن حق حبس است.
اما تمکین عام و خاص به چه معناست؟ تمکین عام در اصطلاح حقوقی به معنای زندگی در محل سکونتی که شوهر برای زن تدارک دیده و مواردی ازاین‌دست می‌شود؛ اما تمکین خاص به طور مشخص به وظایف زناشویی اشاره دارد.
بنا بر رای وحدت رویه شماره ۷۱۸ درصورتی‌که زن بدون برقراری رابطه جنسی از شوهرش تمکین عام کند، دیگر نمی‌تواند از حق حبس استفاده نماید؛ بنابراین منظور ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی تمکین عام و تمکین خاص است و تنها تمکین خاص را در برنمی‌گیرد.
استفاده از حق حبس چه شرایط دارد؟
به‌طورکلی دو پیش‌شرط دررابطه‌با استفاده از حق حبس وجود دارد اول آنکه مهریه، حال باشد و دوم آنکه زن تا زمان استفاده از حق حبس هیچ تمکینی از مرد انجام نداده باشد.
موارد سقوط حق حبس
تمکین خاص که اشاره به همان وظایف زناشویی و نزدیکی زوجین دارد و این اعمال چه قبل از مراسم عروسی و چه بعد از آن باعث سقوط حق حبس زوجه خواهد شد.
تمکین عام که زندگی در منزل و محل سکونت تدارک‌دیده‌شده توسط شوهر را در برمی‌گیرد و اگرچه به لحاظ استنباطی صحیح به نظر نمی‌رسد؛ اما رای وحدت رویه این امر را نیز از موجبات سقوط حق حبس به شمار آورده است.