ما اغلب رویاهای جادویی می بینیم که در زندگی واقعی ممکن نیستند. در رویا، می‌توانیم بر فراز ابرها پرواز کنیم یا یک اژدها را بکشیم، چیزهایی که هرگز در زندگی واقعی اتفاق نمی‌افتند. درخواب، قسمت‌های مختلف مغز کند می‌شود و به سلول ها فرصت می‌دهد تا انرژی که در طول روز مصرف کرده ، بازیابی کنند.
فقط ۱ درصد از مردم می توانند در خواب کتاب بخوانند!!
یکی از بخش‌های خاصی از مغز که به خواندن یا نبودن ما در خواب مرتبط است، ناحیه بروکا است، یکی از بخش‌های پردازش زبان که زبان و منطق را کنترل می‌کند و به شما امکان می‌دهد به درستی صحبت کنید و منظورتان را بیان کنید.
ناحیه ورنیکه ، بخشی از مغز شما است که مسئول تفسیر زبان یا درک، دستور زبان و نحو و ساختار جمله است.
هنگام مطالعه ، آنها با هماهنگی کار می کنند تا گفتار و زبان منسجم شوند. هنگامی که ما می خوابیم، وضعیتی به نام آفازی به طور موقت ایجاد می شود که هر دو ناحیه را کند می کند و خواندن، نوشتن و ارتباط را غیرممکن می کند. خواندن به عصب بینایی هم نیاز دارد که به پردازش کلماتی که می بینیم کمک می کند.
با این حال، دانشمندان می گویند فقط یک درصد از مردم می توانند در رویاهای خود بخوانند. بیشتر این افراد نویسنده یا شاعر هستند. آنها زیرا زمان زیادی را صرف فکر کردن به نوشته خود در زندگی واقعی می کنند و اینکه شعر از منطق سرچشمه نمی گیرد، بلکه از دل خلق می شود.
بنابراین، به طور کلی، اکثریت قریب به اتفاق مردم نمی توانند در رویاهای خود بخوانند.
آنچه می تواند اتفاق بیفتد این است که ضمیر ناخودآگاه شما می تواند چیزهایی را که ممکن است در زندگی روزمره خود دیده اید به نمایش بگذارد. آنچه در خواب می بینیم، اطلاعاتی است که در بیداری جذب شده است. یک نظریه وجود دارد که می گوید حتی غریبه هایی که در رویاهایمان می بینیم افرادی هستند که در بیداری با آنها برخورد کرده ایم.
اگر در رویاهای خود مطالعه می کنید، به احتمال زیاد بخاطر رویای صادقه است. رویاهای شفافی که شما می توانید در آن اتفاقات را کنترل می کنید، خواندن در رویاها را برای ما ممکن می کند.