به گزارش سایت طلا، روزنامه هم میهن با اشاره به رقم 120میلیاردی قرارداد بیرانوند نوشت: با 120 میلیارد تومان در همین وضعیت فعلی نمی‌توان کارگاه‌های کوچک راه انداخت و جوانانی را مشغول به کار کرد؟ صدها هزار جوان هم سن و سال دروازه‌بان ما، چه‌بسا با استعدادتر ماه‌ها و حتی سال‌ها در صف انتظار وامی می‌ایستند که یک‌هزارم دستمزد بیرانوند ارزش ندارد.
اساساً فوتبالیست و امثالهم از کدام معلم، پزشک، سرباز، رفتگر و... بیشتر برای کشور ارزش‌آفرینی کرده‌اند که جامعۀ در تنگنا قرار گرفته، بخواهد هزینه زندگی سوپرلاکچری‌شان را بدهد؟
این فوتبال که خرج خودش را که نمی‌تواند درآورد، یعنی مردم هزینه زندگی افسانه‌ای کسانی را می‌دهند که نه هیچ افتخار و ارزش افزوده‌ای برای کشور داشته‌اند و نه حتی می‌توانند چرخ اقتصادی فوتبال را بچرخانند.
با همه این‌ها، حتی بیش از آن؛ با اینکه تنها افتخار فوتبالیست‌های ما حضور در جام‌جهانی بوده، آخرین قهرمانی آسیایی ما و صعود به المپیک دو سال قبل از انقلاب باز می‌گردد، باز نمی‌توان پرسید که چرا دستمزد ماهانه یک فرد ایرانی شاغل در فوتبال چرا 666 هزار برابر یک ایرانی است که دستمزد پایه گیرد؟ اصلا پرسش بنیادین را مطرح کنیم، فرض بگیریم فردا همه فوتبال ایران تعطیل شود و تمام میلیاردها پول آن برای زیرساخت‌های کشور هزینه شود، حقیقتا چه می‌شود؟