شاید هوشمندانه‌ترین انتخاب آقای رییس‌جمهور،گماردن آقای دکتر ظریف به معاونت راهبردی (مرکز بررسی‌های استراتژیک) ریاست‌جمهوری بود.
روزنامه اعتماد نوشت: اول اینکه این بازو می‌تواند، دیده‌بانی بسیار موثر و کارآمد برای رییس‌جمهور باشد، دوم آنکه حضور شخصی با خصوصیات آقای دکتر ظریف می‌تواند بر جایگاه این معاونت بیفزاید .
اما نکته اساسی که در حکم انتصاب معاونت راهبردی نیز به آن اشاره شده است، اولویت اساسی، برنامه هفتم توسعه، می‌باشد.
در کارزار انتخاباتی آقای رییس‌جمهور، میثاق اصلی در حوزه برنامه که بارها و بارها نیز به آن اشاره شد، دستیابی به اهداف و چشم‌اندازهای برنامه هفتم توسعه، می‌باشد. اهدافی که تمامی مسیرهای قانونی برای تبدیل شدن به اولویت‌های جامعه در عرصه‌های مختلف را طی نموده است، اما دغدغه اصلی این است که مجری این برنامه، دولت چهاردهم است.
اهداف برنامه هفتم توسعه بسیار آرمانی و با طراحی بسیار هوشمندانه بر اساس اهداف ترسیمی، گردآوری شده است. اما همین موضوع می‌تواند تبدیل به پاشنه‌آشیل دولت شود.
طراحی سازوکارهای نیل به اهداف مندرج در برنامه هفتم توسعه، حائز اهمیت فراوان است و مهم‌تر از آن، تدقیق این اهداف در چارچوب برنامه اجرایی با قابلیت ارایه نتایج آن در سطح جامعه می‌باشد.
با توجه به آغاز فعالیت در معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری و تعامل جدی رسانه‌ای و ارایه گزارش‌های مدون در این مسیر، باید موضوع برنامه هفتم توسعه به عنوان یک موضوع کلیدی و اساسی مورد توجه قرار گیرد زیرا معیار سنجیدن عملکرد دولت قطعا رسیدن به اهداف همین برنامه‌ای است که به کرات توسط رییس‌جمهور به عنوان اولویت معرفی شده است.
جایگاه فردی و سازمانی ظریف در دولت وفاق ملی، می‌تواند در این مسیر بسیار تاثیرگذار باشد. پیشنهاد می‌شود همان‌گونه که تجربه ایجاد شوراهای مشورتی تعیین وزرا در دولت با پشتیبانی و راهبردی او به سرانجام رسید، در چارچوب‌های معاونت راهبردی نیز گامی در جهت ایجاد ساختار بررسی اولویت‌های برنامه هفتم توسعه برداشته شود زیرا علی‌رغم اینکه کاملا واقف هستیم که سازمان برنامه و بودجه از ارکان پایش همین موضوع می‌باشد، ولی تصور اینکه اصلاحات احتمالی اهداف برنامه بدون پشتوانه حمایتی در سطح عالی، به نتیجه برسد دور از ذهن می‌باشد و احتمالا کوششی در سطح گزارشات کارشناسی، باقی خواهد ماند.