این مرد روش خطرناکی را برای لاغری و کاهش وزن انتخاب کرد.
تخمین زده می شود که بیش از نیمی از جمعیت برخی از کشورهای غربی به عنوان "دارای اضافه وزن" طبقه بندی می شوند. در نتیجه، تندرستی و سلامت تجارت بزرگی هستند.وقتی نوبت به کاهش وزن می‌رسد، اغلب می‌توان افراد را وادار کرد که کارت اعتباری خود را برای عضویت در باشگاه و پودرهای پروتئینی بیرون بیاورند و کمد خود را با غذاهای سالم پر کنند. با این حال، آنگوس باربیری روش متفاوتی را برای کاهش وزن انتخاب کرد.
این مرد تصمیم گرفت برای کاهش وزن، بدون غذا زندگی کند و ۳۸۲ روز لب به غذا نزد. در تئوری، او به طور طبیعی وزن کم می‌کند، اما متخصصان پزشکی گرسنگی دادن به خود را راهی خطرناک برای کاهش وزن اضافه می‌دانند.
در حالی که مصرف بیش از حد غذا باعث افزایش وزن آنگوس شده بود، او همچنان برای زنده ماندن نیاز به غذاخوردن داشت.
معتاد به غذا خوردن
آنگوس در سال ۱۹۳۹ در اسکاتلند متولد شد، اطلاعات کمی در مورد دوران کودکی و تربیت آنگوس در دسترس است. پدرش صاحب یک فروشگاه ماهی و چیپس بود، جایی که آنگوس به کار مشغول شد.
در زمانی که او ۲۷ ساله بود، وزن آنگوس به بالاترین حد خود رسیده بود و ۲.۵ برابر وزن متوسط یک مرد در اسکاتلند، بود.
اضافه وزن بر سلامتی او تأثیر گذاشته بود و با پزشکان مکاتبه می کرد و آنها موافق بودند که باید برای فرونشاندن اشتهای سیری ناپذیر او کاری انجام شود.
گزینه های موجود برای او به اندازه گزینه های امروزی ما گسترده نبود. از نظر جراحی، انتخاب کمی وجود داشت؛ جراحی بای پس وجود داشت که در دهه ۷۰ و ۸۰ برای کاهش وزن رایج بود.
با این حال، این جراحی بدون عوارض نبود. در واقع، امروزه به دلیل مشکلاتی که پس از عمل ایجاد می شود، دیگر خواهان ندارد و انجام نمی شود.
پس به آنگوس گفته شد که باید خوردن را کم کند تا وزنش پایین بیاید. او به تنهایی قادر به انجام این کار در خانه نبود.
بنابراین، در ژوئن ۱۹۶۵، او خود را در بیمارستانی بستری کرد، پزشکان و پرستاران به آنگوس کمک می‌کردند تا برای مدت کوتاهی از خوردن غذا اجتناب کند.
او را به مدت حداکثر ۴۰ روز در بیمارستان نگه داشتند تا رژیم غذایی خود را حفظ کند.
رژیم معروف
آنگوس دریافت که نخوردن بسیار آسان است. او ۴۰ روز را بدون دست زدن به تکه ای از غذا طی کرد.
با این حال، آنگوس نیاز داشت که کمبود تغذیه بدنش را جبران کند. بنابراین، چندین ویتامین و قرص تجویز شده را مصرف می کرد؛ نوشیدنی های او به آب گازدار، چای و قهوه محدود می شد.
همه این نوشیدنی ها بسیار کم کالری بودند و بنابراین به عنوان بخشی از رژیم او مجاز محسوب می شدند.
پس از پایان دوره ۴۰ روزه اولیه، پزشکان قصد داشتند آنگوس را به خانه بفرستند و به او اجازه دهند دوباره غذا بخورد.
در کمال تعجب همه، آنگوس نمی خواست این کار را انجام دهد.
در نهایت هنگامی که انگوس مرخص شد، رژیم در خانه از سر گرفته شد. او مجبور شد برای مقاومت در برابر وسوسه، شغل فروشگاه ماهی و چیپس را رها کند. او همچنان در قرار ملاقات های بیمارستان شرکت می کرد.
فقط چند ماه قبل از این، آنگوس قادر به انجام چنین وظیفه عظیمی نبود. در دو دهه اول زندگی او، غذا برای آنگوس ثابت بود. حالا او با خوشحالی بدون آن زندگی می کرد.
چیزی که به عنوان یک رژیم طولانی شروع شد، به زودی به "رژیم گرسنگی" معروف شد. و تنها هدف آن کاهش وزن سریع است.
این یک راه سالم یا ایمن برای کاهش وزن نبود و هنوز هم نیست اما آنگوس قصد داشت تا زمانی که به وزن ایده آل خود برسد از غذا اجتناب کند. با این حال، رژیم نمی تواند برای همیشه ادامه یابد.
خوردن دوباره بعد از ۳۸۲ روز
رژیم یک ساله برای آنگوس آسان بود. در ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۶، انگوس سرانجام به مرز ۱۸۰ پوند رسید. پس از اضافه وزن در بیشتر عمر و تمام دوران بزرگسالی اش، این یک نقطه عطف باورنکردنی برای او بود. این بدان معنی بود که او باید غذا را دوباره به زندگی خود باز می گرداند.
آنگوس برای اولین وعده غذایی خود چیزی سبک را انتخاب کرد: نان و کره با یک تخم مرغ آب پز روی آن.
بعد از ۳۸۲ روز که هیچ غذایی از لبانش رد نشد، یک وعده غذایی کوچک باعث شد آنگوس احساس سیری کند. این به شدت در تضاد با وعده های غذایی پر کالری است که انگوس فقط یک سال قبل از آن استفاده می کرد. مطبوعات آنجا بودند تا اولین غذای آنگوس را مستند کنند، که او گفت «کاملاً از آن لذت برده است».
یک سال نخوردن باعث شد آنگوس ۲۷۶ پوند از دست بدهد.
صورت و بدن او بسیار لاغرتر بود و لباسی که ۳۸۲ روز قبل می پوشید اکنون می توانست دو نفر مثل او را درون خود جای دهد. او در حالی که داخل یک شلوار سایز بزرگ خود ایستاده بود، عکس گرفت و نشان داد که چقدر وزن کم کرده است
عواقب رژیم
همانطور که می توانید تصور کنید، روزه مستند آنگوس باربیری با شک و تردیدهای زیادی روبرو شد. برخی از مردم باور نداشتند که یک انسان می تواند بدون غذا برای بیش از یک سال زنده بماند.
برخی دیگر پیشنهاد کردند که اثرات منفی طولانی مدت رژیم او بیشتر از اثرات مثبت کاهش وزن است.
آنگوس پس از بازگرداندن غذا به زندگی خود، وزن خود را حفظ کرد. در اوایل دهه ۷۰، وزن او حدود ۱۹۶ پوند بود. اگرچه از زمان رژیم، مقداری وزن اضافه کرده بود، اما هرگز به پرخوری بازنگشت و دیگر به نقطه ناسالم نرسید.
آنگوس در سال ۱۹۹۰ در سن۵۱ سالگی درگذشت. طبیعتاً مردم حدس می زدند که رژیم یک ساله او منجر به مرگ زودهنگام او شده است، اما این نظریه هرگز اثبات نشده است.