چرا آمریکایی‌ها به اندازه کافی پول خرج نمی‌کنند؟
جو دوران، بنیان‌گذار و رئیس شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری «یونایتد کپیتال» طی مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی «یاهو فاینانس» به بررسی و تحلیل چرایی این پدیده پرداخت که مردم آمریکا با وجود داشتن پول بیشتر، کمتر اقدام به «خرج‌کردن» و مصرف می‌کنند.
امروزه ثروت کل خانواده‌های آمریکایی در بالاترین حد خود قرار دارد. فدرال رزرو گفته‌است در حال حاضر ارزش خالص خانواده‌های آمریکایی تا حدود 85 تریلیون دلار افزایش یافته است که البته بخشی از آن از افزایش قیمت‌ها در بازار سهام و مسکن ناشی می‌شود.
اما آمارهای سه‌ماهه اول سال 2015 نشان می‌دهد که رشد هزینه مصرف‌کننده بسیار کند بوده است. جو دوران در تأیید این موضوع به «یاهو فاینانس» گفت: مردم احساس پولداری بیشتری می‌کنند، اما دستمزدهایشان در واقع افزایش نیافته است واصولاً افزایش دستمزد است که منجر به افزایش مصرف می‌شود.
دوران ادامه داد: ارزش خالص و قیمت خانه‌های مردم آمریکا بالاتر رفته است، اما بانک‌ها این دفعه، مانند سال 2006 و 2007 که ارزش خالص بالا رفته بود، به مردم اجازه نمی‌دهد از خانه‌هایشان مانند قلّک استفاده کنند. نکته قابل توجه دیگر این است که بیشتر مردم آمریکا پس‌اندازهایشان را در حساب‌های بازنششستگی نگه می‌دارند.
وی با اشاره به اینکه منابع مالی ذخیره‌شده در صندوق‌های بازنشستگی در حال رشد است، تأکید کرد: نمی‌توان این پول‌ها را خرج کرد و این هم یکی دیگر از دلایلی است که میزان مصرف مردم آمریکا در سه ماهه اول سال افزایش نداشته است.
جو دوران به افرادی که به دنبال جای مناسبی برای سرمایه‌گذاری هستند، بازارهای نوظهور سهام (EEM) را پیشنهاد می‌کند، زیرا معتقد است بازارهای نوظهور دست‌کم به‌طور بالقوه جالب هستند.
وی افزود: این بازارها در بسیاری وقایعی که در بازارهای جهانی رخ داده، شرکت نکرده‌اند و به نظر می‌رسد نقدینگی راهش را به مقاصدی باز خواهد کرد که پیش‌تر ارزش بالایی نداشته است.
دوران تأکید کرد در بازاری که نقدینگی زیاد وجود دارد، نوسانات کاهش پیدا می‌کند؛ به علاوه اینکه در بازارهای نوظهور رشد بیشتری نیز اتفاق خواهد افتاد. او با اشاره به اینکه بازار چین چندان جالب به نظر نمی‌رسد، سایر بازارهای نوظهور سهام را «بسیار جالب» خواند.
وی در رابطه با سهامی که باید از آنها دوری کرد به شرکت های خرد سرمایه‌گذاری اشاره کرد و افزود: مسئله اینجاست که در محیط هایی که نرخ بهره افزایش پیدا کرده است، شرکت‌های کوچک‌تر در ترازنامه‌هایشان انعطاف کمتری دارند، استقراض برایشان سخت‌تر است و هزینه‌هایشان بیشتر. در حالی‌که شرکت‌های بزرگ‌تر قدرت مانور بیشتری دارند.
دوران با توجه به اینکه از دوره بهره پایین گذر کرده‌ایم، پیش‌بینی کرد دوره افزایش نوسانات در بازار نزدیک باشد و عملکرد شرکت‌های بزرگ را در محیطی با نرخ بهره بالا، بهتر دانست.
