شهرها را ما انسان‌ها می‌سازیم، اما چه بخواهیم و چه نخواهیم، شهرها از ما پیشی می‌گیرند و تا سال‌های سال باقی می‌مانند. شهرهایی که حالا با سرعت پیشرفت تکنولوژی، روزبه‌روز پیشرفته‌تر می‌شوند و آدم‌های بیشتری را در خود جا می‌دهند.
۱۰ آبان یا ۳۱اکتبر هرسال به نام «روز جهانی شهرها» نام‌گذاری شده است تا فرصتی باشد برای ارتقای آگاهی جهانی از شهرنشینی، تشویق همکاری بین‌المللی و رسیدگی به مسائلی که شهرها با آن روبه‌رو هستند. به بهانه این روز تصمیم گرفتیم تصویر چند کلانشهر ایران را در ۱۰۰سال آینده به وسیله هوش مصنوعی بازسازی کنیم.
هوش مصنوعی با جمع‌آوری منبع عظیمی از داده‌های تصویری و متنی از بستر اینترنت و با توجه به توصیف ارائه شده و نحوه درخواست شخصی، تصاویر متفاوتی را عرضه می‌کند. بر این اساس، زمانی که سراغ آینده شهرهای ایران را از آن گرفتیم، با نتایج مختلف و گاه عجیبی روبه‌رو شدیم.
اگرچه پیش‌بینی‌ها اغلب دور از واقعیت هستند و تنها جنبه سرگرمی دارند ولی هوش مصنوعی مدعی پیش‌بینی نسبی آینده براساس ابر داده‌های خود است. با این حال، طرح‌های ارائه شده از تغییرات معماری شهری در یک تا ۲ قرن بعد و (حتی تا ۱۰۰۰سال آینده)، گاه تاریک و ترسناک، گاهی سرزنده و شاداب و گاه، بسیار عجیب و دور از واقعیت به‌نظر می‌رسند. با این حال، نکته بارز در تمام این تصاویر را شاید بتوان در ردپای غول آسای انسانی و سایه عجیب تکنولوژی بر زمین و حیات موجودات خلاصه کرد.
این تصویر نشان‌دهنده یک تهران پیشرفته و هماهنگ است که در آن فناوری‌های نوین به بهبود کیفیت زندگی و حفظ محیط‌زیست کمک می‌کنند.